Τους «καρπούς» της συναίνεσης «θερίζει» η ΓΣΕΕ, στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, καθώς στη χθεσινή, τρίτη κατά σειρά, οι εργοδότες προκάλεσαν με την επιμονή τους για εξευτελιστικές αυξήσεις, στο όνομα της «διατηρησιμότητας» της οικονομίας και της προστασίας των...«εθνικών συμφερόντων»!

Οι εκπρόσωποι των εργοδοτικών οργανώσεων, ΣΕΒ, ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ, πρότειναν αυξήσεις 2,5% και ένα διορθωτικό ποσοστό της τάξης του 0,5%, αν ο πληθωρισμός ξεπεράσει το 2%. Για διετή σύμβαση, το δεύτερο χρόνο πρότειναν 3%.

Η προκλητική εργοδοτική τακτική αποτελεί σοβαρό πλήγμα στο θεσμό των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, με σημαντική ευθύνη και της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΕ. Η καθυστέρηση της υπογραφής της σύμβασης και το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται οι διαπραγματεύσεις - έτσι κι αλλιώς περιορισμένο από την αρχή - αναμένεται να έχει αρνητικές συνέπειες για τις κλαδικές συμβάσεις, αποκαλύπτοντας με δυσάρεστο τρόπο το αποτέλεσμα της τακτικής της πλειοψηφίας στη ΓΣΕΕ.

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χ. Πολυζωγόπουλος, δήλωσε μετά τη συνάντηση ότι οι εργοδοτικές προτάσεις θα εξεταστούν από τα όργανα της Συνομοσπονδίας την Παρασκευή και ότι θα ακολουθήσει η τέταρτη συνάντηση τη Δευτέρα, καθώς και ότι αν δεν υπάρξει σύγκλιση από την εργοδοτική πλευρά, η ΓΣΕΕ θα διεκδικήσει με κάθε τρόπο τα αιτήματά της. Μάλιστα, δεν απέκλεισε και τις... κινητοποιήσεις!

Ωστόσο, ιδιαίτερη σημασία έχει η επιχειρηματολογία των εργοδοτών, αφού προδικάζει ένα νέο, χειρότερο κύκλο λιτότητας και θυσιών για τους εργαζόμενους της χώρας, που για την αναγκαιότητά του επικαλούνται και όλους τους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς!

«Πρέπει να βρούμε μια λύση αποδεκτή και η πρότασή μας παίρνει σοβαρά υπόψη της τα εθνικά συμφέροντα», τόνισε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΣΕΒ Ι. Στράτος, μετά τη συνάντηση. Για τους εργοδότες: Η Εθνική Σύμβαση «δεν καθορίζει τις πραγματικές αμοιβές», η κερδοφορία «είναι κάτι σχετικό», για τη «διατηρησιμότητα» της οικονομίας στα πλαίσια της ΟΝΕ θα πρέπει «να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τον πληθωρισμό», η πολιτική που ακολουθήθηκε για την οικονομία «έπρεπε να είναι αυτή που ήταν». Την ίδια στιγμή που ο πρόεδρος του ΣΕΒ και εκφραστής των παραπάνω απόψεων, ζητούσε από τους εργαζόμενους νέες θυσίες, αναγνώριζε ότι «το 75% των επιχειρήσεων έχουν μπει στον ενάρετο κύκλο της κερδοφορίας»! Ταυτόχρονα όμως, σημείωσε ότι για τους εργαζόμενους θα υπάρξει βελτίωση σε...10 χρόνια, αν οι ρυθμοί ανάπτυξης φτάσουν το 6% το χρόνο!!!

Ο Χ. Φώλιας, πρόεδρος της ΕΣΕΕ, τόνισε από την πλευρά του ότι η εργοδοτική πρόταση στοχεύει στη «δημιουργία προϋποθέσεων υγιούς ανάπτυξης της οικονομίας»!

«Η ΓΣΕΒΕΕ για κανένα λόγο δε θα κάνει προτάσεις που θα βάλουν σε κίνδυνο την εθνική στρατηγική της χώρας», σημείωσε ο πρόεδρός της Γ. Μότσος!

Πέραν των άλλων, το θέμα του 35ωρου δεν προχώρησε καθόλου, αναφέρθηκε ότι έγινε συζήτηση για τα θεσμικά, χωρίς άλλες διευκρινίσεις και ανακοινώθηκε ότι καταλήχτηκε η συμφωνία για κάλυψη των εισφορών ανέργων μακράς διαρκείας άνω των 55 ετών, με κόστος του ΛΑΕΚ. Ωστόσο, υπήρξε προφορική δέσμευση για διεύρυνση της συμφωνίας και για τους άνεργους εργοδότες, ύστερα από απαίτηση της ΕΣΕΕ και της ΓΣΕΒΕΕ!

Ο Γ. Μαυρίκος, μέλος της ΕΕ της ΓΣΕΕ και της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, τόνισε: «Μ' αυτή τη γραμμή της υποταγής και του συμβιβασμού της ΓΣΕΕ, σύμβαση της προκοπής είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι δεν πρόκειται να υπογραφεί.

Αυτή η γραμμή είναι που έχει οδηγήσει και τους βιομηχάνους και την κυβέρνηση, να απορρίπτουν τα αιτήματα των εργαζομένων, άρα η διέξοδος βρίσκεται στην ενίσχυση του ΠΑΜΕ, βρίσκεται στην ανάπτυξη πρωτοβουλιών από τις Ομοσπονδίες, τα σωματεία και τους εργαζόμενους τους ίδιους, προκειμένου να απαιτήσουν την υπογραφή ικανοποιητικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τέτοιων όπως έχει προτείνει το ΠΑΜΕ, για κατώτερο μισθό 250.000 δρχ. και κατώτερη σύνταξη 200.000 δρχ.

Με την ευκαιρία, να πω ότι και στη σημερινή συνάντηση φάνηκε πως με ευθύνη και της ΓΣΕΕ και των βιομηχάνων, διαμορφώνεται ένα νέο στρώμα "αναξιοπαθούντων", μικρομεσαίοι επαγγελματοβιοτέχνες, έμποροι και βιομήχανοι, για τους οποίους διεκδικεί η εργοδοτική πλευρά να ενισχύονται από το ΛΑΕΚ, από τα χρήματα δηλαδή των εργαζομένων. Πρόκειται για απαράδεκτες ρυθμίσεις, που θίγουν τα συμφέροντα των εργαζομένων».