Μια σύντομη καταγραφή των κυριότερων εργοστασιακών μονάδων, που έκλεισαν στη Μακεδονία και τη Θράκη την τελευταία τετραετία, επιχειρεί ο σημερινός «Ριζοσπάστης». Πρόκειται μόνο για ένα μικρό δείγμα από τις εκατοντάδες, μικρότερες ή μεγαλύτερες, επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα που έβαλαν λουκέτο μετά το 2000. Τα δώδεκα κλειστά εργοστάσια που παρουσιάζονται σήμερα, παρά το γεγονός ότι ανήκουν σε διάφορους κλάδους, έχουν μεταξύ τους πολλά κοινά στοιχεία: Οι ιδιοκτήτες τους επιδοτήθηκαν, στην πλειοψηφία τους, αδρά με χρήματα του ελληνικού λαού για να στήσουν και να αναπτύξουν την επιχείρησή τους. Μετά το λουκέτο, οι πρώην εργαζόμενοι παραμένουν άνεργοι ή, στην καλύτερη περίπτωση, «χορταίνουν» με τις κυβερνητικές υποσχέσεις για προγράμματα και ημιαπασχόληση. Και, το κυριότερο, κανείς από τους μεγαλοβιομήχανους δεν έπαψε να φιγουράρει στις λίστες εκείνων, που η κυβέρνηση συνεχίζει ποικιλότροπα να πριμοδοτεί για να αναπτύξουν την επιχειρηματική τους δραστηριότητα...

«Σόφτεξ» - Δράμα: Η πώληση της κερδοφόρας «Σόφτεξ» στο ιδιωτικό κεφάλαιο και το λουκέτο στο εργοστάσιο της Δράμας τον Αύγουστο του 2002, έπληξε όχι μόνο τους 420 εργαζόμενους που βρέθηκαν στο δρόμο, αλλά και χιλιάδες άλλους επαγγελματίες, υλοτόμους και μεταφορείς, το εισόδημα των οποίων συνδεόταν άμεσα με τη λειτουργία του εργοστασίου. Η στάση ανοχής που κράτησε το σωματείο των εργαζομένων, κατά τη διάρκεια και μετά την παράδοση της επιχείρησης στους ιδιώτες, συντέλεσε στο να οδηγηθεί η επιχείρηση σε λουκέτο χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις.

«Μεταλλεία Κασσάνδρας» - Χαλκιδική: Μέσα στην τελευταία δεκαετία, 1.500 θέσεις εργασίας χάθηκαν στη Βόρεια Χαλκιδική, ως αποτέλεσμα των επιχειρηματικών παιχνιδιών που έπαιζαν και συνεχίζουν να παίζουν οι πολυεθνικές με τη στήριξη των κυβερνήσεων, για το ποιος θα βάλει στο χέρι τον ορυκτό πλούτο της περιοχής. Τη δεκαετία του '90, τα μεταλλεία πουλήθηκαν με μια σκανδαλώδη σύμβαση στην TVX Gold. Τελικά, το Γενάρη του 2004, μετά από πολλές παλινωδίες και επιχειρηματικά και χρηματιστηριακά παιχνίδια, η TVX εγκατέλειψε την επένδυση. Το Γενάρη, με το πέρασμα της επιχείρησης στην εταιρία «Ελληνικός Χρυσός», πετάχτηκαν στο δρόμο και οι τελευταίοι 500 εργαζόμενοι.

«Κατερίνα» - Πιερία: Η μεγαλύτερη βιοτεχνία ετοίμων ενδυμάτων στο νομό Πιερίας έκλεισε το Σεπτέμβρη του 2000 απροειδοποίητα, με αποτέλεσμα μέσα σε μια νύχτα 500 εργαζόμενοι να μείνουν χωρίς δουλιά. Ο ιδιοκτήτης της μετέφερε τις δραστηριότητές του στη Βουλγαρία και σήμερα απασχολεί στα Βαλκάνια πάνω από 1.500 εργαζόμενους.

«Μπιάνκα Παγγαίου» - Καβάλα: Το Φλεβάρη του 2002 μπήκε οριστικά λουκέτο στο εργοστάσιο ιματισμού «Μπιάνκα Παγγαίου» στο νομό Καβάλας, συμφερόντων γερμανικής πολυεθνικής. Η επίθεση ξεκίνησε από τον Απρίλη του 2000 και περιλάμβανε σταδιακή μείωση του προσωπικού με μαζικές απολύσεις, μείωση των αποδοχών των εργαζομένων, καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων με υπερωριακή απασχόληση και τα Σάββατα, εκβιασμούς και ελαστικοποίηση του ωραρίου. Η επιχείρηση μεταφέρθηκε στην Τσεχία και πάνω από 400 εργαζόμενοι έχασαν τη δουλιά τους.

«Πίνδος» - Γρεβενά: Το μοναδικό στο είδος του συνεταιριστικό εργοστάσιο παραγωγής ινοσανίδας στην Ελλάδα, ιδιοκτησίας της Αγροτικής Τράπεζας και της ΕΤΒΑ, διέκοψε την παραγωγή το 2000, για να βάλει οριστικά λουκέτο ένα χρόνο αργότερα, το Δεκέμβρη του 2001, αφήνοντας στο δρόμο 100 εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι παρέμεναν απλήρωτοι για έναν ολόκληρο χρόνο, με τα οφειλόμενα δεδουλευμένα να ξεπερνούν τα 800 χιλιάδες ευρώ.

«Φλώρινα Χωναίος» - Θεσσαλονίκη: Η επιχείρηση απασχολούσε 180 εργαζόμενους (130 στο εργοστάσιο του Γαλαρινού στη Θεσσαλονίκη και 50 στο εμπορικό τμήμα της Αθήνας) και έκλεισε οριστικά τον Απρίλη του 2003. Το επιχείρημα της «οικονομικής δυστοκίας» που επικαλέστηκε η εργοδοσία δεν έπεισε τους εργαζόμενους, αφού ο ίδιος εργοδότης λειτουργεί ανελλιπώς από το 1992 ένα ακόμη εργοστάσιο στη Βουλγαρία, ενώ μόλις πριν από μερικά χρόνια είχε ανανεώσει τον εξοπλισμό στο εργοστάσιο του Γαλαρινού.

«Τρικολάν» - Νάουσα: Ο Γολγοθάς για τις 120 περίπου εργαζόμενες της επιχείρησης άρχισε το Σεπτέμβρη του 2003, όταν ο Λαναράς θέλησε να κλείσει την «Τρικολάν» και να μεταφέρει την παραγωγή στα εργοστάσια που διατηρεί στα Βαλκάνια. Ο μεγαλοβιομήχανος επανήλθε το Σεπτέμβρη του 2004 και ανακοίνωσε την απόλυση των 98 εργατών και εργατριών (όσων είχαν μείνει στην επιχείρηση μετά τις ανακατατάξεις που επέβαλε η εργοδοσία στα εργοστάσιά της στη Νάουσα). Ενας νέος κύκλος αγωνιστικών κινητοποιήσεων ξεκίνησε για τους εργαζόμενους και το λαό της Νάουσας, που κορυφώθηκε με την κατάληψη του εργοστασίου από τις εργαζόμενες για περισσότερο από ένα μήνα. Η «Τρικολάν», τελικά, έκλεισε και 98 ακόμα άνεργοι προστέθηκαν στο μακρύ κατάλογο της Νάουσας.

«Καματάκης ΑΤΕΕ» - Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις: Συνολικά 500 εργαζόμενοι στα εργοτάξια της κατασκευαστικής εταιρίας του «Καματάκη» έμειναν άνεργοι από το Σεπτέμβρη του 2004. Οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι από το Φλεβάρη του 2004. Από τον περασμένο Ιούνη προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα δεδουλευμένα τους.

«ΑΝΚΕΡ» - Εβρος: Η επιχείρηση άρχισε να λειτουργεί το 1998. Ο επιχειρηματίας κ. Αλαμανής πήρε 3,5 δισ. επιδότηση από το κράτος, ο Δήμος Φερών του έδωσε τσάμπα το οικόπεδο (70 στρέμματα) για να στήσει το εργοστάσιο και ο ΟΑΕΔ τον επιδοτούσε επί 6 χρόνια για κάθε εργαζόμενο που απασχολεί. Τους πρώτους 18 μήνες επιδοτούσε το 70% του κόστους για κάθε εργαζόμενο και στη συνέχεια μέχρι το 12%. Η επιχείρηση έπαψε ουσιαστικά να λειτουργεί από τον Ιούνη του 2004 και από τον Οκτώβρη οι 100 εργαζόμενοι πέρασαν οριστικά στην ανεργία.

«ΚΑΛΤΟΝ» - Θεσσαλονίκη: Βιοτεχνία Ιματισμού, η οποία έκλεισε στις 16 Νοέμβρη του 2004, πετώντας στο δρόμο τις 50 εργάτριες που απασχολούσε για περισσότερο από 15 - 20 χρόνια. Η επιχείρηση δούλευε φασόν για επώνυμες εταιρίες ιματισμού. Στο πλαίσιο των γενικότερων αναδιαρθρώσεων στο χώρο της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού, εμφανίζεται να έχει μείνει από παραγγελίες, αφού οι πελάτες της στράφηκαν σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε βαλκανικές χώρες, με χαμηλότερο κόστος παραγωγής.

«Καπνεργοστάσιο Μιχαηλίδη» - Ξάνθη: Το Δεκέμβρη του 2004, ο εργοδότης ανακοίνωσε πως θα μεταφέρει τη δραστηριότητα του εργοστασίου στη μονάδα που λειτουργεί στο Πολύκαστρο του Κιλκίς και 700 καπνεργάτες - εποχικά απασχολούμενοι - από φέτος μπαίνουν οριστικά στη στρατιά των ανέργων, εκτός από τους περίπου 40 εργαζόμενους που διατηρούνται προσωρινά στο εμπορικό τμήμα και στο τμήμα συντήρησης. Ο επιχειρηματίας επιδοτήθηκε αδρά με πολλά δισεκατομμύρια δραχμές για τον εκσυγχρονισμό του μηχανολογικού εξοπλισμού και των υποδομών, αλλά και μέσω του ΟΑΕΔ για την απασχόληση των εργαζομένων. Μέχρι και πέρσι, το 12% του μισθού των εργαζομένων καταβαλλόταν από τον ΟΑΕΔ.

«Ομιλος Ηλιάδη» - Θεσσαλονίκη, Πιερία, Κιλκίς: Συνολικά, 350 εργαζόμενοι που απασχολούνταν στις επιχειρήσεις του Ομίλου (ΚΟΡΤΑΓΚ, ΗΛΤΕΞ, Βαφεία Σίνδου και Κιλκίς), το Δεκέμβρη του 2004 πετάχτηκαν στην ανεργία και απλήρωτοι, στο πλαίσιο των επιχειρηματικών παιχνιδιών που παίζουν οι εργοδότες, προκειμένου να απαλλαγούν από το εργατικό κόστος και να συνεχίσουν να λειτουργούν τα εργοστάσιά τους με άλλη ονομασία και άλλο προσωπικό.