Το θέμα της διδασκαλίας της ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης στα σχολικά εγχειρίδια θέτει για άλλη μια φορά προς τους αρμόδιους φορείς, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και το υπουργείο Παιδείας, η Κίνηση Αντιστασιακών Εκπαιδευτικών.

Σε πρόσφατη επιστολή τους σημειώνεται: «Αντιστασιακοί εκπαιδευτικοί μαζί με όλους τους αντιστασιακούς της χώρας έγραψαν την ένδοξη ιστορίας της περιόδου 1941-1945 με αιματηρές θυσίες και σκληρούς αγώνες κατά των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων κατακτητών. Οσοι επιβιώσαμε, πιστεύουμε ότι η περίοδος αυτή της ιστορίας μας αποτελεί χρυσή κληρονομιά για τις επερχόμενες γενεές της πατρίδας μας. Πέρασαν από τότε 60 χρόνια και το επίσημο κράτος εξακολουθεί να την κρατεί μακριά από τη νέα γενιά ή δεν τη διδάσκει αντικειμενικά».

Οπως αναφέρεται στην ίδια επιστολή, το μέλος της Κίνησης Κώστας Καλοκαιρινός στο τριακοντασέλιδο τεύχος του, που δημοσίευσε το 1993, επισημαίνει τις σοβαρές παραλείψεις, τις διαστρεβλώσεις και τις ανακρίβειες που έχουν οι λίγες σελίδες της ιστορίας αυτής της περιόδου στα σχολικά βιβλία του Δημοτικού, του Γυμνασίου και του Λυκείου.

Οι επανειλημμένες ενέργειες της Κίνησης προς το υπουργείο Παιδείας και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο δεν τελεσφόρησαν και οι αντιστασιακοί επισημαίνουν ότι οι όποιες υποσχέσεις έχουν μείνει ανεκτέλεστες, τονίζοντας «γνωρίζουμε ότι στα νέα εγχειρίδια της Ιστορίας που ετοιμάζουν οι αρμόδιοι για τα σχολεία, η ιστορική περίοδος 1941-45 συρρικνώνεται σε ελάχιστες σελίδες και δεν προβάλλεται ο βασικός ρόλος που διαδραμάτισε το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ στην Εθνική μας Αντίσταση.

Είμαστε βέβαιοι ότι το θέμα διδασκαλίας της ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης στο σχολείο είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρο και αναγκαίο και είναι πανελλήνιο».

Στα σχολικά εγχειρίδια αναφορικά με την περίοδο της αντίστασης του ελληνικού λαού είναι χαρακτηριστική η προσπάθεια να γραφτεί η ιστορία με τρόπο τέτοιο που εξυπηρετεί κυρίως την κυρίαρχη τάξη, που δε θέλει να μαθευτεί η πρωτοπόρα δράση των λαϊκών δυνάμεων με τη δημιουργία του ΕΑΜ, την ίδια στιγμή που οι κυρίαρχες τάξεις είτε συνεργάζονταν άμεσα με τους κατακτητές είτε εγκατέλειπαν τη χώρα. Για παράδειγμα στο σχολικό βιβλίο της Γ` Λυκείου στη σελίδα 274, το ΕΑΜ αναφέρεται τρίτο στη σειρά σαν μια από τις τρεις αντιστασιακές οργανώσεις, ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ, ΕΑΜ. Με αυτή την αναφορά το ΕΑΜ, η κύρια μαζική οργάνωση του λαού μας, και ο ΕΛΑΣ, τοποθετείται ισοδύναμα με τις άλλες τοπικές, βραχύβιες και αμφιλεγόμενης αντιστασιακής δράσης οργανώσεις. Μόνο περιθωριακά αναφέρεται ότι το ΕΑΜ «κατόρθωσε να γίνει η περισσότερο μαζική», για το πώς ούτε κουβέντα. Αντίστοιχη αποσιώπηση υπάρχει και για την ΕΠΟΝ, τη μαζική οργάνωση των νέων με πλούσια δράση και απήχηση. Είναι έτσι εμφανής η προσπάθεια να μην περάσουν τα μηνύματα της αντίστασης του λαού μας εκείνη την εποχή, αφού και σήμερα στην εποχή της νέας τάξης, η αντίσταση πρέπει να υποταχτεί στην προσαρμογή στους ιμπεριαλιστές. Η ιστορία είναι ενοχλητική για την κυρίαρχη τάξη, είναι όμως προωθητική δύναμη για το λαό και επαναστατικά διδακτική για τη νέα γενιά.