Κυριακή 12 Δεκέμβρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Επεσε έξω...

Γρηγοριάδης Κώστας

Νόμιζε η κυβέρνηση ότι οι αγρότες θα έδειχναν μεγάλη ανοχή και δε θα στρέφονταν γρήγορα εναντίον της, επειδή ήταν απογοητευμένοι από το ΠΑΣΟΚ και είχαν εναποθέσει ελπίδες στη ΝΔ. «Πόνταρε», βέβαια, και στη σχετική βοήθεια των δικών της αγροτοσυνδικαλιστών. Βλέπει, όμως, πως, δέκα μήνες μετά την κυβερνητική εναλλαγή, εκδηλώνονται δυναμικές αγροτικές κινητοποιήσεις, που στρέφονται κατά της αντιαγροτικής πολιτικής.

Ο αγρότης, που αδυνατεί να πουλήσει τα προϊόντα του, ή τα πουλάει σε εξευτελιστικές τιμές, δεν μπορεί να περιμένει πολύ, ούτε ο συνταξιούχος του ΟΓΑ, τον οποίο συνεχίζουν να κοροϊδεύουν, δίνοντάς του 200 ευρώ το μήνα «σύνταξη». Απαιτούν λύση, εδώ και τώρα, με τον ίδιο αγωνιστικό τρόπο που απαιτούσαν επί ΠΑΣΟΚ, γιατί αλλιώς δεν πρόκειται να τους ακούσει κανείς.

Ομως, πρέπει ν' αντιληφθεί ο αγροτικός κόσμος ότι ο αγώνας του χρειάζεται να πολιτικοποιηθεί για να έχει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Θα πρέπει, δηλαδή, με την αγωνιστική δράση του να θέτει «επί τάπητος» την ανάγκη αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών, ούτως ώστε ν' ανοίξει ο δρόμος για την ανάδειξη μιας άλλης κυβερνητικής εξουσίας - έξω από το δικομματισμό ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και πέραν του διπόλου «Κεντροαριστερά - Κεντροδεξιά» - η οποία θα εφαρμόσει μιαν άλλη πολιτική υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών, των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Εστω, μόνον αυτό...

Μια και πορευόμαστε στον αστερισμό των «απογραφών» και των «εξεταστικών επιτροπών» και επειδή κανένας λογικός κάτοικος αυτής της χώρας δεν περιμένει να αποκαλυφθεί η βρώμα των σκανδάλων, των διαπλοκών, των μιζών, κλπ., κλπ. - καθ' ότι κόρακας κοράκου... - προτείνουμε το παρακάτω, για να μην πάει χαμένη όλη αυτή η φασαρία: Η κυβέρνηση της ΝΔ, σε συνεργασία με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ - ώστε να μην υπάρξουν και πάλι διαφωνίες... - και με τη βοήθεια της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής, να βρουν και να μας πουν συγκεκριμένα πόσα χρήματα έχουμε πληρώσει για τους κάθε λογής στρατιωτικούς εξοπλισμούς τα τελευταία 30 χρόνια - μετά το 1974 - και πόσα χρωστάμε ακόμη και για πόσα χρόνια.

Εστω και μόνον αυτό εάν κάνει η κυβέρνηση της ΝΔ, τόσο η «επιχείρηση απογραφής», όσο και αυτή της εξεταστικής επιτροπής θα αφήσουν κάτι χεροπιαστό και ωφέλιμο πίσω τους...

Τα «βαποράκια» του 1989...

Τα παρακάτω, αποκαλυπτικά αποσπάσματα είναι από άρθρο, με τίτλο «'Η τώρα ή ποτέ για την Ουάσιγκτον», που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «New Statesman», την περασμένη Δευτέρα. Την περασμένη Τετάρτη αναδημοσιεύτηκαν στον «Ημεροδρόμο» του «Ρ». Τα ξαναδημοσιεύομε, όμως, για όσους ενδεχομένως δεν τα διάβασαν:

«Ο αμερικανικός στόχος στην Ουκρανία και τις άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες είναι να επιβάλουν τον έλεγχό τους στους πλουτοπαραγωγικούς πόρους αυτών των χωρών πριν η Κίνα και η Ινδία μπορέσουν να αμφισβητήσουν την αμερικανική κυριαρχία. Είμαστε μπροστά στην ανατολή ενός νέου ψυχρού πολέμου; Και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού σχολιαστές και ΜΜΕ βλέπουν στην κρίση της Ουκρανίας αναλογίες με την κρίση του Βερολίνου, στην οποία ήταν αναμειγμένες οι ΗΠΑ και η ΕΣΣΔ και κράτησε τον κόσμο σε ένταση για δεκαετίες (...)

Ενας φίλος μου στο Πεντάγωνο μου είπε πρόσφατα: "Ο νέος ανταγωνισμός στους εξοπλισμούς είναι ανάμεσα στον αμερικανικό στρατό σήμερα και στον αμερικανικό στρατό του αύριο" (...)»

Η συνέχεια στο διπλανό σχόλιο.

... και οι «βελούδινες επαναστάσεις»

«Η ελίτ της Ουάσιγκτον βλέπει όλον τον κόσμο όπως ο πρώην Πρόεδρος Ρίγκαν έβλεπε τη Λατινική Αμερική (...). Οι μέθοδοι του ψυχρού πολέμου εξακολουθούν λίγο πολύ να χρησιμοποιούνται (...). Την ώρα που ξεκινούσε η "βελούδινη επανάσταση" του 1989, ήμουν ο ίδιος βαποράκι, που μετέφερα βαλίτσες σε διαφωνούντες στην Ανατολική Ευρώπη με περιεχόμενο δεκάδων χιλιάδων δολαρίων. Εχω, λοιπόν, μια καλή ιδέα για το πόσα πολλά χρήματα και πόση ξένη βοήθεια χρειάστηκαν, ώστε να ξεκινήσουν οι "αυθόρμητες επαναστάσεις" που εγκαθιστούσαν την "εξουσία του λαού" (...)

»Εάν η Ουκρανία γλιστρήσει στην τροχιά του ΝΑΤΟ, τότε η Ρωσία θα χάσει την πρόσβαση στις ναυτικές της βάσεις στη Μαύρη Θάλασσα και οι διαδρομές των ρωσικών πετρελαιοαγωγών και αγωγών αερίου θα περνούν από εδάφη που οι ΗΠΑ θα ελέγχουν πλήρως (...)

»Η Ουάσιγκτον προσπαθεί να εξασφαλίσει το μεγαλύτερο δυνατό αβαντάζ πριν οδηγηθούν στην ανάγκη, όπως ο Κάιζερ πριν από 80 χρόνια, να αναφωνήσουν: "`Η τώρα ή ποτέ"».

Το άρθρο υπογράφει ένας πολύ γνωστός Βρετανός ιστορικός, ο Μαρκ Ελμοντ, λέκτορας Μοντέρνας Ιστορίας στο Οριελ Κόλετζ της Οξφόρδης.

Πριν γίνει λέκτορας ήταν - καθ' ομολογία του - ένα από τα «βαποράκια» των μυστικών υπηρεσιών, που έφεραν την «ελευθερία» στην Ανατολική Ευρώπη και χρηματοδότησαν τις «βελούδινες επαναστάσεις» με βαλίτσες γεμάτες δολάρια...

Αυτά έχει το «εμπόριο»...

Οποία αποκάλυψις! Η «κρυφή κάμερα» του Τριανταφυλλόπουλου εντόπισε - λέει - γιατρό του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας να παίρνει «φακελάκι». Μα, το γεγονός πως η «διαφθορά», ως αντανάκλαση στο «εποικοδόμημα» της σύγχρονης καπιταλιστικής δομής και λειτουργίας στην οικονομική βάση, έχει διεσδύσει, εδώ και χρόνια, στο χώρο του δημόσιου συστήματος Υγείας, είναι γνωστό τοις πάση και δε χρειάζεται η «μύτη του ρεπόρτερ» για να καταδειχτεί. Το πρόβλημα, τη σήμερον, δεν είναι η διάγνωση του «καρκινώματος» - αυτό είναι ορατό και δια γυμνού οφθαλμού - αλλά η έλλειψη βούλησης για την «ίασή» του. Κι όσο το κοινωνικό αγαθό της Υγείας θα θεωρείται εμπορεύσιμο προϊόν, το πρόβλημα, όχι μόνο δε θα αντιμετωπίζεται, αλλά θα επιδεινώνεται.

Το θέμα, λοιπόν, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας - όπως και σε όλα τα νοσοκομεία - δεν είναι ότι «υπάρχουν γιατροί που τα παίρνουν», αλλά η καλλιέργεια, συντήρηση και συνεχής ενίσχυση των συνθηκών που επιτρέπουν - αν δεν ωθούν - γιατρούς «να τα παίρνουν». Οταν οι κυβερνήσεις έχουν αναγάγει τους «νόμους της αγοράς» σε σύγχρονη θρησκεία, το κυνηγητό του κέρδους σε υπέρτατο στόχο και, ταυτόχρονα, προβάλλουν πολύμορφα την αντίληψη πως «οι υπηρεσίες υγείας πρέπει να έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα», ποιος θα εμποδίσει τον παραδόπιστο γιατρό και θα προφυλάξει τον ανυπεράσπιστο ασθενή;

ΒΙΒΛΙΟ
Στιγμές της Αντίστασης

Γεννήθηκε στο Μοναστηράκι, μαθήτεψε στο γυμνάσιο της πλατείας Κουμουνδούρου. Παιδί και έφηβος βίωσε την Κατοχή και την ΕΑΜική Αντίσταση, τα Δεκεμβριανά και τις διώξεις των αγωνιστών στην Αθήνα. Δηλαδή «χόρτασε» το μάτι του να βλέπει Ιταλούς και Γερμανούς, ταγματασφαλίτες, μασκοφορεμένους δοσίλογους και αμασκάρευτους «καλοκάγαθους» χαφιέδες. Τους Αγγλους «συμμάχους» εισβολείς και τους χίτες να ξαναματώνουν το λαό σε δρόμους και πλατείες του ιστορικού κέντρου και των συνοικιών της Αθήνας. Ο πατέρας του, ένας μικρομαγαζάτορας στην οδό Ηφαίστου, ήταν αγωνιστής του ΕΑΜ και, βέβαια, «ανταμείφθηκε» με διώξεις και εξορία. Παιδί ακόμα, μαζί με τους συνομήλικους φίλους του, όσο βολούσε, έβαλε ένα χεράκι στον απελευθερωτικό αγώνα του λαού μας. Και πάντως κατέγραψε στη μνήμη του στιγμές, γεγονότα και πρόσωπα ανώνυμων αγωνιστών, αλλά και φανερών και κρυφών εχθρών και διωκτών τους, στη γειτονιά του και στα περίχωρά της. Από τις «καταγραφές» της μνήμης του αντλεί τις μικρές ιστορίες που έγραψε και στο πρώτο βιβλίο του «Πινελιές από την κατοχή και την αντίσταση» και στο πρόσφατο, δεύτερο, «Ανώνυμοι ήρωες», (και τα δύο εκδόθηκαν από τη «Σύγχρονη Εποχή»). Ο λόγος για τον Κώστα Καραγκιαούρη (διατέλεσε πρόεδρος των ΕΒΕ Αγίου Παύλου).

Το δεύτερο βιβλίο υποτιτλίζεται «Στιγμιότυπα από την κατοχή και το Δεκέμβρη του '44». Πράγματι, ο Κ. Καραγκιαούρης, καταφέρνει με συντομότατα κείμενα, να αποτυπώσει γλαφυρά πλήθος εικόνες του καθημερινού, πολύμορφου αγώνα του απλού φτωχού Αθηναίου να επιζήσει της πείνας και της σκλαβιάς, και προπάντων του καθημερινού αντιστασιακού αγώνα των ανώνυμων ΕΑΜιτών - ανάμεσά τους προβάλει και ο πατέρας του - γύρω από το βράχο της Ακρόπολης, σε πλατείες, δρομάκια, φτωχόσπιτα και μαγαζάκια. Ας δώσουμε λίγα δείγματα των ιστοριών του βιβλίου. Η πρώτη ιστορία διαδραματίζεται γύρω από τη σπηλιά στη νότια πλευρά της Ακρόπολης, όπου θυσιάστηκε, τυλιγμένο με την ελληνική σημαία, ένα παλικάρι. Τις δυσκολίες του αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία των χιτών στην περιοχή Μοναστηρακίου αντανακλά «Το λύγισμα του αγωνιστή». Τη θανάσιμη πείνα του 1941 - 1942 που θέριζε τους Αθηναίους και την πάλη του ΕΑΜ για την επιβίωση όλων των Ελλήνων, ανεξαρτήτως των πεποιθήσεων, δείχνουν οι ιστορίες «Στην πάντα... λερώνει» και «Το τζάκι». Χιούμορ αναβλύζει από «Το κανόνι είχε "οβίδα"», και «Ο σαλταδόρος». Και η ανθρωπιά των αγωνιστών, ακόμα και απέναντι σε χαφιέδες, ξεδιπλώνεται στο «Ο μπαρμπα-Πύθος ο ναυτικός».


Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

ΠΡΟΣΩΠΟ
Χαμίντ Καρζάι

Γρηγοριάδης Κώστας

Τη βδομάδα που πέρασε, ο εικονιζόμενος Χαμίντ Καρζάι, πρώην (;) πράκτορας της CIA, διανομέας χρημάτων προς τους μουτζαχεντίν τη δεκαετία του '80, ορκίστηκε «πρόεδρος» του Αφγανιστάν, παρόντων δύο εκ των σημαντικότερων εντολέων του: Του Αμερικανού υπουργού Αμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης των ΗΠΑ, Ντικ Τσένι. Κάπου 8.000 άνδρες του ΝΑΤΟ έθεσαν την πρωτεύουσα του Αφγανιστάν υπό «ατσαλένιο κλοιό», για την τελετή, που έγινε στο παλάτι του παριστάμενου πρώην βασιλιά, Ζάχερ Σαχ. Ο «πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος» της χώρας, κατά το γλοιώδη χαρακτηρισμό δυτικών ΜΜΕ, επανέλαβε τις καθ' υπαγόρευση «σταθερές» της διακυβέρνησής του: «Ασφάλεια, σταθερότητα σε όλη τη χώρα, εξάλειψη της καλλιέργειας παπαρούνας, μάχη εναντίον της παρασκευής και διακίνησης ναρκωτικών».

Κανένας από αυτούς τους «στόχους» δεν είναι άμεσα υλοποιήσιμος, και, πάντως, όχι από τον Καρζάι, που παραμένει απόλυτα εξαρτημένος. Οι «νοικιασμένοι» από τους Αμερικανούς πολέμαρχοι είναι που κάνουν το εμπόριο ναρκωτικών, μετατρέποντας τη χώρα στο αδιαμφισβήτητο μονοπώλιο της παγκόσμιας αγοράς οπίου και ηρωίνης (87% και 90%, αντίστοιχα). Οι ισχυρότεροι είναι στην κυβέρνησή του. Οι Ταλιμπάν εξακολουθούν να διεξάγουν πόλεμο εναντίον του - και τους ανέχονται κύκλοι του εποικοδομήματος της χούντας με δημοκρατικό μανδύα του Περβέζ Μουσάραφ στο Πακιστάν, παρά την ταυτόχρονη (!) εκστρατεία εναντίον τους. Και, τέλος, οι δυτικές δυνάμεις συνεχίζουν να μην τα «βρίσκουν» για το Αφγανιστάν, παρά τις νέες δεσμεύσεις στις Βρυξέλλες από τους υπουργούς Εξωτερικών του ΝΑΤΟ για αποστολή και νέων στρατευμάτων προσεχώς για ενίσχυση της κατοχής ενόψει των «βουλευτικών εκλογών» του Απρίλη.


Μπ. Γ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ