Το κόλπο είναι γνωστό. Ο λαός μας το αποδίδει και με τη γνωστή φράση: «Φωνάζει ο κλέφτης, για να φοβηθεί ο νοικοκύρης!» Αυτό ακριβώς κάνει και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Οταν τα στελέχη του ΠΑΜΕ αποκάλυψαν το αντεργατικό περιεχόμενο της Σύμβασης, όταν συγκεκριμένα με στοιχεία απέδειξαν ότι οι αυξήσεις που επικαλούνται όχι μόνο δεν είναι στο ύψος που τις παρουσιάζουν, αλλά δεν είναι ούτε ψίχουλα, τότε εξαπέλυσαν ανοίκεια επίθεση ενάντια στα ταξικά συνδικάτα. Ανέσυραν από τα ντουλάπια τις ίδιες γνωστές συκοφαντίες. Οτι, δήθεν, οι ομοσπονδίες και τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, υπογράφουν συμβάσεις χαμηλότερες απ' αυτές της πλειοψηφίας.

Τόσα χρόνια η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έχει μετατραπεί σε ντίλερ του ΣΕΒ και των κυβερνήσεων για το πώς θα γίνει πιο ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία. Τόσα χρόνια πρωτοστατεί στην προπαγάνδα της «εργασιακής ειρήνης». Δε φείδεται προσπαθειών, να πείσει τους εργαζόμενους ότι έχουν τα ίδια συμφέροντα με τους εργοδότες. Και ενώ επιχειρεί να κάνει «αλοιφή» τα μυαλά των εργαζομένων, ζητάει από τους εργάτες και τα ταξικά συνδικάτα και τα ρέστα. Ενώ προσπαθεί να ποδηγετήσει κάθε αγωνιστικό σκίρτημα, να εμποδίσει την ανάπτυξη των αγώνων, να εκτονώσει αγωνιστικές διαθέσεις, ενώ στέκεται σταθερά εχθρική σε κάθε προσπάθεια του ΠΑΜΕ για την οργάνωση των αγώνων, την ίδια στιγμή κατηγορεί τις ταξικές δυνάμεις. Αυτοί που τα έχουν διπλώσει από καιρό. Αυτοί που στέκονται στην ίδια γραμμή με τον ταξικό αντίπαλο, που ευνουχίζουν την πάλη των εργαζομένων με τους «κοινωνικούς διαλόγους», δεν μπορούν να παριστάνουν τους τιμητές.

Πού ήταν άραγε όταν επιστράτευαν τους ναυτεργάτες; Πού ήταν, όταν 32 μέρες φέτος οι εργάτες της Ζώνης έδιναν αγώνα για την υπογραφή κλαδικής σύμβασης; Οι ταξικές δυνάμεις ήταν στο πόστο τους. Αυτοί απουσίαζαν. Οπως απουσιάζουν από κάθε ταξικό αγώνα. Αλλωστε, η «κοινωνική συναίνεση» είναι το δικό τους σλόγκαν. Αυτοί που περιφρονούν τη δύναμη της εργατικής τάξης, που στέκονται εμπόδιο στην αγωνιστική της ανάταση, δεν μπορούν να μιλάνε για αποτελεσματικότητα των αγώνων. Δεν κόπτονται ούτε για αγώνες, ούτε για τους εργαζόμενους.

Ενα είναι σίγουρο, οι αγώνες των εργαζομένων θα είχαν καλύτερα αποτελέσματα αν μέσα στα συνδικάτα ήταν άλλος ο συσχετισμός δύναμης. Οι κλαδικές συμβάσεις θα ήταν καλύτερες, αν οι ομοσπονδίες ένιωθαν στην πλάτη τους μια άλλη ΓΣΕΕ, τη «ΓΣΕΕ των εργατών και όχι των εργοδοτών». Η επαίσχυντη συμφωνία που συνομολόγησε και φέτος η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, επιβεβαιώνει την ανάγκη να γίνει ακόμα πιο ισχυρό το ΠΑΜΕ. Να δυναμώσει ο ταξικός πόλος. Να αδυνατίσει ο εργοδοτικός συνδικαλισμός. Να αλλάξει συνολικά ο προσανατολισμός στο συνδικαλιστικό κίνημα προς όφελος των συμφερόντων των εργαζομένων.