Ξεκινήσαμε! Ξεκινήσαμε από χθες να φωνάζουμε την αλήθεια μας, με πείσμα, με αποφασιστικότητα, με την αισιοδοξία των νέων κομμουνιστών που δε ...συννεφιάζει, ακόμα κι αν είναι γκρίζος ο ουρανός. Το 31ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ άνοιξε χθες τις πύλες του, στην Πανεπιστημιούπολη, στα Ιλίσια, πηγαίνοντας «κόντρα», όπως πάνε πάντα οι κομμουνιστές, όπως πάνε οι νέοι που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο. Χθες το Φεστιβάλ πήγε «κόντρα» στον καιρό, λειτούργησε και υποδέχτηκε τον κόσμο.

«Μαθαίνουμε την αλήθεια, αλλάζουμε τον κόσμο», φώναζε σε κάθε του γωνιά. Την αλήθεια για τους ενόχους και τις αιτίες των προβλημάτων της νέας γενιάς. Την αλήθεια για το σχολείο που πρέπει μαζί να μορφώνει και να διαπλάθει προσωπικότητες, αντί να εξοντώνει και να φτιάχνει τους αυριανούς υποταγμένους εργαζόμενους. Την αλήθεια για τη λεγόμενη «διά βίου εκπαίδευση», που δεν είναι τίποτε άλλο από «διά βίου» εκμετάλλευση και περιπλάνηση από την ανεργία στα θρανία. Την αλήθεια για την επιστήμη, που όταν βρίσκεται στα χέρια του λαού σώζει κι όταν βρίσκεται στα χέρια των εκμεταλλευτών ...σκοτώνει! Το Φεστιβάλ φωνάζει την αλήθεια για το ψωμί του εργάτη κι αυτόν που το κλέβει. Φωνάζει την αλήθεια για τα υποκατάστατα που πλασάρονται απλόχερα, τη λογική τού «ό,τι δοκιμάσεις καλό είναι», φτάνει να κρατάς σκυμμένο το κεφάλι. Φωνάζει την αλήθεια για τον πόλεμο, που, είτε με τα όπλα, είτε με άλλα μέσα, υποδουλώνει τους λαούς... και τον άλλο πόλεμο, που κάνουν οι ίδιοι οι λαοί για την πραγματική λευτεριά τους. Διαδηλώνει την αλληλεγγύη του στη Βενεζουέλα, στην Κούβα, στους λαούς που αγωνίζονται.

Κάθε ταμπλό, κάθε περίπτερο, κάθε στέκι, κάθε σύνθημα, ξεσκεπάζουν τα ψέματα που πλασάρουν στη νέα γενιά η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝ, οι Βρυξέλλες, ο Μπους... ο εργοδότης, η τηλεόραση, ο υποταγμένος καθηγητής... Κάθε γωνιά του Φεστιβάλ καλεί τους νέους να προβληματιστούν, να ψάξουν, να ανακαλύψουν την αλήθεια που τους κρύβουν, ποιοι τους την κρύβουν και γιατί. Κάθε χώρος είναι γεμάτος με χρώματα, με νιάτα, με ζωντάνια. Είναι γεμάτος οργή για όσα κλέβουν από τη νέα γενιά, για όσα της αξίζουν, όσα μπορεί να κατακτήσει.

Μπορεί χθες ο καιρός να μην μας επέτρεψε να τραγουδήσουμε όσα θα θέλαμε (ο καιρός δεν επέτρεψε να γίνουν δύο από τις συναυλίες), μπορεί να μην επέτρεψε σε πολλούς που είχαν κλείσει ήδη τα ραντεβού τους για τη μεγάλη γιορτή να ανταμώσουν με τα νιάτα της ΚΝΕ, αλλά ακόμα και χθες το Φεστιβάλ ήταν μια μεγάλη γιορτή. Νεολαιίστικη γιορτή. Γιορτή πολιτική.

Κι αυτή η γιορτή, και σήμερα, και αύριο, και την Κυριακή θα μεγαλώσει και θα μείνει ζωντανή. Θα μας εμπνέει για τους αγώνες που έρχονται, για να στρέψουμε το βλέμμα στη νέα γενιά, στις ανάγκες της και τα προβλήματά της. Θα μας θυμίζει ότι το κόμμα της εργατικής τάξης είναι, ταυτόχρονα, και το κόμμα της νιότης. Της νιότης του κόσμου.