Για ...εθνικούς(!) καθαρά λόγους προτείνεται η ταινία και όχι, τόσο, για την καλλιτεχνική αξία της! Πρέπει να ξέρουμε από πρώτο χέρι για να μπορούμε να μπούμε στην κουβέντα. Αφού, όπως δείχνουν τα πράγματα, η «συζήτηση» θα συνεχιστεί. Η ταινία του Στόουν δεν ευτύχισε στον πρωταγωνιστή της. Ο Κόλιν Φάρελ δεν κατόρθωσε να σηκώσει στους ώμους του μια τέτοια προσωπικότητα.

Αλλά ούτε ο σκηνοθέτης ευτύχισε. Και αυτός στάθηκε μικρότερος των περιστάσεων. Αντί να προσπαθήσει να εξηγήσει διαλεκτικά την προσωπικότητα και την ιστορία «μαγεύτηκε» από το μύθο και το μεγαλείο του Μακεδόνα πολέμαρχου!.. Ετσι έφτιαξε μια αγιογραφία. Με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίζει.

Παρ' όλα αυτά κάποιος που θέλει - και έχει την ικανότητα - μπορεί να δει όλα όσα δε δείχνει η ταινία. Να δει μια στρατιωτική εκστρατεία που ξεκινάει από την Πέλλα και φτάνει βαθιά στην Ασία. Μια εκστρατεία που αναζητάει «πρώτες ύλες». Πλούτο. Και να κάνει τους συνειρμούς του...

Μάλιστα, κάποιος προσεκτικός θεατής αν παρατηρήσει μια σημαδιακή «στιγμή» της ταινίας, η οποία δείχνει τον Αλέξανδρο να κυνηγάει στα βουνά της Περσίας τον Δαρείο με μανία, θα διαπιστώσει «ομοιότητες» με το σημερινό «κυνήγι» της τρομοκρατίας στα διάφορα - κατά καιρούς - βουνά της Ασίας, του Ιράκ και όπου αλλού από τον Μπους.

Ο Αλέξανδρος δεν ταξίδεψε για τουριστικούς λόγους στην Ασία! Ούτε, βέβαια, για να εκπολιτίσει τους «βαρβάρους» (που, άλλωστε, είχαν πιο μακρόχρονο πολιτισμό από το δικό του). Κατά την ίδια έννοια, ούτε οι Πέρσες έφτασαν στο Μαραθώνα για σκι. Και σε καμιά περίπτωση, βέβαια, και οι δυο αυτές αυτοκρατορίες δεν έκαναν πολιτιστικές ανταλλαγές μεταξύ τους! Ανταγωνισμούς είχανε για την παγκόσμια (εκείνης της εποχής) κυριαρχία. Για το χρυσό!.. Και αυτοί οι ανταγωνισμοί είχαν ως αποτέλεσμα ποταμούς αίματος. Και καταστροφές. Οπου πέρναγαν γινόταν της ...Χιροσίμας!