Πέμπτη 14 Ιούλη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
ΖΑΝ ΛΙΚ ΓΚΟΝΤΑΡ
«Film socialisme»

«Σοσιαλισμός» έννοια οικειοποιημένη από τον κάθε τσαρλατάνο και κακοποιημένη όσο καμιά άλλη! Και από τον Γκοντάρ, τον «αφέντη των ιδεών», του οποίου οι γνώριμοι, στατικοί «γκονταρισμοί», εν έτει 2011, μοιάζουν, επιεικώς, τουλάχιστον παρωχημένοι. Κατά πώς αναγνωρίζει και ο ίδιος, οι ταινίες του είναι πάντα ένας μονόλογος του δημιουργού, μια ακραία αυτοέκφρασή του, κάτι που συνιστά, ταυτόχρονα, τη δύναμη και την αδυναμία του. Εξάλλου οι ταινίες του έχουν χαρακτηριστεί «δοκίμια». Ομως το δοκίμιο δεν είθισται να αποτελεί κινηματογραφικό είδος, αλλά φόρμα, μορφή, οπωσδήποτε χαλαρή! Η έννοια του δοκιμίου μοιάζει να είναι μάλλον σημαντική στο έργο του Γκοντάρ μόνο σαν άλλοθι, ενταγμένο σε ιστορικό χρόνο, για ασυνήθεις αφηγηματικές στρατηγικές.

Η ταινία συντίθεται σε τρία μέρη: Το πρώτο εκτυλίσσεται στο περιβάλλον ενός κρουαζιερόπλοιου που περιφέρεται στα λιμάνια της λεκάνης της Μεσογείου φορτωμένο μικροαστούς συνταξιούχους, το δεύτερο μέρος περικλείει δυο παιδιά που αναζητούν αξιόπιστες απαντήσεις στις έννοιες ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα (ο μικροαστός Γκοντάρ βρίσκεται ακόμα εκεί) και το τρίτο και τελευταίο επισκέπτεται (μέσα από πρωτογενές υλικό άλλων) 6 σταθμούς του μεσογειακού πολιτισμού, την Αίγυπτο, την Παλαιστίνη, την Οδησσό (με αναφορά στο «Ποτέμκιν» του Αϊζενστάιν), την Ελλάδα, τη Νάπολη και την Βαρκελώνη. Αρες, μάρες, κουκουνάρες...

Παίζουν: Πάτι Σμιθ, Ελιζαμπέτ Βιταλί, Αλέν Μπαντιού, Κριστιάν Σινιγκέρ, κ.ά.

Παραγωγή: Γαλλία, Ελβετία (2010).


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ