Οι Θέσεις της ΚΕ για τη Νεολαία και το κίνημά της αποτελούν αναλυτικό και πολύπλευρα επεξεργασμένο κείμενο, που, μέσα από τη συζήτηση τόσο πριν, όσο και κατά τη διάρκεια της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, μπορεί να διαμορφωθεί σε Απόφαση - Εργαλείο για πιο επίμονη, σχεδιασμένη και αποτελεσματικότερη παρέμβαση του Κόμματος στους νέους εργαζόμενους και ανέργους, μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές. Στην προσπάθεια αυτή είναι αναγκαίο, αλλά και ενδιαφέρον να συμμετέχουμε όλοι, μιας και είναι πρωτόγνωρη για τα πολιτικά δεδομένα της χώρας μας και βέβαια αξίζει να αναρωτηθεί κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος: Γιατί μόνο το ΚΚΕ προχωρά σε μια Συνδιάσκεψη με επίκεντρο τη Νεολαία, λίγους μήνες μάλιστα μετά το 17ο Συνέδριό του, που είχε ως ένα από τα κυριότερα θέματα συζήτησης τη Νεολαία και βέβαια λίγες βδομάδες μετά την ολοκλήρωση του 31ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «ΟΔΗΓΗΤΗ» που για ακόμα μία χρονιά παρουσίασε και συζήτησε με χιλιάδες νέους και όχι μόνο την πολιτική - πολιτιστική - αθλητική Πρόταση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, για μια κοινωνία που δε θα είναι στο επίκεντρο τα κέρδη μιας χούφτας καπιτα-ληστών, αλλά οι ανάγκες και η δημιουργική προσφορά της πλειοψηφίας του λαού και της νεολαίας; Συνεπώς η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη δεν έρχεται ως «κεραυνός εν αιθρία», αλλά ως συνέχεια σε μια διαρκή προσπάθεια του ΚΚΕ να βάλει στο επίκεντρο της προσοχής τη Νεολαία.

Την ίδια ώρα ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρούν, ως γνήσιοι συνεχιστές της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, να... «εκπαιδεύσουν» τη νεολαία στο ρουσφέτι, το βόλεμα, τον ατομικισμό και τον «πολιτισμό» του σκυλάδικου και του «Μπιγκ Μπράδερ», ξεκινώντας βέβαια από την ΟΝΝΕΔ. Ο «δημοκρατικός» κύριος Παπανδρέου διαλύει τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ εν μία νυκτί διορίζοντας μια... επιτροπή για να την ξαναφτιάξει «κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν», ενώ ο «κινηματικός» ΣΥΝ μαζί με ΦΟΡΟΥΜ, ΔΕΑ κλπ... χρησιμοποιεί αγωνιστική φρασεολογία, προκάτ φεστιβάλ, στημένα δρώμενα και καταλήψεις... πάντα μπροστά στις κάμερες, επιχειρώντας να «ψαρέψει σε θολά νερά», χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα. Γιατί η νεολαία μπορεί να μην έχει αποφασίσει ακόμα να πάρει μαζικά το δρόμο του αγώνα και του Λαϊκού Μετώπου, αλλά σίγουρα έχει δει τα κόμματα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ να δημαγωγούν υπέρ της καλής Ευρω-ένωσης, όταν η ανεργία, η υποαπασχόληση και η σκληρή εκμετάλλευση «θερίζουν» ζωές. Εχουν δει τα κόμματα αυτά να κατασυκοφαντούν τους αγώνες μαθητών, εργαζομένων και αγροτών, «δίνοντας πάσα» για να «χτυπήσουν» οι δυνάμεις καταστολής και η δικαστική μηχανή. Εχουν δει τα κόμματα αυτά να «κρατάνε αποστάσεις» υπέρ των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ και ΕΕ, όταν δολοφονούσαν τους λαούς στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και βέβαια όταν έβαζαν στο στόχαστρό τους την Κούβα, τη Συρία, τη ΛΔ Κορέας, το Ιράν.

Από την άλλη μεριά το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δίπλα και μαζί με τη νεολαία έδωσαν και δίνουν καθημερινούς αγώνες στους χώρους δουλιάς, στα στέκια των ανέργων, με τους απολυμένους, στα Σχολεία και τις Σχολές, στις κινητοποιήσεις ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, για τα δημοκρατικά δικαιώματα, ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία. Σε συνθήκες επικράτησης της Νέας Τάξης, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δεν πήγαν «με τα νερά» της Ευρωένωσης, ούτε έριξαν «μαύρη πέτρα» στην ιστορική αλήθεια της Αντιφασιστικής Νίκης και στις κατακτήσεις του Σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και βέβαια δεν πήραν το δρόμο του συμβιβασμού, της «κοινωνικής συναίνεσης», των διαλόγων με την εργοδοσία και του «εξανθρωπισμού» του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος.

Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει ιδιαίτερα - μπροστά και στη Συνδιάσκεψη - είναι οι τρόποι και χώροι που μπορούμε να πλησιάσουμε τους νέους, να συζητήσουμε μαζί τους και να τους δείξουμε την αξία της συλλογικής δράσης και του οργανωμένου αγώνα στο πλευρό των ταξικών δυνάμεων και του ΚΚΕ. Ο ένας τρόπος είναι η πρωτοπόρα παρέμβαση και δράση μας στους χώρους που εργάζεται η νεολαία, στα εργοστάσια, τα γιαπιά, τα χωράφια, τα καταστήματα και τα σούπερ - μάρκετ, στα ξενοδοχεία, τις τράπεζες, τις ΔΕΚΟ και το Δημόσιο κλπ. Εδώ οι Θέσεις στέκονται πολύ αναλυτικά και υπάρχει πλούσια εμπειρία σε πολλούς κλάδους.

Ο άλλος τρόπος που αναφέρεται στις Θέσεις πιο επιγραμματικά, λόγω και της σχετικά μικρής πείρας τα τελευταία δύσκολα χρόνια, είναι ο χώρος κατοικίας των νέων ανθρώπων, όπου και περνούν ως επί το πλείστον τον ελάχιστο, αλλά πολύτιμο, ελεύθερο χρόνο τους. Μάλιστα ο χώρος που κατοικούν οι νέοι αποτελεί και πιο προσιτό χώρο για μια πρώτη προσέγγισή τους, μιας και δεν αντιμετωπίζουν την πίεση που έχουν στο χώρο εργασίας για «να βγει η δουλιά» και να «μην τους βάλει στο μάτι ο εργοδότης». Οι χώροι ξεκούρασης και διασκέδασης των νέων πρέπει και μπορούν να μπουν στο επίκεντρο της δουλιάς μας (καφετερίες, σινεμά, θέατρα, μουσικές σκηνές, φαστ - φουντ, ταβέρνες, χώροι άθλησης κλπ.). Παράλληλα, θα πρέπει να πρωτοστατήσουμε στην ανάπτυξη και το «ζωντάνεμα» μαζικών φορέων που μπορούν οι νέοι να δραστηριοποιηθούν με βάση τα ενδιαφέροντα, τις αναζητήσεις και τις αγωνίες τους. Πολιτιστικοί, εξωραϊστικοί, μορφωτικοί σύλλογοι, αθλητικοί όμιλοι και σύλλογοι, περιβαλλοντικές κινήσεις και Επιτροπές Αγώνα, Επιτροπές Ειρήνης, Γυναικών, Φίλων της ΕΑΜικής Αντίστασης κλπ. μπορούν να αποτελέσουν την απαρχή της επαφής μας με νέους ανθρώπους, αλλά και της δικής τους επαφής με τη συλλογική δράση και τους αγώνες για τα δικαιώματά τους, κόντρα στα μεγάλα συμφέροντα και τα κόμματα που τα στηρίζουν. Εξάλλου, ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα, οι τελευταίοι ελεύθεροι χώροι και η χρήση τους αποτελεί πλέον πεδίο σκληρής ταξικής πάλης ανάμεσα στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και τις ανάγκες της πλειοψηφίας του λαού και της νεολαίας. Το ίδιο ισχύει για την άθληση και τον πολιτισμό σε επίπεδο γειτονιάς και γενικότερα. Εδώ, μάλιστα, θα πρέπει να διαμορφωθεί πόλος συσπείρωσης, ιδιαίτερα από νέους, απέναντι στις δημοτικές αρχές και πλειοψηφίες ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ που στηρίζουν την εμπορευματοποίηση στους τομείς που προαναφέραμε και όχι μόνο. Γιατί οι νέοι πρώτα από όλους δεν έχουν σύγχρονους χώρους άθλησης και πληρώνουν για να πάνε γυμναστήριο ή για 5X5, ακόμα και σε δημοτικές εγκαταστάσεις. Γιατί οι νέοι δεν έχουν χώρους αναψυχής και ξεκούρασης και πληρώνουν να πάνε καφετερία, σινεμά ή για να παρακολουθήσουν μαθήματα μουσικής, σχεδίου ή θεάτρου. Γιατί οι νέοι αναγκάζονται να πληρώσουν 15 και πλέον ευρώ για να παρακολουθήσουν μια συναυλία, ακόμα και σε δημοτικούς χώρους. Ακόμα και τα ερασιτεχνικά μουσικά, θεατρικά ή άλλα γκρουπ δύσκολα βρίσκουν ένα χώρο για πρόβες, ενώ συνήθως χρειάζεται να νοικιάσουν. Και, βέβαια, οι νέοι εργαζόμενοι, όπως βέβαια και όλοι οι άλλοι, αναγκάζονται να πληρώνουν και να ξαναπληρώνουν δημοτικά τέλη, χωρίς να βρίσκουν καμιά στήριξη ή βελτίωση της ποιότητας ζωής τους από τις δημοτικές αρχές που μόνο προεκλογικά τους θυμούνται. Συνεπώς, οι ερχόμενες δημοτικές εκλογές είναι μια σημαντική ευκαιρία να συσπειρώσουμε τη νεολαία γύρω από τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΚΚΕ και τα οποία αντιπαλεύουν με κάθε τρόπο την παραπέρα εμπορευματοποίηση και αυτού του ελάχιστου ελεύθερου χρόνου των νέων, τόσο στις γειτονιές και τους δήμους, όσο και γενικότερα. Αυτή η προσπάθεια απαιτεί να ξεπεραστούν νοοτροπίες που υποτιμούν την παρέμβαση και δράση στους μαζικούς φορείς της γειτονιάς και τα στέκια της νεολαίας και βέβαια απαιτείται καλύτερη καθοδήγηση - οργάνωση και σχεδιασμός από το ΠΓ έως και την κάθε Οργάνωση. Γιατί μπορεί το θεσμικό πλαίσιο για την Αυτοδιοίκηση να την έχει μετατρέψει σε «μακρύ χέρι» της άρχουσας τάξης, για να περάσει την πολιτική των αναδιαρθρώσεων, ΟΜΩΣ για τους εργαζόμενους και τη νεολαία είναι μονόδρομος η διαμόρφωση αγωνιστικού ριζοσπαστικού πόλου και στο επίπεδο της γειτονιάς και του κάθε δήμου, κόντρα σε αυτή την αντιλαϊκή πολιτική και τις δυνάμεις που τη στηρίζουν.

Μανώλης Δανδουλάκης