Η νίκη στοίχισε πολύ ακριβά στο σοβιετικό λαό: 22 εκατ. σκοτώθηκαν, 25 εκατ. έμειναν άστεγοι, η χώρα έχασε το 30% του εθνικού της πλούτου.

Ο πόλεμος που εξαπολύθηκε στη Σοβιετική Ενωση από το γερμανικό φασισμό ήταν η πιο μεγάλη ένοπλη επίθεση του ιμπεριαλισμού ενάντια στο σοσιαλισμό.

Η επίθεση της χιτλερικής Γερμανίας ενάντια στην πρώτη χώρα του σοσιαλισμού, τον Ιούνη του 1941, προετοιμάστηκε από ολόκληρη την παγκόσμια αντίδραση και απέβλεπε στην κατάργηση του πρώτου στον κόσμο σοσιαλιστικού κράτους, της ΕΣΣΔ, στο μοίρασμα των εδαφών, στην υποδούλωση των λαών. Ο φίρερ των Γερμανών φασιστών, Α. Χίτλερ, το Φλεβάρη του 1935 δήλωσε: «Κύριο καθήκον της Γερμανίας, σκοπός της ζωής μου και έγνοια της ύπαρξης του εθνικοσοσιαλισμού είναι η εξόντωση του μπολσεβικισμού».

Για την προετοιμασία προς πόλεμο η δύναμη της Βέρμαχτ αυξήθηκε από 105.000 άνδρες σε 3.775.000, δηλαδή κατά 35 φορές, η δε πολεμική της παραγωγή αυξήθηκε κατά 22 φορές κι αυτό χάρη στα δάνεια που πήρε από ΗΠΑ και Αγγλία, που βασικά πήγαιναν στην ανάπτυξη της στρατιωτικής της ισχύος.

Στη δημιουργηθείσα περίπλοκη κατάσταση, μπροστά στη σοβιετική κυβέρνηση έμπαινε το καθήκον να μην επιτρέψει τη διεθνή απομόνωση της χώρας, τη δημιουργία ενιαίου αντισοβιετικού μετώπου. Απ' αυτές τις θέσεις ξεκινούσε η Σοβιετική Ενωση, όταν αποφάσισε να δεχτεί τις επανειλημμένες προτάσεις της Γερμανίας να συνάψει μαζί της σύμφωνο μη επίθεσης, το 1939, για δεκαετή περίοδο. Ηταν ένα υποχρεωτικό βήμα προκειμένου η ΕΣΣΔ να κερδίσει όσο χρόνο μπορούσε.

Η ΕΣΣΔ υπέγραψε το σύμφωνο με τη Γερμανία μόνο αφού εξαντλήθηκαν όλες οι δυνατότητες δημιουργίας συστήματος συλλογικής ασφάλειας. Αυτό το σύμφωνο κατάφερε σοβαρό πλήγμα στα αντισοβιετικά σχέδια των κυρίαρχων κύκλων της Δύσης, διασπάστηκε ο ενιαίος αντισοβιετικός συνασπισμός των ιμπεριαλιστικών χωρών που είχε δημιουργηθεί με τη συμφωνία του Μονάχου. Η ΕΣΣΔ προσωρινά απομάκρυνε την άμεση πολεμική απειλή χρησιμοποιώντας αυτή την περίοδο για το δυνάμωμα της άμυνάς της.

Για την αντιμετώπιση του αντιπάλου και τη συντριβή του στην πορεία του πολέμου, η ισχύς του σοβιετικού στρατού αυξανόταν. Ενώ τον Ιούνη 1941 είχε 2,9 εκατ. άνδρες, αργότερα έφτασε τα 6,7 εκατ. Και στις δύο πλευρές του μετώπου από τη θάλασσα του Μπάρεντς έως τη Μαύρη θάλασσα υπήρχαν 8 έως 12,8 εκατ. άνδρες, 163 χιλιάδες πυροβόλα και όλμοι, 20 χιλιάδες τανκς και αυτοκινούμενα πυροβόλα, 18,8 χιλιάδες αεροπλάνα.

Στην ιστορική μάχη της Μόσχας τα σοβιετικά στρατεύματα συνέτριψαν και απώθησαν από την πόλη τα υπολείμματα μιας στρατιάς ενός εκατομμυρίου χιτλερικών. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη ήττα των χιτλερικών στρατευμάτων.

Θρίαμβος της δύναμης και της ισχύος των σοβιετικών στρατευμάτων υπήρξε η μάχη του Στάλινγκραντ, όπου ο φασιστικός συνασπισμός έχασε σ' αυτή περίπου 1,5 εκατ. αξιωματικούς και στρατιώτες - το ένα τέταρτο των μάχιμων δυνάμεών του που μάχονταν στο σοβιετογερμανικό μέτωπο. Η μάχη του Στάλινγκραντ αποτέλεσε στροφή στην πορεία του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου του σοβιετικού λαού και όλου του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αποτυχία είχε και η νέα μεγάλη επίθεση των χιτλερικών τον Ιούλη του 1943 στην περιοχή Κουρσκ. Εδώ ο αντίπαλος είχε χάσει περίπου 500.000 στρατιώτες, 1.500 τανκς, 3.700 αεροπλάνα, 3.000 πυροβόλα και όλμους. Η Γερμανία ύστερα απ' αυτές τις μάχες δεν μπορούσε πια να αναπληρώσει τις απώλειές της. Αλλαξε ο συσχετισμός δυνάμεων υπέρ της αντιχιτλερικής συμμαχίας (ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Αγγλία).

To 1944 οι χιτλερικοί εκδιώχτηκαν από την ΕΣΣΔ και οι πολεμικές επιχειρήσεις διεξάγονταν έξω από τα σύνορά της. Αρχισε η απελευθερωτική εκστρατεία του Κόκκινου Στρατού, που άμεσα βοήθησε τους λαούς της Ευρώπης στον αγώνα ενάντια στη φασιστική σκλαβιά και τελείωσε με τη συντριβή του χιτλερικού στρατού.

Η συμβολή της ΕΣΣΔ στη Νίκη καθορίζεται από το γεγονός ότι πάνω από το 73% των συνολικών απωλειών του γερμανικού στρατού υπήρξαν στις μάχες και επιχειρήσεις με το σοβιετικό στρατό. Οι απώλειες σε προσωπικό που είχε η Βέρμαχτ στο σοβιετικό - γερμανικό μέτωπο ήταν 4 φορές περισσότερες απ' ό,τι στο Δυτικοευρωπαϊκό και στο Μεσογειακό θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων μαζί και από την άποψη των νεκρών και τραυματιών έξι φορές περισσότερες.

Στον πόλεμο ενάντια στη Σοβιετική Ενωση η φασιστική Γερμανία έχασε 10.000.000 άνδρες από τα 13,6 εκατ. που έχασε αυτή σε όλα τα μέτωπα του Παγκοσμίου Πολέμου.

Μέσα στα χρόνια του πολέμου η σοβιετική βιομηχανία παρήγαγε 194,1 χιλ. πολεμικά αεροπλάνα, 120,8 χιλ. τανκς, χιλιάδες πολυβόλα και όλμους. Οι σοβιετικές ένοπλες δυνάμεις στα τέλη του πολέμου ξεπερνούσαν τον εχθρό στο έμψυχο υλικό πάνω από δύο φορές, στα τανκς, στα αυτοκινούμενα πυροβόλα και στους όλμους κατά 3 και πάνω φορές και στα πολεμικά αεροπλάνα σχεδόν κατά 8 φορές. Και εδώ πρέπει να υπογραμμιστεί ότι ο σοβιετικός στρατός συνέτριψε το φασισμό όχι με ξένο, αλλά με πρώτης τάξης σοβιετικό οπλισμό.

Ο σοβιετικός στρατός συνέτριψε τη Βέρμαχτ. Η Ευρώπη, αν τελικά είχε επικρατήσει ο ναζισμός, θα ήταν μια γενικευμένη Αποκάλυψη με την έννοια ότι ο ναζισμός κήρυττε την εξαφάνιση όχι μόνο των Εβραίων, αλλά και τμήματος των σλαβικών λαών. Κατά συνέπεια υπήρχε η πρόβλεψη ότι ένα μέρος του πολωνικού λαού θα εξαφανιζόταν, όπως και τμήμα του ρώσικου λαού. Οι Γερμανοί έποικοι θα έφθαναν μέχρι τη Μαύρη θάλασσα. Αυτά ήταν τα σχέδια που θα εφαρμόζονταν.

Στη δεκαετία του 1950, στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ άρχισε να γίνεται προσπάθεια μείωσης του ρόλου της ΕΣΣΔ. Κυρίως έγινε προσπάθεια να συγκαλυφτεί το γεγονός ότι ο σοβιετικός στρατός ήταν εκείνος που διέλυσε τη Βέρμαχτ, ότι η ρωσική τεχνολογία και επιστήμη είχε κατασκευάσει καλύτερα κανόνια και τανκς από τους Αμερικανούς και τους Γερμανούς, ήταν εκείνη που έδωσε την υπεροχή σε βάρος των Γερμανών! Κάτι που αποκρύφθηκε επί πολλά χρόνια. Ωστόσο, ήταν το κρίσιμο εκείνο γεγονός που επέτρεψε να γίνει επιτυχημένη απόβαση της Νορμανδίας, σε μια περίοδο που οι Ρώσοι ήταν στην Πολωνία. Με άλλα λόγια, τα γεγονότα συγκαλύφτηκαν στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, όταν ήθελαν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι τα αμερικανικά και βρετανικά όπλα που δόθηκαν στους Ρώσους τους επέτρεψαν να αμυνθούν αποτελεσματικά. Σήμερα, επίσης, η αλήθεια κρύβεται επισταμένα. Και η κοινή γνώμη τείνει να την ξεχάσει. Αλλά όσοι έζησαν την περίοδο εκείνη, γνωρίζουν ότι οι μάχες του Στάλινγκραντ και του Κουρσκ σηματοδότησαν την υπεροχή του σοβιετικού στρατού έναντι του γερμανικού - κάτι που οι Γάλλοι δυσκολεύονταν να πιστέψουν, καθώς είχαν ηττηθεί τόσο σαρωτικά από τους Γερμανούς...

Παρά τις συνεχείς προσπάθειες να μειώσουν, να αμφισβητήσουν ή ακόμα και να παραχαράξουν την ιστορική αλήθεια, την αποφασιστική συμβολή του κομμουνιστικού κινήματος στη νίκη κατά του φασισμού, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το ιστορικό γεγονός ότι ακριβώς οι κομμουνιστές ήταν οι πρώτοι και ως το τέλος που ξεσηκώθηκαν, αντιστάθηκαν, οργάνωσαν και διεξήγαγαν τον ανειρήνευτο απελευθερωτικό αγώνα, αμυνόμενοι περί των βασικών αξιών του ανθρώπινου πολιτισμού, ανοίγοντας νέους δρόμους για την παραπέρα ανάπτυξή του. Η βάση αυτού του αγώνα ήταν η κοινή πάλη όλων των κομμουνιστών στη γραμμή του ανθρωπισμού και της ελευθερίας για κάθε άνθρωπο σ' αυτή τη Γη, γιατί ο κομμουνισμός είναι ανθρωπισμός και αρνείται την κυριαρχία και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Σήμερα που ο καπιταλισμός ξαναδυνάμωσε, που αμφισβητεί ό,τι προοδευτικό σε αξίες και επιτεύγματα έχει να επιδείξει η ανθρωπότητα, που με τη θεωρία της «παγκοσμιοποίησης» έρχεται ανενδοίαστα να δικαιολογήσει την εμβάθυνση της εκμετάλλευσης εκατομμυρίων ανθρώπων, οι κομμουνιστές στη χώρα μας βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης για τη λαϊκή εξουσία, στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης της ιστορίας που έγραψαν οι λαοί, στην πρώτη γραμμή για τη μεγάλη λαϊκή συμμαχία που θα ανοίξει το δρόμο για την κατάργηση των αιτιών του πολέμου, για να μπει η χώρα μας στο δρόμο του σοσιαλισμού και της ειρήνης. Και σ' αυτό τον αγώνα η κοινή δράση των κομμουνιστών κατά του ιμπεριαλισμού, αλλά και όλων των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων αποτελεί συστατικό στοιχείο, όπλο για τη νίκη.