Μπράβο, παιδιά... Παραδεχόμαστε πως κάνετε ό,τι μπορείτε, για να αμαυρώσετε μια μεγάλη περίοδο - τουλάχιστον - της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην πρώην Σοβιετική Ενωση. Αυτή, που οι ορκισμένοι εχθροί κάθε σοσιαλιστικής ιδέας θέλουν να τη «σβήσουν» με τη λέξη «σταλινισμός». Και, μάλιστα, σε μια κρίσιμη χρονική στιγμή, όπως καταλαβαίνει ο καθένας.
Η ραγδαία ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ στα πλαίσια της «απελευθέρωσης» της αγοράς ενέργειας - μια διαδικασία που ξεκίνησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από τις αρχές της δεκαετίας του '90 και έχουν στηρίξει οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες στη ΓΕΝΟΠ - έχει μετατρέψει την επιχείρηση να λειτουργεί πλέον όχι με κριτήριο την κοινή ωφέλεια αλλά το κέρδος. Ετσι, μπορούν να εξηγηθούν οι μεγάλες ελλείψεις τεχνικών και μέσων που παρατηρούνται στην επιχείρηση και συνέβαλαν στη δημιουργία πλήθος προβλημάτων κατά τη διάρκεια της κακοκαιρίας. Οπως και οι ελλείψεις προσωπικού με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ να δουλεύουν συνεχώς για περισσότερο από 24 ώρες προκειμένου να επισκευάσουν τις βλάβες και να αποκαταστήσουν την ομαλή τροφοδοσία με ηλεκτρικό ρεύμα. Είναι αναγκαίο λοιπόν οι εργαζόμενοι της επιχείρησης και ο λαός να βγάλουν τα συμπεράσματά τους για το πού οδηγεί και ποιον εξυπηρετεί η πολιτική ιδιωτικοποίησης των λεγομένων ΔΕΚΟ και να χτίσουν κοινό μέτωπο αγώνα βάζοντας στον... πάγο αυτή την πολιτική.
Ανησυχούν, απ' ό,τι φαίνεται, οι «θεματοφύλακες» του συστήματος. Ισως, γιατί δεν περίμεναν το πρωτοφανές εύρος και τη δυναμική που έχει πάρει η λαϊκή καταδίκη του διαβόητου αντικομμουνιστικού μνημονίου. Κι έτσι, σπεύδουν να πάρουν τα μέτρα τους, ανασύροντας αραχνιασμένες και σκουριασμένες αντικομμουνιστικές αντιλήψεις και επιχειρήματα περασμένων δεκαετιών. Και βάζουν μπροστά τις «μηχανές». Για τα «γκουλάγκ» και τα «εγκλήματα του Στάλιν» κάνει λόγο ο ένας. Καμιά σχέση με τη δημοκρατία δεν έχουν οι κομμουνιστές κραυγάζει ο άλλος. Κι από κοντά ένας τρίτος αναρωτιέται... πονηρά τι αντίτιμο πήρε από το ΚΚΕ ο Κ. Καραμανλής, για να αντιταχθεί η κυβέρνηση της ΝΔ στο αντικομμουνιστικό ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Αναμενόμενες και κατανοητές είναι οι αντιδράσεις τους, τόσο στο περιεχόμενο, όσο και στο ύφος τους. Αλλωστε, είναι γνωστή η θεμελιώδης... αξία που πιστεύουν και υπηρετούν: Η εξουσία των λίγων κεφαλαιοκρατών σε βάρος των εργαζομένων και του λαού και όσα αυτή συνεπάγεται. Αυτή καθορίζει τα όρια και την ποιότητα της ...αλήθειας και της ...δημοκρατίας τους. Η ίδια καθορίζει τα όρια και την ποιότητα της ηθικής τους...
Πού να φτουρήσεις, καημένε Μανδραβέλη. Τουλάχιστον, σου 'μεινε η παρηγοριά, ότι ήσουν ο πρώτος, που στράφηκες ενάντια... στη σατανική επιδίωξη του ΚΚΕ, να αθωώσει τα εγκλήματα του σταλινισμού, να εξωραΐσει τις απάνθρωπες και εγκληματικές ιδέες του σοσιαλισμού και της ταξικής πάλης και να ξαναγράψει την ιστορία του 20ού αιώνα, βάζοντας το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω... Τώρα, ανέλαβαν να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους οι αρμόδιοι σ' αυτές τις περιπτώσεις «μαχητές» των ανάλογων εκστρατειών, με «ναυαρχίδα» το «Βήμα» κι από κοντά την απογευματινή του «συγκροτήματος» και την «Ελευθεροτυπία». Ανέλαβαν η Πανδώρα, ο Ψυχογιός, ο Σωμερίτης και ορισμένοι άλλοι.
Πραγματικό μπαράζ σχετικών άρθρων, σχολίων, κλπ. δημοσίευσε χτες το «Βήμα». Πλήθος τα αντικομμουνιστικά «επιχειρήματα» και τα εμετικά σχόλια, με αποκορύφωμα την κριτική στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που δεν υιοθέτησαν το φασιστικό ψήφισμα. Σ' ένα από τα σχετικά σημειώματα υπογραμμίζεται και το εξής: «Αν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ διέθεταν στοιχειώδη έστω αίσθηση ιδεολογικοπολιτικής παράδοσης θα 'πρεπε να υιοθετήσουν το αντικομμουνιστικό μνημόνιο. Ο φασισμός και ο κομμουνισμός ήταν τα μεγάλα εκτρώματα του 20ού αιώνα... Αν μπορούν να γίνουν συγκρίσεις, η κομμουνιστική φρίκη υπήρξε χειρότερη από τη φασιστική».
Μόνο που αυτό είναι ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος. Το γεγονός πως ολόκληρες περιοχές της χώρας (ορισμένες, υποτίθεται, και με εθνική ή κοινωνική σημασία) συνεχώς τις ...εξαιρούν. Κι όταν έχουμε συνεχείς εξαιρέσεις μιλάμε πλέον για αδιαφορία και εγκατάλειψη.
Κι όταν οι περιοχές αυτές δεν εξαιρούνται ευθέως από τον κρατικό μηχανισμό, εξαιρούνται έμμεσα. Γιατί τις «εξαιρούν» οι εφοπλιστές από τα δρομολόγια, που τα φτιάχνουν όπως θέλουν μετά την «απελευθέρωση» της ναυτιλίας. Τους «εξαιρεί» η διορισμένη από την κυβέρνηση διοίκηση της ΔΕΗ, που ασχολείται με το πώς θα αυτο-ξεπουληθεί αντί να κοιτάζει να ανανεώσει το δίκτυό της, και τόσοι άλλοι.
Είναι προφανές επίσης ότι η περίφημη (και «ριγμένη» για πολλοστή φορά από τον προϋπολογισμό) Πολιτική Προστασία συνίσταται πλέον στο πόσα πλάνα θα φανούν στα δελτία ειδήσεων με τον Φούρλα ή τον Βουλγαράκη να φοράνε κασκόλ και να χιονίζονται...
Ο άλλος πόλος αυτού του τραγέλαφου είναι φυσικά το ΠΑΣΟΚ και η αστεία αντιπολιτευτική τακτική του. Σε μετεωρολόγο μεταβλήθηκε, επί παραδείγματι, χτες, σε δηλώσεις του ο Κώστας Σκανδαλίδης. Συνέκρινε την ένταση των τωρινών χιονοπτώσεων με αυτές του 2002, υποστηρίζοντας ότι οι πρώτες είναι πολύ μικρότερης έντασης.
Ολα αυτά για ν' αποδείξει την ανικανότητα των σημερινών κυβερνώντων και να μας πει πως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τα 'βαλε με ...«τα στοιχεία της φύσης», ενώ η ΝΔ δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μια τόση δα χιονοπτωσούλα.
Το τελευταίο, όμως, δε συμβαίνει μόνο με την κυβέρνηση. Το ίδιο ακριβώς κάνει και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Χαρακτηριστική απόδειξη η κριτική που άσκησε ο Γ. Παπανδρέου στην κυβέρνηση, στη διάρκεια της προχτεσινής συνεδρίασης του Συντονιστικού της Βουλής. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατηγόρησε τον Κ. Καραμανλή ότι έχει στρατηγική επιλογή την παράκαμψη των μεγάλων προβλημάτων του τόπου, προκειμένου να αποφεύγει το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος. Δηλαδή, ο Γ. Παπανδρέου όχι μόνο δε διαφωνεί με την αντιλαϊκή κατεύθυνση και το περιεχόμενο της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά θέλει την τελευταία περισσότερο τολμηρή και αποφασιστική. Με άλλα λόγια, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκονται στα πόστα τους και υπερασπίζονται ο καθένας με τον τρόπο του τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας...
Η καλλιεργούμενη και επιχειρούμενη άρση της μονιμότητας στο δημόσιο στοχεύει στην ανατροπή των όποιων υφιστάμενων κατακτήσεων των εργαζομένων, στην επέκταση των αντιδραστικών εργασιακών σχέσεων και στη δημιουργία μιας Δημόσιας Διοίκησης, περισσότερο αποτελεσματικής στην εξυπηρέτηση του κεφαλαίου και λιγότερο «κοστοβόρας» σε ό,τι αφορά τα λαϊκά συμφέροντα. Αποτελεί άλλο ένα μέτρο της γενικότερης αντιλαϊκής επίθεσης, στο πλαίσιο της πολιτικής και λογικής του «ευρωμονοδρόμου», της στρατηγικής της Λισαβόνας, της ανταγωνιστικότητας, των νόμων της αγοράς κλπ., κλπ. Πολιτική, η οποία προωθείται, με τον έναν ή άλλον τρόπο, τόσο από την κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και από το ΠΑΣΟΚ.
Αυτή είναι η αλήθεια και όσο δεν τη βλέπει η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ δεν προσφέρει το παραμικρό στην τόσο αναγκαία, σήμερα, συσπείρωση και αντίσταση των εργαζομένων στο δημόσιο απέναντι σε όλα όσα γίνονται και ακόμη περισσότερο σ' αυτά που έρχονται. Αντίθετα, συμβάλλει στον αποπροσανατολισμό και την αποδυνάμωση των αγωνιστικών διαθέσεων των εργαζομένων, όσο καλλιεργεί τη λογική της «κοινωνικής συναίνεσης», κρύβει τις αιτίες των προβλημάτων και σκορπίζει αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, για ένα κράτος που θα εξυπηρετεί δίκαια και ισομερώς τόσο τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών, όσο και των εργαζομένων.
Την υπογραφή ειδικής ρήτρας στη νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) επιδιώκουν οι βιομήχανοι, διαβάσαμε σε σχετικά ρεπορτάζ. Σύμφωνα με αυτή, οι βιομήχανοι προτείνουν την κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων (ώστε να αυξηθούν οι μισθοί, χωρίς να δώσουν δεκάρα τσακιστή οι ίδιοι) και, επιπλέον, ζητούν τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 33,3%. Ολ' αυτά, βέβαια, «στις περιοχές που μαστίζονται από την ανεργία».
Δε λένε, βέβαια, οι βιομήχανοι ποιος θα πληρώσει το όποιο κόστος συνεπάγεται η πρότασή τους στο ΙΚΑ και το ασφαλιστικό σύστημα γενικότερα, για το οποίο, τόσο οι ίδιοι όσο και οι κυβερνώντες, κόπτονται για τα ελλείμματά του κλπ, κλπ. Προφανώς, θα 'χουν στο μυαλό τους τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή, τους φορολογούμενους εργαζόμενους και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα.
Με άλλα λόγια και με πρόσχημα την ανεργία, οι βιομήχανοι ζητούν μια ακόμη επιδότηση, για να κάνουν τα ήδη τεράστια κέρδη τους ακόμη μεγαλύτερα. Λες και δε γνωρίζουν οι πάντες, ότι «τσεπώνουν» ήδη κάθε λογής επιδοτήσεις, προνόμια, κίνητρα, κλπ, που τους έχουν προσφέρει απλόχερα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά η ανεργία βασιλεύει και μόνο τα κέρδη τους σημειώνουν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
Στην Ελλάδα το 52% των κατοίκων της δεν είναι σε θέση να προσφέρει στον εαυτό του τουλάχιστον μια εβδομάδα διακοπών (εκτός της κατοικίας του), το 37% δεν είναι σε θέση να ανταποκρίνεται πλήρως στις πάγιες οικονομικές υποχρεώσεις του, το 19% δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να θερμαίνει επαρκώς το σπίτι του και το 13% δεν μπορεί να έχει ένα πλήρες γεύμα ανά διήμερο». Τα παραπάνω είναι ορισμένα μόνο στοιχεία από την τελευταία μελέτη της επίσημης Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας («Γιουροστάτ»). Ολους τους προαναφερόμενους, όμως, η «Γιουροστάτ» δεν τους συμπεριλαμβάνει στους φτωχούς, αλλά σε όσους «στερούνται βασικών ανέσεων».
Με άλλα λόγια, οι στοιχειώδες σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, όπως η διαμονή σ' ένα σύγχρονο και άνετο σπίτι, η θέρμανση, οι ολιγοήμερες έστω διακοπές, ακόμη και η επάρκεια σίτισης, χαρακτηρίζονται ανέσεις, έστω και βασικές. Αναρωτιόμαστε, πώς χαρακτηρίζουν οι ιθύνοντες της Γιουροστάτ και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι, τα όσα απολαμβάνουν οι κεφαλαιοκράτες;