Να εξωραΐσει την αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης επιχείρησε ο υφυπουργός Παιδείας Σπ. Ταλιαδούρος, στο πλαίσιο της επίσκεψής του χτες στη Λάρισα, όπου συμμετείχε σε σύσκεψη - φιέστα που συγκάλεσε η Νομαρχία για το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Ο Σπ. Ταλιαδούρος απέφυγε συνειδητά ν' αναφερθεί στην ουσία των πολλών και οξυμένων προβλημάτων που δημιουργεί, οξύνει και πολλαπλασιάζει αυτή η πολιτική, οδηγώντας σε συνεχή υποβάθμιση τη δημόσια δωρεάν Παιδεία, μετατρέποντάς τη σε εμπόρευμα προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Οσον αφορά, δε, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας έδωσε διάφορες υποσχέσεις - όπως αυτή για δημιουργία Τμήματος Διοίκησης Επιστημών Υγείας με κέντρο τη Λάρισα - που δε λύνουν στο ελάχιστο τα πολλά προβλήματα του ιδρύματος.

Οπως τόνισε στην παρέμβασή του στη σύσκεψη ο Τ. Τσιόγκας, βουλευτής του ΚΚΕ, «το καίριο ερώτημα είναι: Ανάπτυξη του Πανεπιστημίου για ποιον;». Και συνέχισε: «Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας αποτελεί ένα τμήμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που φέρει τα κοινά χαρακτηριστικά και εντάσσεται οργανικά στο γενικό σχεδιασμό της κεντρικής εξουσίας, η οποία βέβαια με τη σειρά της καθορίζεται από τις αποφάσεις της ΕΕ και των παγκόσμιων οργανισμών και ενώσεων. Δεν μπορεί να διαχωριστεί και ν' ακολουθήσει αυτόνομη πορεία, θέτοντας ιδιαίτερους στόχους. Είναι υποχρεωμένο να ακολουθεί αυτές τις γενικές κατευθύνσεις, που, όπως αυτές έχουν διατυπωθεί στις συμφωνίες του Μάαστριχτ, της Λισαβόνας και έχουν εξειδικευτεί σε μια σειρά συνόδων κορυφής, υποχρεώνουν το πανεπιστήμιο να προάγει την κατάρτιση σε βάρος της επιστημονικής μόρφωσης, να διεξάγει έρευνα που καθορίζεται από τις ανάγκες των επιχειρήσεων, ενώ μέσω της αξιολόγησης υποχρεώνεται να αναζητά χρηματοδότηση αναπτύσσοντας επιχειρηματική δράση. Επομένως, η ανάπτυξη και του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας εξαρτάται απ' την προσαρμογή του στους νόμους της αγοράς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται».

Καταλήγοντας ο Τ. Τσιόγκας υπογράμμισε ότι η διέξοδος βρίσκεται στη ρήξη και στη σύγκρουση μ' αυτή την πολιτική, στο μέτωπο πάλης όπου πρέπει να συμμετέχουν οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, η φοιτητική και μαθητική νεολαία, οι γονείς, οι εργαζόμενοι και τ' άλλα λαϊκά στρώματα. «Χρειάζεται πάλη - είπε - για ριζικές αλλαγές που θα φτάνουν ως το επίπεδο εξουσίας».