Το απόγευμα του Σαββάτου, ένα ανθρώπινο ποτάμι σκέπασε ολόκληρη την παραλιακή Λεωφόρο Νίκης, από το Λευκό Πύργο μέχρι την κεντρική πύλη του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Λίγη ώρα πριν, αντάμωσαν στο χώρο - σύμβολο των παλλαϊκών αντιιμπεριαλιστικών κινητοποιήσεων του 1999, εργάτες, υπάλληλοι, άνεργοι, νεολαίοι, αγρότες, μικροί ΕΒΕ, συνταξιούχοι, άνδρες και γυναίκες, από το Βόλο και τα Τρίκαλα, από τους Νομούς της Κεντρικής, Δυτικής, της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης.

Με τα τρακτέρ των αγροτών να οδηγούν την πορεία προς την πλατεία ΧΑΝΘ, με τους νέους εργάτες και φοιτητές να συγκροτούν το πρώτο μπλοκ της διαδήλωσης, με τις γροθιές σηκωμένες, χιλιάδες γίνανε μια φωνή: «Πενθήμερο, 7ωρο, για όλους μας δουλιά, όχι άλλα κέρδη για τ' αφεντικά», «Φτώχεια, ανεργία, αυταρχισμός, ανθρώπινος δε γίνεται ο καπιταλισμός», «Με το ΠΑΜΕ μια γροθιά, στον αγώνα η εργατιά», «Αυτή η πολιτική, η αντιλαϊκή, με Μέτωπο κι αγώνα θα ανατραπεί», «1.300 βασικό μισθό, κόντρα στη συναίνεση και το συμβιβασμό», «Εργάτες, αγρότες, φοιτητές, με Μέτωπο απαντάμε στις πολυεθνικές».

Λίγο μετά τις 8 το βράδυ η πορεία έφτασε στο χώρο της ΔΕΘ. Οι κόρνες των τρακτέρ και τα συνθήματα ακούστηκαν μέχρι την αίθουσα όπου ο πρωθυπουργός ανακοίνωνε, υπό τα χειροκροτήματα των βιομηχάνων, τα νέα μέτρα - λαιμητόμο για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Το μήνυμα έφτασε βροντερό και ακέραιο: καμιά ανοχή στην πολιτική της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, καμιά εμπιστοσύνη στις δημαγωγίες των κομμάτων και των συνδικαλιστικών ηγεσιών που συνεργούν στο πέρασμα της αντεργατικής επίθεσης.