Στους δρόμους του χωριού Χάλμπε του κρατιδίου του Βρανδεμβούργου παίχτηκε το Σάββατο (13 Νοέμβρη) μια πολιτική ιλαροτραγωδία με θεατές τους 1.500 κατοίκους του, θύματα αυτούς τους ίδιους και τους Γερμανούς αντιφασίστες, ενώ δράστες τυπικά είναι οι δικαστικές αρχές, αλλά ουσιαστικά τα πολιτικά κόμματα, δηλαδή η κυβερνητική εξουσία.

Το χωριό είχε την ατυχία, τον Απρίλη του 1945, να βρίσκεται στον κλοιό που είχε σχηματιστεί από τα προελαύνοντα στο Βερολίνο σοβιετικά στρατεύματα και στους αμυνόμενους προτελευταίους εθελοντικά ή αναγκαστικά πιστούς των παράφρονων χιτλερικών που ήταν κρυμμένοι στα υπόγεια της Καγκελαρίας του Βερολίνου. Αποτέλεσμα της μάχης πάνω από 23.000 νεκροί Γερμανοί στρατιώτες, άνδρες των Ες - Ες, της «Λαϊκής Εφόδου», αλλά μαζί και στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού, λιποτάχτες της χιτλερικής Βέρμαχτ, κάτοικοι της περιοχής. Με την κατάπαυση των σκληρών μαχών το χωριό είχε πάλι τη μοίρα να γίνει ο κοινός τάφος όλων αυτών των νεκρών, μόλις λίγες μέρες πριν το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ανθρώπινο και αναφαίρετο το δικαίωμα των συγγενών και φίλων να θέλουν να καταθέτουν στεφάνια και ανθοδέσμες στον τάφο των δικών τους.

Ομως, στη Χάλμπε συμβαίνει κάτι το περίεργο, δείγμα για το πού μπορεί να βαδίζει σιγά σιγά η Γερμανία.

Μόλις ανατράπηκε το σοσιαλιστικό καθεστώς της ΓΛΔ, οι ναζιστές που δρούσαν στη Δυτική Γερμανία, μαζί και με όσους στρατολόγησαν στη ΓΛΔ, άρχισαν να εκμεταλλεύονται τη μνήμη των πεσόντων για τους δικούς τους παλιούς και νέους φασιστικούς σκοπούς. Να συγκεντρώνονται και να παρελαύνουν με τα σύμβολά τους στο χωριό έως το νεκροταφείο και να καταθέτουν στεφάνια και μπουκέτα στη «μνήμη των ηρώων (τους)». Η προσπάθεια της αστυνομίας ήταν να κρατάει «ίση απόσταση» ανάμεσα στους νεοναζί και τους αντιφασίστες, που σχημάτιζαν αντιδιαδηλώσεις διαμαρτυρίας, πάντως να φροντίζει να μπαίνει «στη μέση» για να μην προκαλούνται συγκρούσεις και διατάραξη της δημόσιας τάξης. Αλλά - όπως τώρα - να προστατεύει τους ναζί. Και εδώ αρχίζει η ιλαροτραγωδία. Ενώ η αστυνομία από φόβο ταραχών είχε αρχικά απαγορεύσει τη διαδήλωση των νεοναζί, το πρωτοβάθμιο διοικητικό δικαστήριο της πόλης του Κότμπους ανακάλεσε την αστυνομική απαγόρευση και επέτρεψε τη νεοφασιστική εκδήλωση. Αιτιολογικό: Το κόμμα τους δεν είναι απαγορευμένο και η «ελευθερία της γνώμης και της συγκέντρωσης» είναι συνταγματικά προστατευόμενο αγαθό! Μια προσφυγή ενδιαφερομένων, για την απαγόρευση της εκδήλωσης, στο ανώτερο διοικητικό δικαστήριο της Φρανκφούρτης (του Οδέρου) απορρίπτεται υπέρ των νεοναζιστών με το ίδιο αιτιολογικό! Ετσι, οι γερμανικές αντιφασιστικές και δημοκρατικές δυνάμεις παρακολούθησαν το Σάββατο, με δέος και αγανάκτηση, την ετήσια επαναλαμβανόμενη νεοναζιστική σκηνή στο χωριό του Βρανδεμβούργου. Ομως η πολιτική (η κυβερνητική συν την αντιπολιτευτική) τάξη χώνει σαν στρουθοκάμηλος το κεφάλι στην άμμο, για να μη βλέπει. Εως ότου μια μέρα, θα είναι αργά...

Απόδειξη γι' αυτό, το ακόλουθο απόσπασμα από την ομιλία του «Ελεύθερου Εθνικιστή» Ραλφ Τέγκετχοφ μπροστά στο νεκροταφείο, μετά την κατάθεση στεφάνου: Είπε ότι οι στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού ήταν «εχθροί με ανθρώπινο πρόσωπο». Επιτέθηκαν στη Γερμανία και «βίασαν παιδιά, έκαψαν γυναίκες, σταύρωσαν παπάδες στις εκκλησίες τους». Αντίθετα, είπε, οι Γερμανοί πολέμησαν ηρωικά και τελικά νίκησαν! Νίκησαν (!) γιατί «χωρίς τον αγώνα τους στη Χάλμπε οι μπολσεβίκοι θα είχαν υποτάξει όλη την Ευρώπη».

Αυτά λέγονται και γίνονται κάτω από τη σκέπη μιας σοσιαλδημοκρατικής και πράσινης εθνικής κυβέρνησης στο Βερολίνο και μιας σοσιαλδημοκρατικής και «μαύρης» (χριστιανοδημοκρατικής) κυβέρνησης στο κρατίδιο του Βρανδεμβούργου.