Τα περιστατικά με τα ακατάλληλα και επικίνδυνα τρόφιμα που κυκλοφορούν στην αγορά, και τα οποία βλέπουν το φως της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια, αποδεικνύουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι η δημόσια υγεία είναι απολύτως ανοχύρωτη και παραδομένη στα κερδοσκοπικά συμφέροντα. Στους επιχειρηματίες, που, αξιοποιώντας την απουσία πολιτικών και αποτελεσματικών μηχανισμών και ουσιαστικών ελέγχων στη διατροφική αλυσίδα, δε διστάζουν να θυσιάζουν στο βωμό της απόσπασης του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους την ίδια την ασφάλεια και την ποιότητα των τροφίμων που επεξεργάζονται και διακινούν.

Το τελευταίο διάστημα, ταυτόχρονα με τις κυβερνητικές φιέστες και τις πομπώδεις διακηρύξεις για πολιτικές διασφάλισης της δημόσιας υγείας, τα αλλεπάλληλα κρούσματα με τα ακατάλληλα τρόφιμα που φτάνουν στα ράφια των καταστημάτων και οι μεθοδεύσεις από την πλευρά της κυβέρνησης και των ελεγχόμενων από αυτή φορέων καταδεικνύουν την ανυπαρξία πολιτικής βούλησης για κάθε ουσιαστικό έλεγχο στην αγορά. Καταδεικνύουν την άρνησή της να ενεργοποιηθούν οι μηχανισμοί εκείνοι που θα μπορούσαν πράγματι να εξασφαλίσουν πως ό,τι κυκλοφορεί στην αγορά μπορεί να καταναλωθεί άφοβα. Αντί γι' αυτές τις πολιτικές οι κυβερνώντες, κάτω από τις ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες που επικαλούνται κάθε φορά, περιορίζονται στο να θεσμοθετούν φορείς όπως είναι ο ΕΦΕΤ, ο οποίος έρχεται να προσφέρει άλλοθι, με στόχο την απενοχοποίηση της πολιτικής της εκχώρησης πλήρους ασυδοσίας στο μεγάλο κεφάλαιο. Με τον τρόπο αυτό απεμπόλησαν σταδιακά όλα τα μέσα για τον έλεγχο των προϊόντων.

Χαρακτηριστική περίπτωση οι χειρισμοί στην υπόθεση με τα μουχλιασμένα γιαούρτια της ΦΑΓΕ όταν οι επικεφαλής του ΕΦΕΤ, λειτουργώντας στη βάση του συγκεκριμένου θεσμικού πλαισίου, εξηγώντας την ολιγωρία τους στην ανάληψη κάποιων πρωτοβουλιών με το πρώτο κιόλας δείγμα ακατάλληλου γιαουρτιού, επικαλέστηκαν το ...μικρό αριθμό καταγγελιών. Αλλά και όταν οι καταγγελίες έγιναν περισσότερες, το ίδιο το θεσμικό πλαίσιο επέβαλλε στον ΕΦΕΤ να αρκεστεί σε ανταλλαγές επιστολών με τους συγκεκριμένους επιχειρηματίες, για να εξασφαλίσουν διαβεβαιώσεις αντιμετώπισης του προβλήματος... Η ίδια η φιλοσοφία της κυβέρνησης ήταν που έκανε τον υφυπουργό Ανάπτυξης Γ. Παπαθανασίου να αναζητήσει ευθύνες πρώτα πρώτα στην ίδια την επιχείρηση γιατί ...δεν ενημέρωσε τους καταναλωτές! Αναλόγως και μερικές βδομάδες πριν, όταν ξέσπασε η υπόθεση με την καρκινογόνο σάλτσα πολυεθνικής επιχείρησης, ο ΕΦΕΤ ανέθεσε στον ίδιο τον εισαγωγέα του προϊόντος, αυτόν δηλαδή που έχει κέρδος από τη διακίνησή του, την απόσυρσή του από την αγορά γιατί ...αυτό προβλέπει ο νόμος περί ευθύνης του διακινητή.

Ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκαν και η προηγούμενη και η σημερινή κυβέρνηση το θέμα της περιεκτικότητας διχλωροβενζολίου στο μέλι είναι η πιο πρόσφατη χειροπιαστή ένδειξη του πώς οι κυβερνώντες κόβουν και ράβουν την πολιτική που διέπει την προστασία της δημόσιας υγείας στα μέτρα των μεγάλων επιχειρήσεων. Αρκεί να αναρωτηθεί κανείς: Πρώτον, γιατί ενώ, σύμφωνα ακόμα και με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, στο βαθμό που δεν έχουν προσδιοριστεί όρια ανοχής για ακατάλληλες ουσίες, απαγορεύεται να κυκλοφορούν τρόφιμα που τις περιέχουν, η προηγούμενη κυβέρνηση δεν αποφάσισε να αποσύρει μετά τις πρώτες αναλύσεις τα μέλια που περιείχαν την επικίνδυνη ουσία; Γιατί αντί γι' αυτό προσδιόρισε ως ανώτατο όριο ανιχνευσιμότητας στα 10 mg/lt εξαιρώντας τις παρτίδες με ημερομηνία παραγωγής μέσα στο 2003 με ημερομηνίες λήξης το 2007; Είναι συμπτωματικό ότι οι αναλύσεις έδειξαν στο τυποποιημένο μέλι της εταιρίας που κατέχει το μεγαλύτερο μερίδιο του κλάδου περιεκτικότητα μέχρι 35,62 mg/lt; Γιατί περίμενε την ντιρεκτίβα από την ΕΕ μέσα στο Μάρτη που καθόριζε ανώτατο όριο στα 10 mg/lt για να ευθυγραμμιστεί μ' αυτή τελικά «αναγκαστικά»;