«Ιππόλυτος καλυπτόμενος», τιτλοφορείται το έργο του Βασίλη Παπαγεωργίου, που παρουσιάζει η αξιόλογη θεατρική ομάδα της Θεσσαλονίκης «Θέατρο Τέχνης - Ακτίς Αελίου», σε σκηνοθεσία του καλλιτεχνικού διευθυντή της, Νίκου Σακαλίδη, σκηνικό - κοστούμια Ευαγγελίας Κιρκινέ, μουσική Κασπάρ Κόνινγκ, κινησιολογία Σοφίας Μαυραγάνη, φωτισμοί Κώστα Σιδηρόπουλου. Παίζουν οι: Ιωάννα Κατσαρού, Νίκος Ορτετζάτος, Μαρία Τσικαρά, Ελεονόρα Αϊβαζίδου, Σοφία Μαυραγάνη, Θωμάς Βελισσάρης. (Παραστάσεις: Πέμπτη - Σάββατο 9μ.μ., Κυριακή 8μ.μ.).

Το πειραματικού δραματουργικού χαρακτήρα έργο γράφτηκε το 1997, βάσει μιας ιδέας του θιάσου «Νέες Μορφές». Η ιδέα ήταν να στηρίζεται το έργο στα ελάχιστα σωζόμενα σπαράγματα της τραγωδίας του Ευριπίδη «Ιππόλυτος Καλυπτόμενος». Το περιεχόμενο των σπαραγμάτων «είναι γενικό και συχνά αόριστο», επισημαίνει ο Β. Παπαγεωργίου. Ετσι, στο έργο του χρησιμοποίησε όλα τα αποσπάσματα του σωζόμενου ευριπιδικού «Ιππολύτου», συχνά διασκευασμένα ή νοηματικά αντεστραμμένα και σε θέση διαφορετική από αυτή που προτείνουν οι σχολιαστές του αρχαίου κειμένου, καθώς και ένα απόσπασμα που, μάλλον, ανήκε στην επίσης χαμένη «Φαίδρα» του Σοφοκλή. (Το έργο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «University Studio Press»). Οπως σημειώνει ο συγγραφέας (και καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας) «σύμφωνα με όσα διαθέτουμε η ευριπίδεια Φαίδρα παίζει πολύ πιο ενεργό ρόλο στον "Ιππόλυτο Καλυπτόμενο" απ' ό,τι στον "Ιππόλυτο"». Ο αρχαίος μύθος μιλά για προσπάθεια της Φαίδρας να αποπλανήσει τον νεαρό προγονό της. Το έργο του Β. Παπαγεωργίου, ξεκινώντας με ολοκληρωμένη ήδη την ερωτική σχέση Φαίδρας - Ιππολύτου, εξετάζει το πώς αντιμετωπίζουν αυτή τη σχέση τα άλλα πρόσωπα (Αρτεμη, Αφροδίτη, Τροφός, Θησέας, και ο Χορός).

Ετσι, η σκηνοθετική άποψη του Νίκου Σακαλίδη είναι ότι «ένα έργο που διαδραματίζεται σε χρονικό κενό, δεν μπορεί παρά να είναι μια εκκρεμότητα, μια αιώρηση. Να καθιστά τη σκηνή χώρο ενός πειράματος. Να εγκαθιστά στη σκηνή έναν ολόκληρο κόσμο, αυτοτελή, παλλόμενο, έτοιμο να πεθάνει και να αναγεννηθεί - όπως η παράσταση».