1. Η ιμπεριαλιστική Δύση δοκιμάστηκε από μια τρίχρονη οικονομική κρίση: 2001, 2002, 2003. Ιδιαίτερα χτυπήθηκαν από την κρίση η Γερμανία, η Ιαπωνία και η Ιταλία και κάπως λιγότερο η Γαλλία, η Βρετανία και οι ΗΠΑ.

Το δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας πλησιάζει το 150% του ΑΕΠ (!) και της Ιταλίας είναι πάνω από 100% του ΑΕΠ. Τα συνολικά χρέη των ΗΠΑ (δημόσια + ιδιωτικά) έφτασαν το 300% του ΑΕΠ το 2003.

Γενικά αυξάνεται ο παρασιτισμός και τα χρέη στη Δύση, ενώ η βιομηχανία αυξάνεται γοργά στην Ανατολή (ΛΔ Κίνας, ΣΔ Βιετνάμ, αστική Ινδία).

2. Αν και ο αγγλοσαξονικός ιμπεριαλισμός (ΗΠΑ, Αγγλία, Αυστραλία κλπ.) εισβάλλει σε ισλαμικές χώρες τα τελευταία χρόνια (Αφγανιστάν 2001, Ιράκ 2003), για τη Δύση και τον αγγλοσαξονικό πυρήνα της οι 2 κύριοι (στρατηγικοί) εχθροί παραμένουν η Ρωσία και η ΛΔ. Κίνας. Επίσης εχθροί της Δύσης είναι η ΛΔ Κορέας, η Κούβα, το Βιετνάμ, η Λευκορωσία, η Βενεζουέλα, αλλά και η Ινδία, που διατηρεί γερές οικονομικές σχέσεις με τη Ρωσία.

3. Τα τελευταία χρόνια συνεχίστηκε η γοργή ανάπτυξη της Κίνας.

Σήμερα η ΛΔ Κίνας είναι η 1η χώρα στην παραγωγή χάλυβα και τσιμέντου και η 2η παγκόσμια ηλεκτροπαραγωγός χώρα. Στην Κίνα χτίζονται τα περισσότερα δημόσια κτίρια από κάθε άλλη χώρα. Δυνάμωσε πολύ ο κινεζικός στρατός.

«Φυσιολογικά» έως το 2009-2010 η ΛΔ Κίνας θα ξεπεράσει τις ΗΠΑ στον όγκο της βιομηχανικής παραγωγής (οι ΗΠΑ έχουν την 1η θέση από το 1894), γεγονός που είναι στρατηγική ήττα για τον αγγλοσαξονικό ιμπεριαλισμό.

Οι Δυτικοί ιμπεριαλιστές εκμεταλλεύονται τις σοβαρές φιλοκαπιταλιστικές παραχωρήσεις που κάνει η ηγεσία της ΛΔ Κίνας, για να ανατρέψουν το καθεστώς.

Το «ποιος - ποιον» ΔΕΝ έχει κριθεί στην Κίνα...

4. Κάτω από την ηγεσία Πούτιν η αστική Ρωσία έκανε σοβαρά βήματα ανασύνταξης.

Μέσα σε 5 χρόνια (2000-2004) το ΑΕΠ της Ρωσίας αυξήθηκε σχεδόν 40% και περισσότερο η βιομηχανία. Τριπλασιάστηκε το εμπόριο Ρωσίας - ΛΔ Κίνας.

Προς το παρόν μεγάλο μέρος της (αστικής) ρωσικής οικονομίας είναι στα χέρια του κράτους.

Γενικά η Δύση δεν εμπιστεύεται τον Πούτιν και φοβάται πιθανή συμμαχία Ρωσίας - Κίνας - Ινδίας.

5. Μια σειρά «μικρο-μεσαίες» χώρες συνεχίζουν να αντιστέκονται στον ιμπεριαλισμό.

Στη Βενεζουέλα εθνικοποιήθηκε η γιγαντιαία βιομηχανία πετρελαίου και ο Τσάβες γίνεται όλο και πιο μισητός για τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές.

Η ΛΔ Κορέας, η ΛΔ Κούβας και η Λευκορωσία αντιστέκονται στα σχέδια των ΗΠΑ και διατηρούν φιλικές σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα. Ο Λουκασένκο επανέφερε την κόκκινη σημαία σαν κρατικό σύμβολο.

6. Στην Ελλάδα φέτος έκλεισαν 25 χρόνια από την υπογραφή της ένταξης στην ΕΟΚ (Μάης 1979).

Τα τελευταία 25 χρόνια το ΑΕΠ της Ελλάδας αυξήθηκε 2,3% ετησίως (2,1% στην ΕΕ), δηλαδή η όποια σύγκλιση ήταν μηδαμινή.

Η βιομηχανία στην Ελλάδα αυξανόταν μόλις 1% ετησίως στα χρόνια 1979-2004, πρακτικά δηλαδή υπήρξε στασιμότητα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στα 25 χρόνια της ΕΟΚικής Ελλάδας το ΑΕΠ αυξήθηκε 80%, η βιομηχανία 30% και το δημόσιο χρέος 850% (!!!).

Το 1977 το δημόσιο χρέος ήταν το 21% του ΑΕΠ και το 2004 φτάνει το 122% του ΑΕΠ.

Αυτό δείχνει την αποτυχία της εξαρτημένης αστικής Ελλάδας.

7. Τα τελευταία 10 χρόνια το αστικό καθεστώς σπρώχνει τα νοικοκυριά στα δάνεια (καταναλωτικά, στεγαστικά).

Μέσα σε 8,5 χρόνια (31/12/1995-30/6/2004) τα χρέη των νοικοκυριών αυξήθηκαν 1.200% (!) και έφτασαν τα 45 δισεκατομμύρια ευρώ.

Εάν συνεχιστεί ο ίδιος ρυθμός, στο τέλος της δεκαετίας (2009-2010) η κατάσταση θα είναι πολύ άσχημη για εκατομμύρια Ελληνες. Εχει δίκιο, λοιπόν, η Αλέκα Παπαρήγα όταν λέει: «Οπωσδήποτε έρχονται χειρότερες μέρες. Μπροστά μας βρίσκεται και η κρίση που θα αγκαλιάσει την Ελλάδα» («Ρ» 19/10/2004).

8. Σοβαρό πρόβλημα για την Ελλάδα και το λαό της αποτελεί και ο τουρκικός (αστικός) επεκτατισμός. Το ΝΑΤΟ ενισχύει τον τουρκικό εθνικισμό (αλλά και τον αλβανικό) σε βάρος της Ελλάδας γιατί θεωρεί ότι οι δύο αυτοί εθνικισμοί είναι «πιο σίγουροι» για τη Δύση. Είναι αριστερίστικο λάθος να υποτιμούμε τον κίνδυνο του τουρκικού και αλβανικού επεκτατισμού.

9. Σωτήρια λύση για τον ελληνικό λαό είναι η Επανάσταση και η εγκαθίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας.

Η Λ.Δ. θα δημιουργήσει ισχυρή - κρατική βαριά βιομηχανία (χαλυβουργία - βιομηχανία τρακτέρ - μηχανοκατασκευές κλπ.). Θα εθνικοποιηθεί το τραπεζικό σύστημα. Η υγεία και η παιδεία θα είναι δημόσια αγαθά.

Η Λ.Δ. θα βγάλει άμεσα την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και θα διώξει τις αγγλοαμερικανικές βάσεις. Υπάρχουν πολλές δυνατότητες για διμερείς φιλικές ή και συμμαχικές σχέσεις με δεκάδες χώρες (ΛΔ Κίνας, Ρωσία, Ινδία, ΛΔ Κορέας, ΛΔ Κούβας, Βιετνάμ, Λευκορωσία, Βενεζουέλα, Συρία, Ιράν κλπ.), αλλά ακόμη και με την ιμπεριαλιστική Γαλλία που βρίσκεται σε σύγκρουση με τους Αγγλοαμερικανούς.

Πρέπει να πούμε ότι το ΝΑΤΟ των 26 χωρών έχει πολύ μικρότερο πληθυσμό από τη ΛΔ Κίνας των 1.300 εκατομμυρίων.

Επίσης θα πρέπει να αρχίσει (μετά την Επανάσταση) η διαδικασία αποχώρησης από την ΕΕ.

Η αντίδραση της αστικής τάξης θα είναι άγρια.

Ειδικά οι 70-100.000 μεγαλοαστοί και τα τσιράκια τους θα πολεμήσουν άγρια την Επανάσταση.

Η Λ.Δ. θα σχηματίσει καινούριο στρατό που θα έχει έντονη την επίδραση της εργατικής τάξης. Θα σχηματιστεί επίσης λαϊκή πολιτοφυλακή.

10. Η σημερινή Ελλάδα (αστική και εξαρτημένη) οδηγείται σε ΠΑΡΑΚΜΗ, σε σάπισμα. Η βιομηχανία της είναι στάσιμη όπως και ο πληθυσμός, ενώ οι μετοχές που ανεβαίνουν γοργά είναι οι τραπεζικές και του ΟΠΑΠ (τζόγος!).

Η μεγαλοαστική τάξη αδιαφορεί για το μέλλον του λαού και της πατρίδας.

Η λύση είναι αυτό που είχε διακηρύξει ο μεγάλος επαναστάτης Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ στο 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ:

«Πρέπει ν' αλλάξουν οι τάξεις που κυβερνούν».

Και αυτό πάλεψε να κάνει ο Δημοκρατικός Στρατός.

Το 1946-49 εμπνεόμενος από το φωτεινό παράδειγμα της λενινιστικής - σταλινικής ΕΣΣΔ.

Υπάρχουν 2 κίνδυνοι για το Κόμμα: Ο δεξιός οπορτουνισμός και η αριστερίστικη φαφλατολογία.

Πολλές φορές ο ιμπεριαλισμός χρησιμοποιεί τον αριστερισμό για να βλάψει την υπόθεση της Επανάστασης. Ας θυμηθούμε τον άθλιο ρόλο του Τροτσκισμού ενάντια στην ΕΣΣΔ.

Ο Μεγάλος Στάλιν καθοδήγησε για 30 χρόνια τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ. Σημειώθηκαν τεράστιες επιτυχίες.

Αυτή η οικοδόμηση έγινε ενάντια ΚΑΙ στις 2 παρεκκλίσεις. Η τακτική άλλαζε ανάλογα με τις διεθνείς και εσωτερικές συνθήκες για την εξυπηρέτηση του ίδιου στόχου.

Ηταν χρήσιμο στην εποχή του το 6ο συνέδριο της Κομιντέρν (1928), όταν άμεσος εχθρός ήταν οι σοσιαλδημοκράτες «πασιφιστές» του δυτικού ιμπεριαλισμού.

Ηταν ΕΞΙΣΟΥ χρήσιμο το 7ο συνέδριο (1935), όταν άμεσος εχθρός ήταν οι αιμοβόροι γερμανοχιτλερικοί φασίστες.

Οι σημερινοί κομμουνιστές ηγέτες πρέπει να διδάσκονται από τους 2 αρχηγούς του Μπολσεβικισμού: ΛΕΝΙΝ - ΣΤΑΛΙΝ.

Προσοχή και στο αριστερίστικο λάθος του εθνικού μηδενισμού!

Είναι λάθος να μιλάμε για ελληνικό ιμπεριαλισμό.

Η Ελλάδα είναι μια εξαρτημένη κεφαλαιοκρατική χώρα.

Η Λαϊκή Δημοκρατία θα λύσει (και) το πρόβλημα της εξάρτησης και θα αρχίσει την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Γιάννης Εμμανουηλίδης

Αγιος Στέφανος Αττικής