και παίρνεις μέτρα, το οργανώνεις έτσι που αυτό το ανηφόρι να σε βγάλει στο ξέφωτο, στο σοσιαλισμό.

Σηματοδοτείς αυτόν το δρόμο κάθε στιγμή. Ως και την αντιμετώπιση του θανάτου - αφοβία αυτού που ολόρθος τραβά μπροστά με γνώση ότι πράττει το καθήκον του απέναντι στη ζωή - την έχεις εντάξει - και σωστά - στις διδαχές.

Τραβάς μπροστά!

Περήφανος και μόνο που δεν έκατσες να λουστείς τα «everything» του Σαββατοκύριακου, γυρνάς απ' τ' Αγραφα - όνομα και πράμα - έχοντας ανανεώσει τον όρκο σου, ήδη από χτες συνέχισες τις εξορμήσεις, εκεί όπου η ταξική αντιπαράθεση απαιτεί και αξιώνει να διατυπώνεται καθάριος ο λόγος των κομμουνιστών, ο λόγος - επιστημονική ανάλυση των πρωτοπόρων της εργατικής τάξης, που κάνει ικανούς τους εργάτες - με όπλο την ταξική τους ενότητα - να μπορούν να αντιμετωπίσουν τον κοινό τους εχθρό.

Γυρνάς, όμως, έχοντας κάνει κι ένα λάθος: Ανοίγεις TV, ξεφυλλίζεις φυλλάδες, που, ξανά και ξανά, σου έχουν κάνει καθαρό πως μόνο κρεμασμένο ανάποδα σε βλέπουν...

Φυλλάδες, που θέλουν να σε πείσουν πως είναι σπουδαία η συζήτηση για το ...φύλο των αγγέλων (περί Καραχασάν ο λόγος του ΠΑΣΟΚ), συζήτηση που βολεύει και τους δύο πόλους του δικομματικού σκηνικού. Γιατί έτσι κανείς δε μιλά για το αυτονόητο: Τα αίσχη μιας κοινής πολιτικής, που αλλάζει τα φώτα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους, Ελληνες και Τούρκους, εργάτες εν τέλει, ανεξάρτητα από το ποιο πολυεθνικό μονοπώλιο αρπάζει τον πλούτο τους, είτε αυτός είναι τα καπνά στο Δημάρι, είτε το νικέλιο στο Κόκκινο, είτε το χρώμιο στο Χρώμιο, είτε το βαμβάκι στον κάμπο.

Ας το πάρουμε, λοιπόν, ανάποδα: Είναι εύκολο να διαπιστώσεις ότι και οι δυο ψαρεύουν στα θολά νερά του «εθνικισμού - κοσμοπολιτισμού». Αποδεικνύουν πως η συζήτηση γενικώς περί «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» είναι μια βολική συζήτηση για να μην ανοίγει το θέμα της ταξικής εκμετάλλευσης και των πολιτικών που τη διαιωνίζουν.

Και οι δυο μαζί, από κοντά και το κολαούζο τους, ο ΣΥΝ, κρύβουν πως μουσουλμάνοι και χριστιανοί είναι άγρια εκμεταλλευόμενοι, είτε ως εργατοϋπάλληλοι, είτε ως αγρότες και φτωχομεσαίοι. Αυτό που, τελικά, μένει είναι το «διαίρει και βασίλευε».

Ο πληθυσμός της περιοχής έχει κάθε λόγο να κάνει τη δική του επιλογή κι αυτή η επιλογή έχει προϋπόθεση την τιμωρία και των δυο, την τιμωρία της ιμπεριαλιστικής πολιτικής που εφαρμόζεται συνολικά στα Βαλκάνια και μόνο δεινά προοιωνίζεται.

Ασχετο: Ανάμεσα στα σχολεία που επειδή «αξιολογούνται» χάνουν πόρους και κόβουν διαλείμματα, και τα δάση που γίνονται εμπόρευμα, υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής: Το καπιταλιστικό κέρδος. Εκφράζεται παντού, είναι γάγγραινα.