«Δεν είναι αλήθεια ότι η αύξηση του προσδώκιμου επιβίωσης αυξάνει και τις δαπάνες υγείας» ακούστηκε χτες στο συνέδριο

Τα παραπάνω προκύπτουν από τις ομιλίες των υφυπουργών Απασχόλησης Ν. Αγγελόπουλου και Ανάπτυξης Γ. Παπαθανασίου, καθώς και της εκπροσώπου της Επιτροπής Υγείας της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδας (ΕΑΕΕ) Ελ. Αβρανά στο 2ο Συνέδριο για τα «Οικονομικά της Υγείας», που οργάνωσε ο Ομιλος Καλοφωλιά.

Ο Ν. Αγγελόπουλος είπε ότι μεγάλα θέματα, όπως το ασφαλιστικό, δεν μπορούν να κλείσουν όταν χρειάζονται προσαρμογές ή υπάρχει το δημογραφικό πρόβλημα. Επαναλαμβάνοντας τη ρητή -όπως είπε- δέσμευση της κυβέρνησης ότι δεν πρόκειται να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης και οι εισφορές, ενώ τόνισε, υποκριτικά, ότι η προσπάθεια της κυβέρνησης είναι να εξομοιωθούν οι χαμηλές παροχές -όπως των συνταξιούχων- με το μέσο όρο της Ευρώπης.

Ο υφυπουργός Απασχόλησης είπε ότι το αναλογιστικό έλλειμμα για όλα τα ταμεία είναι 265 δισ. ευρώ. Ακόμα και ταμεία, που θεωρούνται εύρωστα, υποστήριξε ο Ν. Αγγελόπουλος, μπορεί να παρουσιάσουν πρόβλημα άμεσα και έφερε ως παράδειγμα το ΤΕΒΕ, για το οποίο το αναλογιστικό έλλειμμα είναι 28,6 δισ. ευρώ.

Σε άλλο σημείο ο Ν. Αγγελόπουλος αναγνώρισε τη μη καταβολή των οφειλών του κράτους προς τα ταμεία, που πριν ένα χρόνο ανέρχονταν σε 9,208 δισ. ευρώ, ενώ χρειάστηκαν πρόσθετες πιστώσεις 1,135 δισ. ευρώ για το 2004. Το κράτος οφείλει μόνο στο ΙΚΑ 4,3 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τον υφυπουργό Απασχόλησης, που κατέληξε λέγοντας: «Οταν ανοίξει το ασφαλιστικό, σημαίνει ότι θα κλείσουν τρία από τα τέσσερα ανοιχτά θέματα».

Ως παράδειγμα τέτοιου θέματος ο Ν. Αγγελόπουλος ανέφερε στο «Ρ»: Στο ΤΕΒΕ οι εισφορές είναι για 12 μήνες, ενώ οι παροχές για συντάξεις είναι για 14 μήνες. «Αυτή την αναντιστοιχία θα τη λύσω», είπε ο υφυπουργός χωρίς να αναφέρει και πώς, αλλά από το βήμα του συνεδρίου όλα αυτά τα ανοιχτά θέματα τα παρέπεμψε στο διάλογο πάνω στο τραπέζι.

Αυξήσεις στα λεγόμενα «φτηνά φάρμακα» προοιωνίζεται η ομιλία του υφυπουργού Ανάπτυξης Γ. Παπαθανασίου, ο οποίος υποσχέθηκε ισότιμη κοστολογική μεταχείριση των εγχωρίως παραγομένων και των εισαγομένων φαρμάκων. Ο Γ. Παπαθανασίου επισήμανε με έμφαση ότι η κυβέρνηση θα αγγίξει τα λεγόμενα φτηνά φάρμακα, υποσχόμενος ταυτόχρονα και μειωμένες τιμές, όταν είναι γνωστό τοις πάση ότι το «άγγιγμα» στο οποίο αναφέρθηκε, θα σημάνει αύξηση των τιμών.

Σε άλλο σημείο ο Γ. Παπαθανασίου είπε ότι η κυβέρνηση βρίσκεται στη διαμόρφωση της τελικής πρότασης για τα φάρμακα. Ο αντιπρόεδρος του ΕΟΦ, Β. Κοντοζαμάνης, είπε πως η φαρμακευτική δαπάνη δεν αυξάνεται μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, υπεραμύνθηκε του συστήματος αποζημίωσης των φαρμάκων που έχει σχεδιάσει η κυβέρνηση και αναφέρθηκε στη δημιουργία Οργανισμού Αξιολόγησης Υγείας.

Μιλώντας στο συνέδριο η εκπρόσωπος της ΕΑΕΕ, Ελ. Αβρανά, επιχείρησε να παρουσιάσει τα πλεονεκτήματα της ιδιωτικής ασφάλισης Υγείας έναντι των υπηρεσιών των ταμείων και των νοσοκομείων.

Αναφερόμενη στην προοπτική της υπογραφής συμβάσεων των ασφαλιστικών εταιριών με τα νοσοκομεία για την εκχώρηση στις εταιρίες των αναβαθμισμένων κλινών στα νοσοκομεία, επισήμανε ότι η Επιτροπή - στην οποία συμμετέχουν τα υπουργεία Υγείας, Απασχόλησης και Ανάπτυξης - έχει «πάρει το δρόμο της». Από αυτές τις συμβάσεις οι ασφαλιστικές εταιρίες - όπως είπε η Ελ. Αβρανά - προσδοκά σε «νέα προϊόντα», που θα «κουμπώνουν» με τις μέχρι τώρα προσφορές.

Μια πρώτη εύστοχη παρατήρηση στη «φαινομενική υπεροχή» - όπως τη χαρακτήρισε - των παροχών της ιδιωτικής ασφάλισης έγινε από τον πρόεδρο των γιατρών του ΙΚΑ Αθήνας, Θ. Αποστολόπουλο, ο οποίος τόνισε ότι η ιδιωτική ασφάλιση παρέχει υπηρεσίες επιλεκτικά στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα, ενώ οι δημόσιες μονάδες Υγείας αντιμετωπίζουν χρόνιες καταστάσεις.

Ωστόσο, μια απάντηση ήρθε και από τους θιασώτες της ιδιωτικής ασφάλισης.

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Λ. Λιαρόπουλος παρουσιάζοντας στοιχεία κυρίως από τον ΟΟΣΑ για το 2004 κατέληξε στα εξής ευρήματα για την ιδιωτική ασφάλιση:

• Δεν αποτελεί εναλλακτική λύση, αλλά απλώς αυξάνει το συνολικό κόστος του συστήματος.
• Δε βελτιώνει την ποιότητα των υπηρεσιών ή την πρόσβαση στις υπηρεσίες, παρά μόνο για όσους μπορούν να πληρώσουν.
• Αυξάνει τη δημόσια δαπάνη, όπου συμπληρώνει τη δημόσια ασφάλιση (Γαλλία).
• Δεν αυξάνει την αποδοτικότητα του συστήματος, αφού δεν ασκεί πίεση στους προμηθευτές.
• Οπου λειτουργούν πολλά συστήματα ασφάλισης, απλώς «παίζουν το παιγνίδι» των προμηθευτών.

Μάλιστα ο Λ. Λιαρόπουλος, επικαλούμενος τα στοιχεία που μελέτησε, ανέτρεψε το επιχείρημα για το δημογραφικό πρόβλημα: «Δεν είναι αλήθεια ότι επειδή αυξάνεται το προσδώκιμο επιβίωσης αυξάνονται και οι δαπάνες υγείας. Μια μέρα πεθαίνουμε και το μεγάλο μέρος των δαπανών υγείας μας το έχουμε την τελευταία χρονιά της ζωής μας, τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής μας, όποτε κι αν συμβεί» είπε ο Λ. Λιαρόπουλος.

Βέβαια, στις προτάσεις του ο Λ. Λιαρόπουλος πρότεινε μια αναδιάταξη της Δημόσιας Ασφάλισης Υγείας (παροχές από το κράτος και τα ταμεία) και της ιδιωτικής ασφάλισης: Στο νέο ρόλο της Δημόσιας Ασφάλισης Υγείας ο Λ. Λιαρόπουλος περιέλαβε τον τοκετό, την υγεία μάνας και παιδιού, τη χρόνια και καταστροφική ασθένεια και αναπηρία, τη μακροχρόνια αποκατάσταση και την πρόληψη της αρρώστιας και τη δημόσια υγεία. Για τις άλλες υπηρεσίες Υγείας πρότεινε «τη δημόσια και ιδιωτική κάλυψη».