Ο πρωταγωνιστής Τζορτζ Κλούνεϊ σε μια χαρακτηριστική σκηνή

Από την άλλη ο θεατής που γνωρίζει την προέλευση της «έμπνευσης» της ταινίας, που ξέρει ότι το φιλμ του Στέφεν Γκάγκαν στηρίζεται στο βιβλίο του πρώην πράκτορα της CIA, κυρίου Ρόμπερτ Μπάερ, «Η Πτώση της CIA», και δεν είναι, φυσικά, σωστά πολιτικά ενημερωμένος -και υποψιασμένος- θα έχει άλλου είδους αναστατώσεις. Ιδιαίτερα όταν γνωρίζει πως το βιβλίο, σύμφωνα με δήλωση του ίδιου του συγγραφέα, λογοκρίθηκε από τη CIA. Τη μία θα λέει, πως και η ταινία είναι της CIA κατασκεύασμα (για να μεγαλοποιήσει τη δραστηριότητά της). Την άλλη, πως ένας «ηρωικός» πρώην πράκτορας αποφάσισε να πει την αλήθεια. Την τρίτη, πως και η ταινία λογοκρίθηκε! (Σκεφτείτε το «δικό» μας Αμερικανό πράκτορα, που «αποκάλυψε» ότι τις υποκλοπές έκανε η αμερικάνικη πρεσβεία. Βρίσκεται άκρη, δε βρίσκεται)...

Εμάς δεν πρέπει να μας απασχολήσουν τέτοιες σκέψεις. Εμείς σε τέτοιες υποθέσεις δεν παριστάνουμε τον ντετέκτιβ. Η ταινία μπορεί να είναι «ύπουλο κατασκεύασμα της CIA». Μπορεί και το αντίθετο! Αλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως «μόνοι τους φτιάχνουν το σκοινί που θα κρεμαστούνε». Εμάς πρέπει να μας απασχολήσει η ταινία αυτή καθεαυτή. Αν, δηλαδή, ερευνά και αποκαλύπτει την πραγματικότητα. Και αν καταφέρνει να μεταδώσει κινηματογραφικά, «με άψογες καλλιτεχνικές εικόνες, προσιτές στον άνθρωπο», αυτή την πραγματικότητα. Τα άλλα όλα θα τα βρει η Ιστορία, αφού εμείς δεν έχουμε στοιχεία. Και εδώ πρέπει να ομολογήσουμε πως η ταινία είναι άξια. Μελέτησε πολύ σοβαρά το θέμα της. Εμαθε πολλά πράγματα, για το ζήτημα του πετρελαίου, που την απασχολεί. Και εξίσου σοβαρή στάθηκε και στην κινηματογράφηση. (Αυτό μπορεί να εκληφθεί -μπορεί μόνον-, σαν διαβατήριο «αθωότητας» της ταινίας. Δεύτερο στοιχείο «αθωότητας» μπορεί να είναι η αγνόησή της από τα πρόσφατα Οσκαρ. Μόνον βραβείο β' αντρικού ρόλου απέσπασε (Τζορτζ Κλούνεϊ). Και αυτό δεν είναι δίκαιο!

Πέραν, λοιπόν, από τις υποψίες (υπαρκτές ή ανύπαρκτες) η ταινία η ίδια μιλάει πολύ καθαρά. Δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρεξήγησης. Το πετρέλαιο πρέπει να φύγει για την Αμερική, και κάποιες μικρές ποσότητες για την Ευρώπη (για να μην γκρινιάζει). Και αυτό το πρέπει, το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο, θα το επιβάλει με κάθε μέσο. Πρώτα κρατώντας τους λαούς, που έχουν τα πετρέλαια, σε διαρκή φτώχεια (με όλα τα επακόλουθά της). Δεύτερον, εξαγοράζοντας τους ηγέτες αυτών των χωρών. Και τρίτον, εκτελώντας όποιον προσπαθήσει να σταθεί εμπόδιο. Α, και μετά, ο πόλεμος, βέβαια...

Σπάνια μέσα σε 128', που διαρκεί η ταινία, έχουν ειπωθεί κινηματογραφικά τόσες πολλές και μεστές αλήθειες! Και μάλιστα με εξαιρετικό κινηματογραφικό τρόπο. Ενώ υπάρχει η προσεγμένη φωτογραφία, η σχολαστική επιλογή χώρων και κοστουμιών, η θαυμάσια επιλογή των ηθοποιών, η συνέπεια στην αισθητική, την ίδια στιγμή έχεις την αίσθηση ότι παρακολουθείς ντοκιμαντέρ. Κάποιον φακό που κυνηγάει τα γεγονότα στην εξέλιξή τους. Οτι τίποτα, δεν είναι προσχεδιασμένο. Και, όμως! Ολα είναι (εξαιρετικά) σκηνοθετημένα.

Πρέπει οπωσδήποτε να τη δείτε και, περισσότερο, να την κουβεντιάσετε...

Παίζουν: Τζορτζ Κλούνεϊ, Ματ Ντέιμον, Τζέφρι Ράιτ, Γουίλιαμ Χαρτ, Αμάντα Πιτ, Κρίστοφερ Πλάμερ, Αλεξάντερ Σίντιγκ.