ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (της ανταποκρίτριάς μας).-

Δώρο πολλών δισεκατομμυρίων στις αυτοκινητοβιομηχανίες ετοιμάζεται να κάνει - με την «αναδιάρθρωση του φορολογικού συστήματος για τα επιβατηγά αυτοκίνητα» αυτή τη φορά - η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αποβλέποντας στην ενίσχυση των πωλήσεων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με πρόταση οδηγίας που υπέβαλε, προτείνει την κατάργηση του φόρου ταξινόμησης των αυτοκινήτων, κάτι που θα δημιουργεί την εντύπωση ότι η τιμή του αυτοκινήτου δεν επιβαρύνεται με το συγκεκριμένο φόρο. Πρόκειται για ειδικό φόρο - χαράτσι που πληρώνουμε και που ποτέ δε διανοήθηκαν οι κυβερνώντες να τον μειώσουν ή να τον καταργήσουν, κάτι που, στην ουσία, δεν πρόκειται να συμβεί ούτε και τώρα.

Το επιχείρημα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι «η βελτίωση της λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς, καταργώντας τα εμπόδια στη μεταβίβαση επιβατικών αυτοκινήτων από το ένα κράτος - μέλος στο άλλο». Στην πραγματικότητα όμως, μοναδικός στόχος του διευθυντηρίου των Βρυξελλών είναι η ενίσχυση των αυτοκινητοβιομηχανιών της ΕΕ. Η πρόκληση, μάλιστα, είναι τόσο εμφανής, που οι συντάκτες της οδηγίας συνιστούν οι απώλειες των κρατικών εσόδων από την κατάργηση του συγκεκριμένου φόρου να αντισταθμιστούν με ταυτόχρονη αύξηση των τελών κυκλοφορίας, αλλά «και εν ανάγκη άλλων φόρων»! Η διαδικασία, σε περίπτωση που το μέτρο υιοθετηθεί, προβλέπει μεταβατική περίοδο πέντε με 10 χρόνια.

Η πρόταση της οδηγίας προβλέπει επίσης ένα σύστημα, μέσω του οποίου «το κράτος - μέλος οφείλει να επιστρέφει μέρος του φόρου ταξινόμησης, εν αναμονή της κατάργησής του, για κάθε επιβατηγό αυτοκίνητο, το οποίο είναι ταξινομημένο στο εν λόγω κράτος - μέλος και το οποίο, στη συνέχεια, εξάγεται ή μεταβιβάζεται οριστικά σε άλλο κράτος - μέλος».

Τέλος, με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος από το διοξείδιο του άνθρακα, η ΕΕ εισάγει την ιδέα σύνδεσης του «CO₂ στη φορολογική βάση, τόσο των ετήσιων τελών κυκλοφορίας, όσο και των φόρων ταξινόμησης». Με δυο λόγια, ο φόρος ταξινόμησης και τα τέλη κυκλοφορίας θα διαφοροποιούνται ανάλογα με τις εκπομπές CO₂ που εκπέμπει το κάθε αυτοκίνητο. Ο καθένας καταλαβαίνει ότι πρόκειται για ένα μέτρο, που, αν και μπορεί να φαίνεται ότι αποβλέπει στον έλεγχο της μόλυνσης του περιβάλλοντος, επειδή το ζήτημα δεν είναι να πληρώνει κανείς τη μόλυνση που προκαλεί, ευνόητο είναι το συμπέρασμα πως έχουμε να κάνουμε με μιαν ακόμα ρύθμιση ενίσχυσης των μεγαλοβιομηχάνων. Ρύθμιση, που, έστω έμμεσα, υποχρεώνει τους καταναλωτές να προχωρούν σε αγορά νέου αυτοκινήτου.