Οι σωρευτικές απώλειες, μόνο από τις εισοδηματικές πολιτικές λιτότητας της τελευταίας 8ετίας, για τους δημόσιους υπαλλήλους αρχίζουν από 3.100 ευρώ (νεοεισερχόμενος ΥΕ που προσλήφθηκε το 1997) και ξεπερνούν τα 6.000 ευρώ (ΑΕΙ με περισσότερα χρόνια υπηρεσίας)
Συγκεκριμένα, από το 1997 μέχρι το 2005 που ο επίσημος πληθωρισμός αυξήθηκε κατά 31,2%:
Το μέγεθος των απωλειών δε φαίνεται τόσο έντονο αν η σύγκριση γίνει όχι με τον προηγούμενο μήνα ή χρόνο. Αν όμως η σύγκριση γίνει σε μεγαλύτερη χρονική περίοδο, τότε διαπιστώνει κανείς ότι η υποτίμηση της αγοραστικής αξίας των μισθών των δημόσιων υπαλλήλων, μεγαλώνει με ...γεωμετρική ταχύτητα. Μια μικρή γεύση για τη λεηλασία που υπέστησαν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, φαίνεται και από τον πίνακα, που μας πληροφορεί ότι οι σωρευτικές απώλειες για την οκταετία 1998 - 2005, αρχίζουν από 3.100 ευρώ (κατώτατες αποδοχές για κάθε δημόσιο υπάλληλο ΥΕ που διορίστηκε στο δημόσιο το 1997) και ξεπερνούν τα 6.000 ευρώ για εργαζόμενους στο δημόσιο με πτυχίο ΑΕΙ και περισσότερα χρόνια υπηρεσίας.
Αξίζει, εδώ, να υπογραμμιστούν - μεταξύ άλλων - και τα εξής:
Πρώτον, ότι οι πραγματικές απώλειες της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές που εμφανίζονται στον πίνακα με το παράδειγμα του νεοεισερχόμενου δημόσιου υπαλλήλου. Κι' αυτό για τον απλό λόγο ότι η ακρίβεια στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης (που ξοδεύουν όλο ή τη μερίδα του λέοντος των εισοδημάτων τους οι μισθωτοί και συνταξιούχοι) είναι πολύ μεγαλύτερη από την επίσημη αύξηση του πληθωρισμού που καταγράφουν τα στοιχεία της ΕΣΥΕ.
Δεύτερον, η σύνθλιψη της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών στο δημόσιο - και όχι μόνο - μεγαλώνει με διάφορα άλλα εργαλεία και μέτρα πολιτικής. Ανάμεσα σ' αυτά η μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, οι αυξήσεις δημοτικών και άλλων τελών, οι περικοπές των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα κλπ.
Τρίτον, με τις συγκεκριμένες εισοδηματικές πολιτικές στο δημόσιο τομέα, οι κυβερνώντες στρώνουν το χαλί για την ένταση της εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας και στον ιδιωτικό τομέα. Κι' αυτό, γιατί οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ και άλλων εργοδοτικών φορέων, αξιοποιούν τις ισχνές ονομαστικές αυξήσεις στους δημόσιους υπαλλήλους για να περιορίσουν στο ελάχιστο τις μισθολογικές αυξήσεις στον ιδιωτικό τομέα, τις οποίες συναποφασίζουν με τη ΓΣΕΕ με την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Τέταρτον, χρόνο με το χρόνο, εντείνεται η εκμετάλλευση των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Φτάνει μόνο να αναφερθεί σαν παράδειγμα, ότι οι συνολικές αποδοχές των νεοεισερχόμενων στο δημόσιο, που διορίστηκαν φέτος, θα ήταν μεγαλύτερες κατά 30 ευρώ το μήνα ή 417,2 ευρώ το χρόνο, αν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, εφάρμοζαν τα τελευταία 8 χρόνια εισοδηματικές πολιτικές που θα εξασφάλιζαν ονομαστικές αυξήσεις στο ύψος του πληθωρισμού. Και όσο συνεχίζονται αυτές οι πολιτικές, τόσο μικρότερες θα είναι οι αποδοχές των εργαζομένων που θα προσληφθούν στο δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα το 2006 και τα επόμενα χρόνια.