Στο πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη», Παρασκευή 6-1-2006, παρουσιάστηκε ως πρώτο θέμα η προετοιμασία της νέας «εξοπλιστικής καταιγίδας» που πιθανόν να ξεπεράσει τα πενήντα δισεκατομμύρια ευρώ σε χρονική διάρκεια 2006-2015. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα χώνεται τόσο βαθιά στο λαβύρινθο των εξοπλισμών, που ακόμη κι ο... μίτος της Αριάδνης αδυνατεί να την οδηγήσει στην έξοδο. Το κίνημα ειρήνης στο θέμα των εξοπλισμών πάντα υποστήριζε και υποστηρίζει σταθερά τον ολοσχερή παγκόσμιο αφοπλισμό, με διάλυση των στρατιωτικών σχηματισμών και συνασπισμών και των μιλιταριστικών επιτελείων τους. Ταυτόχρονα, υποστήριζε και υποστηρίζει το δικαίωμα κάθε λαού να κατέχει την εξοπλιστική δύναμη που του επιτρέπει να αμυνθεί για την ελευθερία του. Στο σημείο αυτό ακριβώς βρίσκεται η αντιδιαστολή με την αλλότρια σκοπιμότητα της σχεδιαζόμενης «εξοπλιστικής καταιγίδας». Το ύψος και το είδος των εξοπλισμών δείχνουν ως ένα σημείο τις προθέσεις εκείνου που τα παραγγέλνει και τις πολιτικές δεσμεύσεις που εκπληρώνει.

Στην Ελλάδα υπάρχει μια συνεχής κατολίσθηση του στρατιωτικού της δόγματος ως αποκλειστικά αμυντικού δόγματος. Δεμένη στο άρμα του ευρωατλαντισμού, χώνεται όλο και βαθύτερα στους προγραμματισμούς του. Ταυτόχρονα, η ελληνική μεγαλοαστική τάξη προσπαθεί να κολλήσει στην ουρά των μεγαλο-ιμπεριαλιστικών συμφερόντων τα επιμέρους δικά της συμφέροντα. Αυτό σημαίνει ότι μαζί με τη συμμετοχή της στην ιμπεριαλιστική πολιτική του διεθνούς κεφαλαίου, προωθεί ως μερικό απότοκο και τις δικές της βλέψεις. Από εδώ ξεκινά η δημιουργία μισθοφορικού στρατού και η αποστολή του στο εξωτερικό για να καλύψει ιμπεριαλιστικές ανάγκες. Ταυτόχρονα, ο ελληνικός καπιταλισμός, νιώθοντας την ενίσχυση που του επέτρεψε η ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη, προσπαθεί με την άδεια των ισχυρών κλητόρων της συμμαχίας, ΗΠΑ και ΕΕ, να αναγνωριστεί ως ο τυπικός κι ουσιαστικός διακανονιστής της συμμαχίας στα Βαλκάνια. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι υπόσχεται στις δυτικόστροφες βαλκάνιες κυβερνήσεις να κολλήσει στη δική της ουρά τα επιμέρους συμφέροντά τους. Με βάση τη διαφέντευση των Βαλκανίων με την ευρωατλαντική βούλα η ελληνική μεγαλοαστική τάξη ωθείται περισσότερο στην «εξοπλιστική καταιγίδα» του 2006-2015. Παρουσιάζεται και στρατιωτικά ως η υπέρτερη δύναμη της περιοχής με τις δυο όψεις. Η μια είναι η εξοπλιστική της επάρκεια για εκστρατευτικές αποστολές ως τμήμα πολυεθνικής ιμπεριαλιστικής εκστρατείας σε κάθε μέρος του πλανήτη. Η άλλη είναι η παρουσία της ως ισχυρής μιλιταριστικής δύναμης στα Βαλκάνια κι ως εγγυητή της νέας καθεστηκυΐας τάξης που στηρίζει τις δυτικόστροφες βαλκανικές κυβερνήσεις.

Γίνεται φανερό ότι η «εξοπλιστική καταιγίδα» που αναφέρει η έρευνα του «Ριζοσπάστη» δεν αφορά μόνο την εξυπηρέτηση οικονομικών και στρατηγικών συμφερόντων ιμπεριαλιστικών κύκλων. Δείχνει ότι η ελληνική μεγαλο-αστική τάξη διά των πολιτικών κομμάτων της ετοιμάζει την Ελλάδα ως μια υπερδύναμη της περιοχής. Μέσα στο γενικό πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής προσπαθεί να προσαρμόσει με επιτυχία και τις δικές της ιδιαίτερες επιδιώξεις. Αλλωστε, είναι αποδεδειγμένο ιστορικά ότι οι «εξοπλιστικές καταιγίδες» χρησιμεύουν κυρίως για πολεμικές επεμβάσεις πέραν των συνόρων, δηλαδή για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.