Μίλησαν χωρίς φόβο. Χωρίς παραμύθια και υποσχέσεις για εύκολους δρόμους. Μίλησαν για τη διέξοδο. Για το «σχολείο που ονειρευόμαστε, το σχολείο των αναγκών μας». Ενα σχολείο για όλους. Δωδεκάχρονο, ενιαίο, δημόσιο, δωρεάν, που θα αναπτύσσει ολοκληρωμένες προσωπικότητες, με εξασφαλισμένη πρώτα την εργασία τους. Σε συμφωνία με τις προσωπικές επιθυμίες, αλλά και τις συνολικές ανάγκες της κοινωνίας. Ενα σχολείο που δε θα διασπά την ανθρώπινη γνώση, αλλά θα αντιμετωπίζει ενιαία τη δουλιά του χεριού και του πνεύματος. Ενα σχολείο που θα αξιοποιεί ό,τι μας έχει κληροδοτήσει η παγκόσμια ιστορία στην επιστήμη, στην τέχνη, στον πολιτισμό. Ενα σχολείο στραμμένο στο μέλλον.

Ομως το «σχολείο που ονειρευόμαστε δε χωρά στο καπιταλιστικό σύστημα». Γιατί ακριβώς επειδή έχει αυτά τα χαρακτηριστικά προϋποθέτει λαϊκή εξουσία. Γιατί ένα σχολείο με επίκεντρο τον άνθρωπο «προϋποθέτει εξουσία και οικονομία, με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του». Και «την πνευματική αδικία όπως και την υλική έχουν συμφέρον να την ξετινάξουν εκείνοι που υποφέρουν περισσότερο απ' αυτήν».

Τα παραπάνω αναδείχτηκαν στο πολιτικό -πολιτιστικό διήμερο που έγινε στο Πολιτιστικό Κέντρο της Γκράβας - ενόψει της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για τη νεολαία - και συνδιοργάνωσαν το περασμένο Σαββατοκύριακο, η Αχτιδική Επιτροπή 5ου και 6ου Διαμερίσματος Αθήνας του ΚΚΕ και η Τομεακή Οργάνωση Γκράβας της ΚΝΕ. Το Σάββατο μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί, εργάτες ξεδίπλωσαν το «ρόλο και την αποστολή του σχολείου» και προχτές κατέθεσαν απόψεις, ερωτήματα, για την «ανάπτυξη και τον προσανατολισμό του μαθητικού κινήματος».