Για την ειρήνη... | ΔΙΕΘΝΗ

ΔΙΕΘΝΗ

Για την ειρήνη...

Είθισται στο κλείσιμο του ημερολογιακού χρόνου να γίνεται, ανασκάλεμα υπαρκτών δεδομένων ως προϋπόθεση εξελικτικών αναγκών. Σ' αυτές ακριβώς τις ανάγκες βρίσκεται το ρεζουμέ της ιστορίας. Στο κίνημα ειρήνης, για παράδειγμα, της δεκαετίας του 1980 βρίσκεται η μέχρι τότε κατάληξη όλων των προβλημάτων από τη λήξη του Δεύτερου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου και δώθε. Γι' αυτό και δικαίως θεωρήθηκε ως ένα είδος χρυσής αλλά ταυτόχρονα κρίσιμης εποχής. Ηταν ότι έβαζε μπροστά του σύνθετα θεωρητικά προβλήματα με ένα πρακτικό τρόπο. Τα προβλήματα αυτά είχαν φτάσει σ' ένα τέτοιο σημείο ωρίμανσης που η απάντηση καθόριζε το μέλλον της ανθρώπινης πορείας στον πλανήτη. Ο πλανήτης ήταν βεβαρημένος σε σημείο που αλλοιώθηκε η φυσική του υπόσταση από τον τρόπο οργάνωσης των ανθρώπινων κοινωνιών.

Οι ανθρώπινες κοινωνίες που είχαν εκπέσει από τη Γη των Μακάρων και την αιωνιότητα του Παραδείσου, έφεραν πάνω τους το σημάδι της κακοτυχίας που έγινε Μοίρα τους. Η ζωή του ανθρώπου μέχρι σήμερα αλέθεται στις μυλόπετρες του Αδη με έσχατο χρησμό της Ιέρειας, το θανατερό κυνήγι του κέρδους. Αυτό, ακριβώς, το κέρδος ήταν η δύναμη του παρασκηνίου της κορυφαίας δεκαετίας του 1980. Η κρισιμότητα του κινήματος ειρήνης εξέφραζε μέσα από ένα συγκεκριμένο συσχετισμό ανταγωνιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ - ΕΣΣΔ) την κρισιμότητα της ανθρωπότητας.

Ηταν η εποχή της «ισορροπίας του πυρηνικού τρόμου» και της «πυρηνικής απειλής». Στο έδαφος αυτής της «ισορροπίας» κι αυτής της «απειλής» συγκρούονταν κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις με διάφορα συμφέροντα. Η αναζήτηση της αντιμετώπισης της απειλής ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος συνάθροιζε ανθρώπους από τα πιο διαφορετικά κοινωνικά στρώματα με τις δοξασίες και τις αυταπάτες τους. Ωστόσο, στις μαζικές τουλάχιστον κινητοποιήσεις γινόταν φανερό ένα κόκκινο νήμα να διαπερνά αυτή τη μάζα ανθρώπων και να της δίνει τα ταξικά της χαρακτηριστικά.

Η εργατική τάξη καταλάβαινε καλύτερα από κάθε άλλον την αξία αυτού του κινήματος. Καταλάβαινε το πόσο συνδέεται το αίτημά της για τον εργατικό έλεγχο στην παραγωγή με το αίτημα του μαχόμενου κινήματος ειρήνης για τον έλεγχο της χρησιμότητας των παραγόμενων προϊόντων και για τη μετατροπή της πολεμικής βιομηχανίας σε βιομηχανία παραγωγή αγαθών για τον άνθρωπο.

Οι επανειλημμένες σοβιετικές προτάσεις για πλήρη ταυτόχρονο ελεγχόμενο παγκόσμιο αφοπλισμό χτυπούσαν στο σιδερένιο τοίχο της δυτικής, κυρίως, ιμπεριαλιστικής καπιταλιστικής οργάνωσης. Ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός έβλεπε ότι σε συνθήκες μόνιμης διεθνούς οικονομικής ύφεσης τα οπλικά συστήματα αποτελούσαν αναγκαίο στοιχείο της οικονομικής λειτουργίας του κεφαλαίου στη διεθνή αγορά. Κάθε σκέψη περί αφοπλισμού ήταν γι' αυτόν μαχαιριά στην καρδιά. Οποιος θέλει, λοιπόν, να καταλάβει πώς φτάσαμε εδώ στην κατίσχυση των ιμπεριαλιστικών μιλιταριστικών καπιταλιστικών δυνάμεων, οφείλει να λάβει υπόψη του την τελευταία αυτή παράγραφο.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

Θράσος δίχως όρια(2017-09-21 00:00:00.0)

Φιλειρηνικό και εργατικό κίνημα(2007-04-29 00:00:00.0)

Στο δρόμο του αγώνα(2002-10-31 00:00:00.0)

ΕΙΡΗΝΗ, ΑΦΟΠΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ(2000-06-18 00:00:00.0)

Θα «αφοπλίσουμε» τη Νέα Τάξη(2000-05-12 00:00:00.0)

Σταθερά στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό(1999-05-02 00:00:00.0)