Τον συναντήσαμε στο Στρασβούργο και μίλησε στο «Ρ» για την Ευρωπαϊκή Ενωση μέσα απο τη δική του πολύχρονη εμπειρία ως Ευρωβουλευτής του ΚΚ Πορτογαλίας.

-- Πώς βλέπετε την Ευρώπη και την ΕΕ σήμερα;

-- Η ΕΕ είναι η απάντηση του συστήματος στην πάλη των τάξεων. Η ΕΕ δεν είναι σε καμία περίπτωση η Ευρώπη και δε θα γίνει ποτέ η Ευρώπη... Ευρώπη είναι μία μεγάλη ήπειρος, με πολλούς λαούς, διαφορετικούς πολιτισμούς, ήθη, έθιμα, γλώσσες, νοοτροπίες, ένα μωσαϊκό πολιτισμών και όχι απλά ένας οργανισμός με κράτη - μέλη...

Ο Σέρτζιο Ριμπέιρο με τη συντάκτρια του «Ρ»

-- Θεωρώ ότι η άρχουσα τάξη προσπαθεί να λύσει τα προβλήματά της. Πιστεύω όμως ότι ο καπιταλισμός δεν είναι το τέλος του κόσμου, αλλά μία περίοδος, όπου τις κοινωνικές σχέσεις καθορίζουν συγκεκριμένες καταστάσεις και ακολουθούν τους νόμους, που υπαγορεύουν η μία τάξη να εκμεταλλεύεται την άλλη και κυρίως την εργατική της δύναμη. Το ευρωπαϊκό Σύνταγμα, αποτελεί το πλαίσιο των δομών αυτών.

Η προσπάθεια για μία διεθνιστική κοινωνία, μεταφράζεται σε παγκοσμιοποίηση. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η άρχουσα τάξη επιβάλλει τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, που βρίσκονται στην υπηρεσία του κεφαλαίου.

Αυτοί οι ίδιοι σχηματισμοί ισχύουν και εδώ στο Ευρωκοινοβούλιο. Οι κομμουνιστές διεξάγουμε μία μάχη. Μία μάχη στην υπηρεσία της πάλης, που διεξάγει καθημερινά η εργατική τάξη.

Το Ευρωκοινοβούλιο δεν έχει καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις, είναι όμως το μοναδικό βήμα των λαών στην ΕΕ, από τότε που εκλέγεται άμεσα και παίρνει κάποια δύναμη. Οι λαοί δεν μπορούν να «παρέμβουν» σε κανένα άλλο από τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, με εξαίρεση το Συμβούλιο, που μπορεί να ισχυριστεί κανείς, ότι ελέγχεται μέσα από τις εθνικές εκλογές. Το Ευρωκοινοβούλιο, λοιπόν, πρέπει να κερδίσει δύναμη, σε σχέση με τα άλλα όργανα της ΕΕ, αφού εκεί εκφράζεται η μόνη περίπτωση άμεσης συμμετοχής του λαού στην ΕΕ.

-- Πιστεύετε ότι σήμερα, μπορούμε να μιλάμε για μία ΕΕ των λαών ή για ΕΕ του κεφαλαίου;

-- Πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα μιλάμε για την Ευρώπη των λαών. Κάποτε, με κάποιο τρόπο θα γίνει. Δεν ξέρω πότε θα είναι αυτό ή το πώς θα φτάσουμε εκεί. Σήμερα όμως μιλάμε για την ΕΕ του κεφαλαίου. Ωστόσο, ακόμα και αυτή η ΕΕ, υπάρχει μέσα στην πάλη των τάξεων και γι' αυτό δε θεωρώ ότι είναι το τέλος. Επειδή η πάλη εξελίσσεται σε όλα τα επίπεδα και με όλα τα μέσα, ακόμα και αν δεν είναι πάντα ορατό ή κάποιοι δε θέλουν να το βλέπουν.

Αλλωστε, μην ξεχνάτε, ότι στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Αργεντινή και σε άλλες χώρες όπου εγκαθιδρύθηκαν δικτατορικά καθεστώτα, όσο σκληρά και αν ήταν, κάποια στιγμή, με κάποιο τρόπο ανατράπηκαν...

-- Η ΕΕ σήμερα επεμβαίνει όχι μόνο πολιτικά, αλλά και στρατιωτικά σε χώρες, που κρίνει ότι την επηρεάζουν. Ποια είναι η γνώμη σας για τον ευρωστρατό, τις ομάδες άμεσης επέμβασης ή τα λεγόμενα προληπτικά και αποτρεπτικά χτυπήματα;

-- Θεωρώ ότι η νέα αρρώστια της Ευρώπης είναι ο «ευρωκεντρισμός». Πιστεύουν ότι η Ευρώπη είναι το κέντρο του κόσμου, όπως πίστευαν παλιά οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι ότι ανακάλυψαν τον κόσμο. Και όμως, ξέρετε, ο κόσμος υπήρχε και πριν απ' αυτούς. Σήμερα λοιπόν η ΕΕ κάνει το ίδιο. Προσπαθούμε να επιβάλουμε στους άλλους ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, μία θρησκεία, μία κουλτούρα. Η Ευρώπη ακολουθεί το πολιτικό μοντέλο των ΗΠΑ. Το μοντέλο του ιμπεριαλισμού, όμως, δεν είναι ευρωπαϊκό, είναι αμερικάνικο. Η ΕΕ εναρμονίζεται με την πολιτική των ΗΠΑ και μπαίνει στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να σκεφτούμε.

Οφείλουμε, τουλάχιστον σεβασμό στους άλλους λαούς, αλλιώς μπορεί να βρεθούμε μπροστά σε αντιδράσεις, που δε θα μας αρέσουν. Αντιδράσεις ανυπολόγιστου μεγέθους»...

Εμμέσως πλην σαφώς ο Σέρτζιο Ριμπέιρο χαρακτήρισε την ΕΕ τρομοκράτη των λαών, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Ξέρετε υπάρχουν πολλοί τρόποι να είναι κανείς τρομοκράτης. Είναι άνθρωποι που κάποιοι τους αποκαλούν τρομοκράτες, και για το λαό τους είναι μαχητές της ελευθερίας, ενώ αντίστοιχα, κάποιοι που ανακηρύσσονται ήρωες, για τους λαούς είναι τρομοκράτες».

Συνέχισε δε το συλλογισμό του, τονίζοντας ότι «η ιδεολογική μάχη, είναι μία μάχη σφαγής. Πρέπει να δούμε πώς γίνεται η πάλη των τάξεων και πώς παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ. Σας διαβεβαιώ, ότι στα ΜΜΕ γίνεται πολύ αυστηρή επιλογή, για το τι θα περάσει και με ποιον τρόπο. Στην Πορτογαλία, σαν Κομμουνιστικό Κόμμα, είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο, αλλά τα ΜΜΕ, μας σβήνουν. Δίνουν πολύ μεγαλύτερο χρόνο σε μικρότερες δυνάμεις και ελάχιστο σε εμάς. Είναι αλήθεια ότι πρέπει να αλλάξει κάτι, αλλά είναι πολύ δύσκολο. Ο έλεγχος είναι αυστηρότατος. Εμείς σαν Κόμμα, δεν έχουμε τα μέσα, ούτε την οικονομική δύναμη των άλλων κομμάτων για να τα ανταγωνιστούμε στην προβολή».

Κλείνοντας τη συζήτησή μας, ο Σ. Ριμπέιρο, αναφέρθηκε και στην πολυετή συνεργασία του με τους ευρωβουλευτές και τα στελέχη του ΚΚΕ, στη δουλιά της Ευρωκοινοβουλευτικής του Ομάδας. «Είχαμε πάντα, είπε, σχέσεις συντροφικότητας και σεβασμού, καθώς μοιραζόμαστε, πολλές απόψεις, ενώ οι βασικές αρχές και αξίες μας είναι πολύ κοντά, είναι οι αρχές του μαρξισμού - λενινισμού. Εχουμε μια ιδεολογική - αδερφική σχέση».

Ο Σέρτζιο Ριμπέιρο αποχωρεί, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό. Οπως είπε, όμως, «αποχωρώ, με ήσυχη τη συνείδησή μου, ότι πάντα πάλευα για το δίκιο, δεν πρόδωσα τα πιστεύω μου και έκανα πάντα ό,τι καλύτερο μπορούσα. Εγώ δεν άλλαξα ποτέ και σε τίποτα»...