Παρασκευή 2 Ιούνη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΦΟΝΙΚΟ ΣΤΟ ΤΣΙΜΕΝΤΑΔΙΚΟ ΤΗΣ «ΤΙΤΑΝ»
Η κορυφή στο παγόβουνο των εργοδοτικών κερδών

Οι μαρτυρίες της επόμενης μέρας δείχνουν πως το έγκλημα, αργά ή γρήγορα, θα συνέβαινε

Η άμορφη μάζα του γερανού μετά την κατάρρευση. Από τύχη βγήκαν ζωντανοί οι πέντε τραυματίες...
Η άμορφη μάζα του γερανού μετά την κατάρρευση. Από τύχη βγήκαν ζωντανοί οι πέντε τραυματίες...
«Οταν το άκουσα χάθηκα. Είπα η ΤΙΤΑΝ με "ξαναχτύπησε". Το 1977 από φωτιά είχε τραυματιστεί σοβαρά ο άντρας μου. Είχε σωθεί από θαύμα, όπως σώθηκε τώρα και το παιδί μου»...

Συγγενείς, συνάδελφοι και φίλοι έχουν περιτριγυρίσει τα κρεβάτια των τριών τραυματιών που νοσηλεύονται σε ιδιωτικό νοσοκομείο. Των δύο εργατών Δημήτρη Ευαγγελίου, Στέλιου Μαρούγκα και του Θωμά Αποστολάκη, ο οποίος εργαζόταν παλιότερα στο εργοστάσιο και τώρα δηλώνει εργολάβος. Οι παραπάνω φράσεις ανήκουν στη μητέρα του ενός από τους τρεις σακατεμένους. Τα πηγαδάκια, που είχαν «στηθεί» από αυτούς που πήγαν να συμπαρασταθούν στους τραυματίες, έχουν «ανάψει». Οι περισσότεροι μιλούν για «θαύμα» που σώθηκαν οι τρεις. Ειδικά ο Δ. Ευαγγελίου έπεσε από 18 μέτρα ύψος!

Συζητούν και για τους δύο συναδέλφους τους, τον Κώστα Αγγελή και τον Διμίτρι Διμιτρόφ, που νοσηλεύονται στο «Ερρίκος Ντινάν», ευτυχώς σε ελεγχόμενη κατάσταση. Ομως γυναίκες, παιδιά και συνάδελφοι, μιλούν ψιθυριστά ή σιωπούν για λίγα λεπτά, όταν σκέφτονται τους δύο νεκρούς, τον Ευάγγελο Τσολάκο και τον Βλαδίμηρο Μακαβέεβ, γιατί -όπως ειπώθηκε- θα μπορούσαν να ήταν οι δικοί τους άνθρωποι στη θέση τους. Ολων οι φράσεις έχουν μία κατάληξη: «Να δούμε τι θα κάνουμε», όπως είπε ένας από τους εργαζόμενους, να μην ξαναχρειαστεί «να βάλει η τύχη το "χέρι" της» και κυρίως να μην ξαναθρηνήσουν άλλους συναδέλφους, φίλους, συγγενείς.

Δισταχτικές κουβέντες...

Στην αρχή οι κουβέντες είναι δισταχτικές. Ωστόσο, στη συνέχεια το κλίμα κάπως ζεσταίνεται. Μπορεί τα λόγια να είναι λίγα, όμως η εικόνα δίνεται ανάγλυφη. Οπως ειπώθηκε, σήμερα το «μόνιμο» προσωπικό στο τσιμεντάδικο είναι 110 εργαζόμενοι. «Πριν 10 χρόνια, λέει ένας εργαζόμενος, ήμασταν πάνω από 500. Δεν έγιναν απολύσεις, αλλά συνταξιοδοτήσεις και άλλοι που παραιτήθηκαν. Τα κενά αυτά καλύπτονται από εργολάβους. Κανείς δεν ξέρει αν οι εργαζόμενοι που απασχολούν είναι ανασφάλιστοι, πόσα παίρνουν, όλα αυτά...».

Οι εργολάβοι, σύμφωνα με όσα έλεγαν οι εργαζόμενοι, έχουν αναλάβει τόσο τη συντήρηση και επισκευή μηχανημάτων, όσο και την προετοιμασία της συσκευασίας του τσιμέντου. Ομως το γεγονός της δραστικής συρρίκνωσης των εργαζομένων αορίστου χρόνου «δηλαδή του ειδικευμένου προσωπικού, των έμπειρων - όπως αναφέρει ένας άλλος εργαζόμενος - μας κουράζει. Συνεχώς έχουμε και μικροατυχήματα»...

Η κουβέντα «ανοίγει» για τις εγκαταστάσεις. «Εντάξει, είναι παλιό το εργοστάσιο. Πριν λίγο καιρό γιόρτασαν τα 100 χρόνια της ΤΙΤΑΝ. Δεν μπορούν να ανανεώνουν το ίδιο όλα τα τμήματα. Εχει τμήματα με κάπως καινούρια μηχανήματα, έχει όμως και τμήματα με πολύ παλιά εργαλεία. Βέβαια, σε αυτά τα τμήματα η δουλιά γίνεται ακόμα πιο σκληρή. Ξέρετε, έτσι κι αλλιώς αυτή η δουλιά είναι βαριά. Σκόνες που εισπνέουμε, είναι πολλά»...

Ελεύθεροι με... πλημμελήματα

Οσο για το πόσο βαθιά θα φτάσει το «μαχαίρι» και σ' αυτό το εργοδοτικό έγκλημα, η είδηση που έφτασε λίγη ώρα αργότερα είναι ενδεικτική. Στον Δημήτρη Δέδε, διευθυντή του εργοστασίου, στον Ιωάννη Κοκκινόπουλο, τεχνικό ασφάλειας και στον εργοδηγό και μέτοχο της εταιρίας ΜΕΣΚΑ Αναστάσιο Τσίγκρο, ασκήθηκε δίωξη σε βαθμό πλημμελήματος για τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια κατά συρροή και απλής σωματικής βλάβης από αμέλεια κατά συρροή και αφέθηκαν ελεύθεροι...


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ