«Εγκλωβισμένος» σε πολυτελή βίλα της πρωτεύουσας του Νίγηρα παραμένει τις τελευταίες δύο βδομάδες ο εκτοπισμένος Μαυριτανός «πρόεδρος» Μααούγια Σιντ Αχμέντ Ουλντ Τάγια. Οχι ότι κακοπερνάει, όπως ο λαός του, που τις τελευταίες δύο δεκαετίες ζούσε υπό την τυραννία του. Αλλά, επειδή «πνίγεται» βλέποντας τις τελευταίες μέρες να «αποτεφρώνεται» η αρχική θερμή υποστήριξη που έλαβε από ΗΠΑ, γγ του ΟΗΕ, ΕΕ και Αφρικανική Ενωση (ΑΕ) με αφορμή το πραξικόπημα από στενούς συνεργάτες του με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Ελι Ουλντ Μοχάμεντ Βάλι...

Το ταξίδι επιστροφής του απ' τη Σαουδική Αραβία, όπου είχε μεταβεί για να παραβρεθεί στην κηδεία του Σαουδάραβα μονάρχη, ήταν λοιπόν «μοιραίο», χάνοντας, εντός ολίγων ημερών, τους μοναδικούς υποστηριχτές που είχε...

Οχι βεβαίως στη Μαυριτανία, όπου το αναίμακτο πραξικόπημα του 17μελούς «Στρατιωτικού Συμβουλίου Δικαιοσύνης και Δημοκρατίας» έγινε δεκτό με πανηγυρισμούς εκατοντάδων Μαυριτανών στους δρόμους της πρωτεύουσας Νουαξότ. Αλλά στο εξωτερικό, που η νεόκοπη συμμαχία του με τις ΗΠΑ «στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας» τον είχε τροφοδοτήσει μέσα στα τελευταία τρία με τέσσερα χρόνια με πολιτική, στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη ύψους αρκετών δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων.

Αν και το πραξικόπημα εναντίον του προέδρου Τάγια στη Μαυριτανία σίγουρα δεν είχε ως βασικό «πρωταγωνιστή» τον συνταγματάρχη Βάλι, το βέβαιο είναι πως «έλυσε» τα χέρια πολλών...

Πρώτα απ' όλα των Αμερικανών, που τελευταία είχαν δυσαρεστηθεί έντονα απ' την «απληστία» του στο πλαίσιο οικονομικών και στρατιωτικών απολαβών που εισέπραττε απ' τη συμμετοχή της χώρας του στην «Αντιτρομοκρατική Πρωτοβουλία Σάχελ» (TSCI που περιλαμβάνει εννιά χώρες της βόρειας, δυτικής και κεντρικής Αφρικής που περιστοιχίζουν την αχανή έρημο Σαχάρα «εσωκλείοντας» πανάρχαια εμπορικά περάσματα απ' τις ακτές της Μεσογείου και του Ατλαντικού ως την Ερυθρά Θάλασσα...). Επιπλέον, φοβούνταν πως το έντονα καταπιεστικό καθεστώς Τάγια θα γυρνούσε μπούμπερανγκ εναντίον τους, με «κίνδυνο» να χάσουν ένα απ' τα σημαντικά κομμάτια του παζλ στο γεωπολιτικό χάρτη μίας εκτενούς περιοχής με αξιοσέβαστα αποθέματα πετρελαίου και στρατηγική θέση.

Στις 9/8/05 σε άρθρο της εφημερίδας «Κρίστιαν Σάιενς Μόνιτορ» ο Πρίνστον Λάιμαν, του αμερικάνικου ιδρύματος «Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων», «εξηγούσε»: Ο Τάγια εκμεταλλευόταν τη συμμετοχή της «Ισλαμικής Δημοκρατίας της Μαυριτανίας» στην Αντιτρομοκρατική Πρωτοβουλία Σάχελ των ΗΠΑ για να εξολοθρεύσει, απελάσει, φυλακίσει και εξοβελίσει δεκάδες πολιτικούς αντιπάλους του με «κίνδυνο» να οξυνθεί περαιτέρω ο «αντιαμερικανισμός» (δηλαδή να διακυβευτούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια της κυβέρνησης Τζ. Ου. Μπους στην περιοχή...).

Στο ίδιο άρθρο παρατίθονταν δηλώσεις ανώνυμων υψηλόβαθμων Αμερικανών στρατιωτικών αξιωματούχων που διερωτούνταν εάν η νέα κυβέρνηση στη Μαυριτανία θα συνεχίσει τη στρατιωτική συνεργασία με τις ΗΠΑ στο πλαίσιο του προγράμματος «TSCI». Ιδιαίτερα, μετά την (προ δέκα βδομάδων) επιτυχή έκβαση της (μεγαλύτερης απ' το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου) «αντιτρομοκρατικής» στρατιωτικής άσκησης των ΗΠΑ στη σαχάρια και υποσαχάρια Αφρική με την επωνυμία «Flintlock 2005» (Καρυοφίλι 2005)...

Αλλοι, επιχειρηματικοί παράγοντες στις ΗΠΑ, που ενδιαφέρονται σφόδρα για τα μαυριτανικά πλούσια κοιτάσματα εκατοντάδων εκατομμυρίων βαρελιών πετρελαίου και φυσικού αερίου, εξέφραζαν, από καιρό, επιφυλάξεις για το διεφθαρμένο καθεστώς του Τάγια. Διότι προέβλεπαν πως η χώρα θα εγκλωβιζόταν στον κυκεώνα της πολιτικής και οικονομικής αποσταθεροποίησης με απρόβλεπτες συνέπειες για τις πετρελαϊκές εταιρίες τους που ήδη έχουν εγκατασταθεί στην περιοχή (π.χ. Woodside Petroleum, Hardman Resources, Roc Oil που έχουν συγκροτήσει κονσόρτσιουμ με την επωνυμία Chinguetti αξίας 810εκατ. δολαρίων). Οι εταιρίες αυτές σε συνεργασία με την (όποια...) μαυριτανική κυβέρνηση αναμένεται να αρχίσουν, στις αρχές του 2006, τις πρώτες γεωτρήσεις πετρελαίου με εκτιμώμενη αρχική ημερήσια παραγωγή κάπου 85.000 βαρέλια πετρελαίου...

Τα πρώτα μηνύματα της νέας στρατιωτικής κυβέρνησης του συνταγματάρχη Βάλι ήταν φαίνεται ενθαρρυντικά, για όλους τους παραπάνω παράγοντες...

Σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα της αυστραλέζικης εφημερίδας Sidney Morning Herald, η νέα στρατιωτική κυβέρνηση, μόλις λίγες ώρες μετά την ανατροπή της κυβέρνησης Τάγια, έδωσε στους υπεύθυνους των πετρελαϊκών εταιριών (π.χ. της Woodside Petroleum) «την άδεια να πετάξουν με ελικόπτερα πάνω απ' τις περιοχές γεώτρησης που εκτείνονται 90χλμ. κατά μήκος των μαυριτανικών ακτών στον Ατλαντικό για να ελέγξουν εάν όλα βαίνουν καλώς»...

Οσο για τις «ανησυχίες» της κυβέρνησης Μπους και των Αμερικανών στρατιωτικών αναφορικά με τη νέα μαυριτανική στρατιωτική κυβέρνηση; Οι αρχικές ανακοινώσεις άμεσης καταδίκης του πραξικοπήματος και τα περί «εδώ και τώρα αποκατάστασης του προέδρου Τάγια στην εξουσία» ξεχάστηκαν μέσα σε ένα 48ωρο, με τον εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Ανταμ Ερελι να δηλώνει πως η Ουάσιγκτον «ενδιαφέρεται» πλέον «για τη συνταγματική αποκατάσταση της τάξης».

Το ίδιο συνέβη και με την Αφρικανική Ενωση. Ο 53μελής οργανισμός έσπευσε εν θερμώ να παγώσει τις σχέσεις με τη Μαυριτανία «μέχρι την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης» καταδικάζοντας τους συνταγματάρχες που ανέλαβαν την εξουσία. Ομως, μετά την επίσκεψη κλιμακίου της ΑΕ στη Νουαξότ, και τις επαφές τους με τον συνταγματάρχη Βάλι και τους αρχηγούς πολλών πολιτικών κομμάτων, πολιτικών και συνδικαλιστικών οργανώσεων, αλλά και ξένων μη κυβερνητικών οργανώσεων «αρωγής», όλα άλλαξαν.

Ο επικεφαλής της τετραμελούς αντιπροσωπείας της ΑΕ στη Μαυριτανία δήλωνε έτσι την περασμένη Τετάρτη πως «κανείς δε θέλει σ' αυτή τη χώρα την επάνοδο του Τάγια» και πως αυτό που τώρα πρωτεύει είναι η «διαφανής μετάβαση» της χώρας προς τη δημοκρατία με τη διεξαγωγή καθαρών εκλογών το συντομότερο δυνατόν.

Τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν, βεβαίως, αργά ή γρήγορα απ' τον ίδιο το μαυριτανικό λαό, είτε κληθεί, είτε δεν κληθεί στις κάλπες μέχρι το 2007, όπως τον «διαβεβαίωσε» η «νέα» κυβέρνηση...