«Ελλείψεις φαρμάκων λόγω κερδοσκοπίας - Παιχνίδια με τις τιμές και τριβές μεταξύ υπουργείων». Αυτά έλεγε ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος και υπότιτλος, αντίστοιχα, του «Βήματος» και το σχετικό ρεπορτάζ σημείωνε: «Παιχνίδι κερδοσκοπίας αδειάζει τα ράφια των φαρμακείων από φάρμακα ευρείας κυκλοφορίας, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία των πολιτών... Τα σκευάσματα που λείπουν κατευθύνονται από τις κεντρικές φαρμακαποθήκες στο εξωτερικό, όπου πουλιούνται ακριβότερα έως και κατά 225%, σε σχέση με τη ...φθηνή και κατά συνέπεια ασύμφορη για τους εμπόρους ελληνική αγορά».

Πράγματι, έτσι είναι. Κι όπως σημειώνει το «Βήμα», το φαινόμενο παρουσιάζεται «κάθε Σεπτέμβριο, τα τελευταία χρόνια». Δε θυμόμαστε, όμως, να το 'χει κάνει άλλη φορά πρωτοσέλιδο. Προφανώς, οι αντιπολιτευτικές ανάγκες παίζουν το ρόλο τους. Τούτο, όμως, είναι το λιγότερο. Το σοβαρότερο βρίσκεται στο γεγονός πως δεν αναφέρεται ούτε λέξη για την πολιτική ουσία του προβλήματος. Η επικρινόμενη κερδοσκοπία των μεγαλεμπόρων του φαρμάκου είναι απολύτως νόμιμη και σύμφωνη με τις ευρωενωσιακές συνθήκες και κατευθύνσεις (Μάαστριχτ, ενιαία εσωτερική αγορά, ΟΝΕ, κλπ.). Λειτουργεί, αναπτύσσεται και θεριεύει στο θερμοκηπιακό πλαίσιο της «ελεύθερης αγοράς», της ανταγωνιστικότητας και της εναπόθεσης των πάντων στην «ιδιωτική πρωτοβουλία». Κι έτσι θα γίνεται και στο μέλλον - αν όχι και χειρότερα - όσο η πολιτική του ευρωμονόδρομου θα σφραγίζει την πορεία της χώρας.