Η «επαναχάραξη της εθνικής ενεργειακής πολιτικής» και του «μακροχρόνιου ενεργειακού σχεδιασμού στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας» κρίνεται απαραίτητη, σύμφωνα με μελέτη του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ). Η έκθεση αντανακλά σαφώς τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου στο νέο περιβάλλον πλήρους «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρισμού, που διαμορφώνεται με τις τελευταίες κυβερνητικές παρεμβάσεις. Βασικό σημείο είναι η παραχώρηση επαρκών διευκολύνσεων προς τους ιδιώτες.

Η μελέτη βασίζεται σε διαπιστώσεις κοινά αποδεκτές σχετικά με τις ελλείψεις σε ηλεκτρικό ρεύμα και καθορίζει τις απαιτήσεις για προσθήκη ισχύος - και αυτό έχει σημασία - σε 1.950 MW μέχρι και το 2010 ή, το λιγότερο, σε 1.380 MW. Αυτό είναι και το «κενό» που κρίνει ότι θα κληθούν σε πρώτη φάση να καλύψουν οι ιδιώτες παραγωγοί και έμποροι ηλεκτρισμού. Ωστόσο το ΙΟΒΕ κάνει κι αυτό σαφές ότι «το ενδιαφέρον για επενδύσεις στον κλάδο της ηλεκτρικής ενέργειας είναι μεγάλο και δεν πρέπει να αποκλειστεί η συνεργασία επιχειρήσεων που θα εισέλθουν στον κλάδο με μεγάλες ξένες επιχειρήσεις που θα προσφέρουν στην κεφαλαιακή επάρκεια και την τεχνογνωσία τους».

Η μελέτη επισημαίνει και τα πλεονεκτήματα της ΔΕΗ, όχι μόνο λόγω της κυρίαρχης θέσης της στην αγορά, αλλά και λόγω της τεχνολογικής διαφοροποίησης των μονάδων παραγωγής, καθώς διαθέτει σημαντικές λιγνιτικές μονάδες με φθηνό κόστος παραγωγής. Αλλά το τι σημαίνει «απελευθέρωση» αποκαλύπτεται με τα στοιχεία για την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος που μπορεί στατιστικά να υποχωρούσε μεταξύ 1991 - 2004 έστω και οριακά κατά 0,3%, (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αποτελεί μια σημαντική επιβάρυνση του λαϊκού νοικοκυριού), αλλά την τελευταία τριετία αυξάνεται ετησίως κατά 3,3%!!! Είναι η ίδια περίοδος που η ΔΕΗ ΑΕ μπήκε για τα καλά στο «παιχνίδι» της εξυπηρέτησης των οικονομικών συμφερόντων των μετόχων της. Η διαπίστωση ότι η μέση τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος στην ΕΕ είναι 40% υψηλότερη - για οικιακή χρήση - δίνει και τον «τόνο» των αυξήσεων που θα ακολουθήσουν, μέχρι ο «ανταγωνισμός» να ισορροπήσει. Τότε που, μετά από 10 ή 20 μεγάλες αυξήσεις, θα ακολουθήσουν και 2 μικρές μειώσεις, για ν' αρχίσουν οι θριαμβολογίες ότι... μειώνονται οι τιμές λόγω του «ανταγωνισμού».