Μια σκληρή, απάνθρωπη, στρατιωτική ιμπεριαλιστική κατοχή. Κατοχή, που εγκαταστάθηκε απρόκλητα σε μια ξένη χώρα, αφού την αιματοκύλησε σκοτώνοντας αμάχους και τρομοκρατώντας το λαό της. Κατοχή, που έγινε για να εξασφαλίσει ιμπεριαλιστικό κέρδος στους επιτιθέμενους από την αρπαγή του υλικού πλούτου της χώρας και, επίσης, να τους δώσει τη δυνατότητα να εκβιάζουν και να τρομοκρατούν τους υπόλοιπους λαούς ολόκληρης της γύρω περιοχής, με στόχο να υποτάξουν και αυτούς στις ιμπεριαλιστικές ορέξεις.

Κατοχή, που έγινε κυνικά, χωρίς καν τυπικό πρόσχημα, αφού όλοι καταλάβαιναν πως ήταν παραμύθια τα περί όπλων μαζικής καταστροφής και «δημοκρατίας»! Εγινε σκόπιμα με τον πιο βάρβαρο απόλυτο τρόπο, γιατί σκόπευε να στείλει μήνυμα «ό,τι θέλω κάνω», τόσο σε ανταγωνιστές ιμπεριαλιστές, αλλά κύρια και προς τους λαούς στον κόσμο ολόκληρο. Σκόπευε να φτιάξει «πραγματικότητα» πως «η αντίσταση δεν ωφελεί», «η υποταγή ανοίγει πόρτες»... Ετσι, την ίδια ώρα που δολοφονούν μικρά παιδιά, καταστρέφουν σπίτια και περιουσίες αμάχων, τους συλλαμβάνουν σε μαζικά πογκρόμ και τους βασανίζουν σε φυλακές σαν αυτή του Αμπού Γράιμπ, επιχειρούν νομιμοποίηση της κατοχής τους, στήνοντας «εκλογές» στα μέτρα τους.

Ετσι επιχειρούν με «ένα σμπάρο να έχουν όλα τα τρυγόνια». Να διευρύνουν τον κύκλο των συνενόχων - προδοτών μέσα στον ιρακινό λαό. Να παρουσιάζεται η ληστρική κατοχή σαν νόμιμη παρουσία. Να δίνει άλλοθι στους υπόλοιπους ιμπεριαλιστές (ΕΕ, ΝΑΤΟ, κλπ.) να έρθουν και να πάρουν ιμπεριαλιστικό μερίδιο, προσφέροντας με όποιο τρόπο μπορούν στην κατοχή. Η Γερμανία για παράδειγμα, που έχει δυσκολίες, προσφέρθηκε να «εκπαιδεύσει» τους Ιρακινούς που εντάσσονται στο στρατό, ή στα σώματα ασφαλείας. Ο ΓΓ του ΟΗΕ, από τη μια, καταγγέλλει σαν παράνομη την κατοχή και, από την άλλη, καλεί τις χώρες να συνεισφέρουν, «ώστε να γίνουν ομαλά οι εκλογές».

Ομως ο ιρακινός λαός, που ζει την πραγματικότητα της σκληρής κατοχής, έχει πάρει τα όπλα και αντιστέκεται. Δεν επιτρέπει στις κατοχικές δυνάμεις, όχι να περάσουν ομαλά τη νομιμοποίησή τους, αλλά ούτε να «σταθούν σε χλωρό κλαδί». Τη μια, στις κατοχικές δυνάμεις, τους φταίνε οι Σιίτες, την άλλη οι πόλεις, όπου κατοικούν οι Σουνίτες. Ανακαλύπτουν εχθρούς - φαντάσματα σαν τον Ζαρκάουι. Στήνουν κακόγουστα απίθανα παραμύθια, για να έχουν κάπου να πιαστούν. Κάπως να δικαιολογούν τα μαζικά τους εγκλήματα, όπως αυτό που γίνεται αυτές τις μέρες στη Φαλούτζα...

Μπορεί η ιμπεριαλιστική «νομιμότητα» να έχει ήδη πείσει τους πεισμένους. Δηλαδή, τους άμεσους συνενόχους και, επίσης, εκείνους που καιροφυλακτούν να ορμήξουν με τη σειρά τους στη λεία. Μπορεί να έτρεξαν, αυτήν την επιχείρηση νομιμοποίησης να χαιρετίσουν και οι κοινότοποι πλέον διεθνώς «αριστεροί», που λένε τα ίδια με τους ιμπεριαλιστές με άλλα λόγια... Ομως, την ένοπλη ιρακινή αντίσταση τη νομιμοποιεί ο ίδιος ο λαός, που παλεύει μέχρι να τινάξει τους εισβολείς οριστικά έξω από τη χώρα του...