Σιγά μην έζησαν! Μην πιστεύετε στον τίτλο! Δυο γαλλικά ζευγάρια και ένας εργένης φίλος τους, άλλο δεν κάνουν, από το να μιλούν για σεξ ή να κάνουν έρωτα. Και τα κάνουν και τα δυο με χυδαίο τρόπο. Χωρίς καμία ομορφιά, καμία ποίηση. Τέτοια στενότητα μυαλού, ούτε στην Αμερική! Λες και ο άνθρωπος δεν έχει άλλα ενδιαφέροντα. Η ζωή τους όλη εξαρτάται από το εσωτερικό του παντελονιού τους και της φούστας τους. Ο γάτος μου, πιστέψτε με, έχει και άλλα ενδιαφέροντα! Βγαίνει στο μπαλκόνι, βλέπει την κίνηση, παρατηρεί τους ανθρώπους... Αυτά τα πέντε άτομα, λοιπόν, έχουν λιγότερο μυαλό και λιγότερα ενδιαφέροντα και από το γάτο μου! Καρφί δεν τους καίγεται, που ο κόσμος καίγεται. Και αφού δε νοιάζονται, για τον κόσμο, πώς θα νοιαστούν, για τον εαυτό τους, που είναι μέρος του κόσμου;

Ομως, πώς να στήσεις σοβαρή ιστορία πάνω σε σαθρούς ήρωες; Δε στήνεις. Ετσι πάει χαμένη η όποια προσπάθεια μελέτης ή έστω καταγραφής του μικροαστικού τρόπου ζωής, που θα μπορούσε να είναι η ταινία. Του μικροαστικού τρόπου ζωής, που κάνει τα άτομα να επιθυμούν, χωρίς, όμως, και να τολμούν να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους. Του μικροαστικού τρόπου ζωής, που τα άτομα καταναλώνονται, καταναλώνοντας. Του μικροαστικού τρόπου ζωής, που χώνει τον άνθρωπο, βαθιά έως το λαιμό, σε απέραντη θλίψη. Του μικροαστικού τρόπου ζωής, που μοιάζει με βομβαρδισμένο τοπίο!

Ο, ισραηλινής καταγωγής, Γάλλος σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής, αγνοώντας συνειδητά τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και την ευρωπαϊκή κουλτούρα, την πραγματική, όχι αυτή της ΕΕ, μένοντας μακριά από κάθε διάθεση, για βαθύτερες σκέψεις, για σοβαρή κοινωνική μελέτη, έφτιαξε μια αβαθή... αμερικάνικη ταινία. Και την έφτιαξε, δυστυχώς, και με αργό «ευρωπαϊκό» ρυθμό. Με αποτέλεσμα να κουράζει εξαντλητικά! Να παρακαλάς πότε να τελειώσει.

Στην ταινία οι ήρωες πασχίζουν να αποδείξουν τη χρησιμότητα της οικογένειας. Εστω και αν η οικογένεια στηρίζεται σε συμβατικότητες. Ούτε σκέψη, για μια «άλλη» οικογένεια, μια οικογένεια, που θα στηρίζεται στην εκτίμηση, ας πούμε. Και φυσικά δεν μπήκε, το ιστορικά αναγκαίο ερώτημα, αν (μήπως), η οικογένεια έφαγε τα (ιστορικά) ψωμιά της. Τι είναι ο κινηματογράφος; Σχολείο να μαθαίνεις; Οχι! Καφενείο είναι για διασκέδαση!

Παίζουν: Ιβάν Ατάλ, Σαρλότ Γκέινσμπουργκ, Αλέν Σαμπάτ, Αλέν Κοέν, Εμανουέλ Σενιέ.