Ο καυγάς για το ποιο από τα δύο μεγαλύτερα κοινοβουλευτικά κόμματα - η χριστιανοδημοκρατία (CDU) ή το σοσιαλδημοκρατικό (SPD) - θα σχηματίσει την κυβέρνηση και με ποιον καγκελάριο συνεχίζεται αμείωτος και δεν αποκλείεται να διαρκέσει αρκετές μέρες ίσως βδομάδες. Για υποστήριξη της θέσης τους, οι σοσιαλδημοκράτες έριξαν στη ζυγαριά ένα νέο επιχείρημα. Η CDU της κυρίας Μέρκελ, λένε, δεν πήρε 35,2 των ψήφων και έτσι δεν υπερτερεί κατά 0,9% σε σχέση με το SPD, αλλά συγκέντρωσε μόνο 27,8%, ενώ το υπόλοιπο 7,4% των ψήφων το συγκέντρωσε το αδελφό κόμμα της CDU, δηλαδή η Χριστιανοκοινωνική Ενωση CSU) της Βαυαρίας. Η CSU εκθέτει πάντα υποψηφίους μόνο στο «ελεύθερο» - όπως αποκαλείται - «κράτος» (κρατίδιο) της Βαυαρίας, ενώ η CDU σε όλη τη Γερμανία, εκτός από τη Βαυαρία. Αυτό αποτελεί μακρά γερμανική παράδοση και δεν είχε ποτέ αμφισβητηθεί, ενώ τώρα οι σοσιαλδημοκράτες ισχυρίζονται ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά κόμματα, που συγκρινόμενα με το SPD, το καθένα χωριστά, μειοψηφεί απέναντι στο SPD με 34,3% των ψήφων.

Αν, τελικά, αυτό το επιχείρημα ληφθεί στα σοβαρά είναι προς το παρόν άγνωστο, αλλά οι κινήσεις των ηγεσιών των τεσσάρων κομμάτων - SPD, Πράσινων, Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP) και CDU - CSU κινούνται με ταχείς ρυθμούς προς την κατεύθυνση της απόκτησης συνεταίρου για το σχηματισμό κυβέρνησης πλειοψηφίας στο νέο Μπούντεσταγκ.

Στο μεταξύ, στην περίπτωση αποτυχίας αυτής της προσπάθειας, υποστηρίζεται από ορισμένες πλευρές ο σχηματισμός κυβέρνησης μειοψηφίας, που αναγνωρίζεται ότι θα είναι ένας «τρικλίζων» κυβερνητικός σχηματισμός, αλλά πάντως μια «κατάσταση ανάγκης», που θα μπορούσε να διαρκέσει, ωσότου σχηματιστεί κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού» - SPD - CDU - CSU - (τότε χωρίς τον Γκέρχαρντ Σρέντερ και ενδεχόμενα χωρίς την κυρία Μέρκελ) ή τελικά γίνει προσφυγή το επόμενο έτος σε νέες εκλογές.

Ως τότε, όμως, θα έχει κυλήσει αρκετό νερό στο Ρήνο, ενώ από σήμερα (Τρίτη) οι νεοεκλεγέντες βουλευτές συγκροτούνται σε κοινοβουλευτικές ομάδες με τα σχετικά όργανά τους και συνεχίζουν τις βολιδοσκοπήσεις για εξεύρεση συνεταίρου.

Το Αριστερό Κόμμα θα προβεί σ' αυτή τη διαδικασία την Παρασκευή. Οι τέσσερις ηγετικοί πολιτικοί του - Μπίσκι, Γκίζι, Λαφοντέν και Ερνστ - δήλωσαν με ενθουσιασμό στους δημοσιογράφους ότι η Αριστερά που «αλλάζει την πολιτική στη Γερμανία» (κατά τον Λαφοντέν) θα ριχθεί στην «πολιτική καθημερινότητα με παλμό».

Το κουαρτέτο δήλωσε, επίσης, ότι θα προχωρήσουν γρήγορα στην ένωση των δύο κομμάτων - Αριστερού/ ΚΟΔΗΣΟ και ΒΑΣΓΚ - που ο Μπίσκι την καθόρισε ως εξής: «Χρειαζόμαστε ένα έως ενάμιση χρόνο, στη χειρότερη περίπτωση δύο», ενώ ο Γκίζι και ο Ερνστ δήλωσαν: «Οι εκλογές μάς ένωσαν ήδη από καιρό». Πάντως, τις οποιεσδήποτε διαφωνίες των δύο κομμάτων, ο Μπίσκι δήλωσε ότι θα τις βάλουν «για ένα διάστημα στο ψυγείο».

Τι θα γίνει, αν τα αστικά κόμματα δε συμφωνήσουν στο σχηματισμό νέας κυβέρνησης; Σ' αυτήν την περίπτωση δίνει τη λύση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χορστ Κέλερ. Σύμφωνα με το άρθρο 63 του γερμανικού ομοσπονδιακού Συντάγματος: «Ο ομοσπονδιακός καγκελάριος με πρόταση του Ομοσπονδιακού Προέδρου εκλέγεται χωρίς συζήτηση από το Μπούντεσταγκ». Αν με την πρώτη ψηφοφορία ο υποψήφιος δε συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται άλλες δύο φορές. Μπορεί, όμως, στο μεταξύ να προταθεί καγκελάριος από τους βουλευτές, αλλά αυτός πρέπει να συγκεντρώσει την ψήφο του ενός τετάρτου των βουλευτών. Πάντως, στην τρίτη ψηφοφορία ο υποψήφιος αρκεί να συγκεντρώσει τις περισσότερες ψήφους. Αν αυτές οι διαδικασίες δεν καρποφορήσουν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δικαιούται ή να προτείνει κυβέρνηση μειοψηφίας ή να διαλύσει την Μπούντεσταγκ και να ανοίξει το δρόμο για νέες εκλογές.