Τετάρτη 28 Ιούνη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ
«Μέσα από πύρινο κλοιό»*

Ηταν μια εμπιστευτική διαταγή της ταξιαρχίας: «Χωρίς καμιά καθυστέρηση να κινηθείτε και να φτάσετε το συντομότερο στο "Βέτερνικ"» (...) πού να φτάσουμε τώρα στο Βέτερνικ; Θέλει να βαδίσεις κοντά μισή μέρα και να δούμε (...) η φάλαγγα άρχισε γρήγορα να ξετυλίγεται στον ανήφορο που πάει για τον αυχένα του 2522.

Δε βαδίζουμε, μα τρέχουμε. Σε λίγο παίρνουμε τον κατήφορο για τη Γράμμουστα. Μα είναι μακριά, πολύ μακριά (...) κάποτε με την ψυχή στα δόντια απ' την κούραση φτάσαμε στο Βέτερνικ (...) «θα πάτε στη στενωπό του Αλιάκμονα και θα μείνετε όλη τη νύχτα για να αποκρούσετε τυχόν αιφνιδιαστική ενέργεια του εχθρού (...) σιγά - σιγά κατηφορίζουμε το αντέρεισμα και πιάνουμε την ακροποταμιά. Τα χαλίκια βροντάνε να πάρει ο διάβολος και γίνεται ολόκληρος σαματάς. Ενα ολόκληρο τάγμα περνάει, πώς να μην ακουστεί; (...)

Είχε πέσει το σκοτάδι. Ενα πυκνό σκοτάδι που δεν έβλεπες τίποτα. Μονάχα δεξιά ορθώνονταν σαν ένας πελώριος μαύρος όγκος το Τσάρνο κι αριστερά τα Κούρια, όπου οι σύντροφοί μας τσάκισαν κυριολεκτικά τις λυσσασμένες προσπάθειες του εχθρού να τα καταλάβει (...)

Ξάφνου στις ενέδρες ακούστηκαν ριπές. «Στις θέσεις σας» φώναξε ο λοχαγός. Τα μεσάνυχτα ο εχθρός συγκέντρωσε αρκετές δυνάμεις ΛΟΚ κι άρχισε να τις προωθεί στη στενωπό του Αλιάκμονα με σκοπό να χτυπήσει απ' τις πλάτες το Τσάρνο, να φέρει σύγχυση στα τμήματά μας και να ξηλώσει έτσι τη διάταξη που δεν μπόρεσε να πάρει μέρες ολόκληρες τώρα χύνοντας άφθονο αίμα (...) ουρλιαχτά, φωνές αντάρισαν τη χαράδρα.

Η μάχη κράτησε ίσαμε το πρωί. Οι μισθοφόροι γύρισαν ματωμένοι, τσακισμένοι, πανικόβλητοι (...) το τάγμα τραβήχτηκε προφυλακτικά απ' τις ενέδρες στις θέσεις μας. Κρατούσαμε το αντέρεισμα του Βέτερνικ που μοιάζει με μεγάλο μυτερό δίκοπο μαχαίρι. Τη θήκη του τη συμπληρώνει το Τσάρνο και τα Κούρια (...)

Το σούρουπο μια διαταγή της ταξιαρχίας έγραφε: «Προσέχετε την Πέτρα Φούσια στ' αριστερά σας. Ενδεχόμενο να χτυπήσει από κει αύριο ο εχθρός» (...) ήταν μια περίφημη βραδιά. Εκείνο το φεγγάρι δε μιλούσε για το θάνατο. Οχι. Μιλούσε μ' όλη τη δύναμη της λάμψης του για τον έρωτα. Για την αγάπη. Για τη Ζωή (...)

Σ' ένα πολυβολείο αγρυπνούσαν ο διμοιρίτης της 2ης διμοιρίας και ο επίτροπός του (...) «και νάσαι μαζί τους την ώρα της μάχης. Μη μένεις σ' ένα πολυβολείο. Να τρέχεις παντού. Σ' όλα. Να σε βλέπουν. Εχει σημασία αυτό. Οι μαχητές, την ώρα που τους ζώνει ο κίνδυνος από παντού, πρέπει να βλέπουν πλάι τους τον επίτροπό τους. Παίρνουν κουράγιο» (...)

* Τα κείμενα του σημερινού αφιερώματος είναι παρμένα από το βιβλίο του Μενέλαου Μούστου (Δάφνη), «Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις», 1954.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ