Ακόμη και παραδοσιακά συμμαχικά κράτη όπως π.χ. η Ελλάδα δέχονται πίεση θεωρούμενα ως δεδομένα. Αντίθετα άλλα, όπως π.χ. η Τουρκία δέχονται μια σκανδαλώδη εύνοια. Μπροστά σ' αυτό το αρνητικό και επικίνδυνο διεθνές πλέγμα προβάλλει φανερά και ξάστερα χωρίς ίχνος ντροπής η μορφή της ευρω-ατλαντικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Στηριζόμενο στην ισχυρή οικονομική μιλιταριστική μηχανή της ευρω-ατλαντικής σύμπραξης Ευρωπαϊκής Ενωσης και ΗΠΑ με επικυρίαρχο τη δεύτερη απλώνεται σε όλο τον πλανήτη ως η μόνη εξουσιαστική δύναμη. Θα μπορούσε, ίσως, να ειπωθεί ότι αυτό έχει ξανασυμβεί στην Ιστορία π.χ. στην αρχαία Ρώμη. Ομως, υπάρχουν δυο πλευρές που η τωρινή παγκόσμια εξουσία διαφοροποιείται επικινδυνότερα από κάθε προηγούμενη.

Η μία είναι η ύπαρξη πυρηνικών όπλων και αποβλήτων. Η σχετικά (μη;) ελεγχόμενη διάδοσή τους διά μέσου του διεθνούς εμπορίου των όπλων υποθηκεύει τον πλανήτη με τη συνεχή απειλή πυρηνικού ολοκαυτώματος. Ο κίνδυνος αυτός γίνεται πιο υπαρκτός από την κατακόρυφη αύξηση εθνικών και θρησκευτικών ανταγωνισμών. Η άλλη πλευρά, επίσης επικίνδυνη, είναι ότι στο βαθμό που τα νεοσύστατα προτεκτοράτα νιώθουν την εύνοια της αμερικανικής κυρίως αλλά κι ευρω-ενωσίτικης ιμπεριαλιστικής πολιτικής ντύνονται τη φορεσιά μιας αλαζονικής διεκδικητικής πολιτικής. Αυτό το φαινόμενο υποδαυλιζόμενο από τις ισχυρές δυτικο-συμμαχικές δυνάμεις γίνεται αφορμή πιθανών συγκρούσεων με ανεξέλεγκτα αποτελέσματα.

Είναι ένα παλιό ιμπεριαλιστικό παιχνίδι «διαίρει και βασίλευε» που η σημασία του δε βρίσκεται στο καθεαυτό αποτέλεσμα, αλλά στη συνέχειά του ως μόνιμη αποσταθεροποιητική κατάσταση, π.χ. μεγάλη Αλβανία, Μακεδονία του Αιγαίου, πρόσφατη αναγνώριση από τις ΗΠΑ, Κοσσυφοπέδιο κλπ. Εάν, όμως, η πολιτική αυτών των κρατών φαίνεται ανεπαρκής και πρωτόγονη, γεμάτη αυταπάτες, στην Ελλάδα συμβαίνει το εντελώς διαφορετικό. Η ελληνική αστική τάξη από την αρχή της κρίσης στα Βαλκάνια είδε και προγραμμάτισε την ευκαιρία διείσδυσής της σ' αυτά τα κράτη. Με τη βούλα του ευρω-ενωσίτη και ΝΑΤΟικού είδε να παίζει κυρίαρχο ρόλο για λογαριασμό των ισχυρών ευρω-ατλαντιστών, κολλώντας ως ουρά και τα δικά της συμφέροντα. Η παλιά δουλιά του μεταπράτη σε άλλα επίπεδα... Είναι επόμενο το κλίμα να οξύνεται υπόκωφα και να απλώνεται σε τμήματα των βαλκανικών λαών. Π.χ. συνυπάρχουν ως εκρηκτικό μείγμα οι κυρίαρχες ελληνικές επενδύσεις στη FYROM και την Αλβανία με τον ταυτόχρονο αλυτρωτισμό βλέψεων των δύο αυτών χωρών.