Επτά ομάδες στοιβάζονται στο γήπεδο του Ρουφ...

«Ο αθλητισμός διαπλάθει τα παιδιά. Το ποδόσφαιρο, για παράδειγμα, είναι σαν τη ζωή. Δημιουργούνται φιλίες, έχει αδικίες, ήττες, χαρές. Ολα όσα μπορούν να σου συμβούν στη ζωή σου. Τα παιδιά πρέπει να τα μαθαίνουν αυτά μέσα από το παιχνίδι τους. Και να μην το βάζουν κάτω», τονίζει ο Β. Γιαννακουδάκης.

Μετά από τις «χρυσές εθνικές επιτυχίες», όπως παρουσιάζονται, η κατάκτηση τίτλων και μεταλλίων από επαγγελματικές ομάδες και επαγγελματίες πρωταθλητές, κάποιοι έκαναν λόγο για αναβάθμιση του ελληνικού αθλητισμού. Για το ποδόσφαιρο, συγκεκριμένα, μετά την κατάκτηση του ευρωπαϊκού κυπέλλου από την εθνική ομάδα, πολλοί ήταν αυτοί που διατυμπάνιζαν «μια νέα εποχή για το ελληνικό ποδόσφαιρο».

Σε τέλμα βρίσκεται ο σχολικός αθλητισμός

Ωστόσο και σήμερα η έρευνά μας αποκαλύπτει, ότι ακόμα και μετά από κάποιες διακρίσεις στα πλαίσια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, τα ερασιτεχνικά ποδοσφαιρικά σωματεία στις γειτονιές βρίσκονται υπό εγκατάλειψη...

Ο Πανθησιακός ΑΟ είναι από τα παλαιότερα ποδοσφαιρικά αθλητικά σωματεία, με έτος ίδρυσης το 1947. Διαθέτει ανδρική ομάδα ποδοσφαίρου και τμήματα υποδομής, απασχολώντας περίπου 120 παιδιά από τα γύρω σχολεία. Αυτή είναι και η σημαντικότερη δουλιά που γίνεται, όπως επισημαίνουν μέλη της διοίκησης. Επαναλειτουργεί εδώ και 3 χρόνια, μετά από 2 χρόνια διακοπής, λόγω οικονομικών κυρίως προβλημάτων και έλλειψης ανθρώπων να ασχολούνται με τη διοίκηση.

«Εχει αγκαλιαστεί η προσπάθεια που κάνουμε τα τελευταία χρόνια. Ο αριθμός των παιδιών έχει διπλασιαστεί, παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν. Το θέμα είναι να υπάρχουν άνθρωποι με κουράγιο, να τρέχουν, να ασχολούνται και να ανανεώνονται συνεχώς», είπε στο «Ρ» ο Κ. Χανδρίδης, ταμίας του Πανθησιακού.

Οι αντιξοότητες και τα προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν, όσοι ασχολούνται με τη διοίκηση ενός ερασιτεχνικού αθλητικού σωματείου είναι πολλά. Το μοναδικό κίνητρο είναι η αγάπη για το άθλημα, το μεράκι και η αναγκαιότητα να παρθούν κάποιες πρωτοβουλίες από γονείς που θέλουν να αθλούνται τα παιδιά τους. Οι ελεύθεροι χώροι και οι χώροι άθλησης είναι περιορισμένοι. Ο ελεύθερος χρόνος των παιδιών διαρκώς συρρικνώνεται. Ουσιαστική κρατική βοήθεια δεν υπάρχει. Η επιχορήγηση που παίρνει ο Πανθησιακός ανέρχεται μόλις στα 2.000 ευρώ το χρόνο, χωρίς να είναι σταθερή και σίγουρο ότι θα δοθεί.

Η ανδρική ομάδα ποδοσφαίρου του Πανθησιακού προπονείται και εδρεύει στο γήπεδο του Ρουφ, μαζί με άλλες 6-7 ομάδες των γύρω περιοχών. Τα παιδικά τμήματα προπονούνται σε ένα μικρό γηπεδάκι (5Χ5) στο Θησείο και κάποιες Κυριακές χρησιμοποιεί - αν είναι ελεύθερο - το κανονικών διαστάσεων γήπεδο του Ρουφ. Παρ' όλο που το γηπεδάκι στο Θησείο είναι βοηθητικό και όχι κανονικών διαστάσεων, αμέσως μετά την κατασκευή του αποτέλεσε πόλο έλξης για πολλά παιδιά και νέους της περιοχής, όπως τόνισε ο Κ. Χανδρίδης.

«Οι ελεύθεροι χώροι, όπου μπορούν τα παιδιά να παίξουν και να αθληθούν έχουν περιοριστεί πολύ τις τελευταίες δεκαετίες. Επιπλέον το επιβαρυμένο πρόγραμμα των παιδιών βάζει τον αθλητισμό σε δεύτερη μοίρα. Τα γήπεδα είναι λίγα. Οι γονείς περισσότερο "σπρώχνουν" τα παιδιά τους προς κάποιο άθλημα», συμπλήρωσε.

Το σχολείο με κατάλληλο προσωπικό και υποδομές θα μπορούσε να παίξει καταλυτικό ρόλο στην αναβάθμιση και διεύρυνση του μαζικού αθλητισμού στις γειτονιές, σε συντονισμό με ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία.

Ο Κ. Χανδρίδης, που ασχολείται εδώ και χρόνια με σχολικά ζητήματα ως μέλος Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, μας είπε σχετικά: «Το μάθημα της γυμναστικής στα σχολεία είναι εξαιρετικά υποβαθμισμένο. Χώροι και γυμναστήρια δεν υπάρχουν. Ο συντονισμός του με αθλητικά σωματεία και η συμμετοχή σχολικών ομάδων σε πρωταθλήματα εξαρτάται μόνο από τη διάθεση και το μεράκι του κάθε γυμναστή».

Χαρακτηριστικά ανέφερε το παράδειγμα των σχολικών πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου, που διοργανώνονται με πρωτοβουλία του δήμου, λέγοντας, ότι από 100 σχολεία στην Αθήνα ζήτημα είναι να συμμετέχουν τα 8, ενώ οι συμμετοχές χρόνο με το χρόνο μειώνονται. «Τα αθλητικά σωματεία θα μπορούσαν να συντονίσουν τη δράση τους με τα σχολεία. Ομως αυτό δεν είναι εφικτό, αφού ο σχολικός αθλητισμός είναι ουσιαστικά ανύπαρκτος».