Σε εφιάλτη για τους χιλιάδες κατοίκους των νησιών, τους ναυτεργάτες και συνολικά το επιβατικό κοινό, μετατρέπει η κυβέρνηση της ΝΔ τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες της χώρας, προκειμένου να εξασφαλίσει νέα υπερκέρδη στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, συνεχίζοντας το διαλυτικό «έργο» του ΠΑΣΟΚ. Χτες, ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Μ. Κεφαλογιάννης, στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, ανακοίνωσε την πλήρη - «μεγάλη» όπως τη χαρακτήρισε - «απελευθέρωση» των ακτοπλοϊκών γραμμών και από το λιμάνι του Πειραιά, πριν το Πάσχα.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι εφοπλιστές, εντελώς ανεξέλεγκτοι, θα καθορίζουν από τις τιμές των εισιτηρίων ακόμα και της μέχρι τώρα «προστατευόμενης» οικονομικής (της λεγόμενης τρίτης) θέσης, των ναύλων των οχημάτων και των προϊόντων, μέχρι τα δρομολόγια! Επιπλέον, ότι μπορούν να εισβάλουν και πλοία με ξένη σημαία. Ουσιαστικά, με την απόφαση αυτή η κυβέρνηση «βάζει μπρος», και μάλιστα εσπευσμένα, την εφαρμογή του κατάπτυστου νόμου που ψήφισε προ ημερών στη Βουλή, για «χάρη» του οποίου έφτασε στο σημείο να επιβάλει σε βάρος των ναυτεργατών το κατάπτυστο μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης, για να χτυπήσει τον μεγαλειώδη αγώνα τους.

Με την εφαρμογή του νόμου, η κυβέρνηση θέτει πλέον σε πλήρη ισχύ τον εκτρωματικό κανονισμό 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που επιβάλλει την απορύθμιση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών και την πλήρη προσαρμογή τους στα συμφέροντα και στα κέρδη των εφοπλιστών. Οι επιπτώσεις σε βάρος των νησιών θα είναι ανυπολόγιστες, ενώ ζημιά θα υποστεί και η «τσέπη» συνολικά των Ελλήνων εργαζομένων. Και αυτό διότι η κυβέρνηση ταυτόχρονα με την «απελευθέρωση», προωθεί και την παραπέρα ενίσχυση των εφοπλιστών με «ζεστό χρήμα», είτε με τη μέθοδο των επιδοτήσεων των δρομολογίων στις άγονες γραμμές - οι οποίες συνεχώς ...αυξάνονται -, είτε με καθαρή χρηματοδότηση.

Είναι σαφές ότι οι εφοπλιστές, πλήρως ...«απελευθερωμένοι», μπορούν, αφού εκμεταλλευτούν τους θερινούς μήνες μία επικερδή γραμμή «ρίχνοντας» σε αυτή δύο και τρία πλοία, το χειμώνα να τα αποσύρουν και η γραμμή, αν και προσοδοφόρα, να μείνει ακάλυπτη, να χαρακτηριστεί τεχνητά άγονη και να επιδοτηθεί... Ακόμα ο Μ. Κεφαλογιάννης ανακοίνωσε ότι ετοιμάζεται επενδυτικό πρόγραμμα για την κατασκευή πλοίων που θα δρομολογηθούν στις άγονες γραμμές. Για να «προσελκυσθούν» ενδιαφερόμενοι εφοπλιστές (δηλαδή που θα θελήσουν να παραγγείλουν πλοία), είπε ότι η κατασκευή θα χρηματοδοτηθεί κατά το μισό από το «χρηματοδοτικό πακέτο επενδύσεων» που έχει συμφωνηθεί με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ενώ από τον αναπτυξιακό νόμο θα «επιδοτηθεί το ξενοδοχειακό κομμάτι» των πλοίων! Σε απλή μετάφραση, οι εφοπλιστές χωρίς να δώσουν ευρώ θα ...πάρουν καινούρια πλοία που θα τα πληρώσουν οι εργαζόμενοι.

Το κερασάκι σε αυτά είναι ότι άφησε ξανά ανοιχτό το ενδεχόμενο για την κατάργηση του ορίου ηλικίας των ακτοπλοϊκών πλοίων.

Στο μεταξύ, και ενώ με τα όσα προωθεί η κυβέρνηση θέτει υπό διωγμό και τους Ελληνες ναυτεργάτες από τα ακτοπλοϊκά πλοία, χτες το απόγευμα η πλειοψηφία της ΠΝΟ επιχείρησε να αποπροσανατολίσει τους ναυτεργάτες και να εκτονώσει τις έντονες αντιδράσεις τους. Απέδειξε έτσι περίτρανα πόσο ανίκανη είναι να ακολουθήσει τις αγωνιστικές τους διαθέσεις, όπως αυτές εκφράστηκαν με τη μεγαλειώδη πολυήμερη απεργία - στης οποίας την οργάνωση πρωτοστάτησαν οι ταξικές δυνάμεις των ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» και ΠΑΜΕ - και να υπερασπιστεί τα συμφέροντά τους.

Η πλειοψηφία έσπευσε να ανταποκριθεί στην πρόσκληση- πρόκληση του υπουργού των εφοπλιστών για ...«διάλογο», όταν το έσχατο μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης σε βάρος των ναυτεργατών είναι σε πλήρη ισχύ. Εφτασαν, δε, στο τέλος της συνάντησης και ενώ ο υπουργός αρνήθηκε να δηλώσει το παραμικρό για το αποτέλεσμά της, να μιλήσουν για «θετικό κλίμα» επειδή «απέσπασαν», λέει, την υπουργική δέσμευση ότι «θα» τους απαντήσει για το φορολογικό και την αύξηση του εφάπαξ σε ...15 μέρες!

Η στάση της πλειοψηφίας γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη για τους ναυτεργάτες, αν προστεθεί ότι ο υπουργός, στη διάρκεια της συνάντησης και νωρίτερα στην πρωινή συνέντευξη Τύπου, είχε αφήσει να εννοηθεί ότι η επιστράτευση θα αρθεί μόνο με την προϋπόθεση ότι η ΠΝΟ θα αποδεχτεί να γίνεται ένα δρομολόγιο ανά προορισμό στη διάρκεια απεργίας, που σημαίνει ότι στην ουσία απαγορεύει το ίδιο το δικαίωμα στην απεργία.