Το πρωτοσέλιδο του «Ρ», το Σάββατο 22 Οκτώβρη 1994 |
Ωρα 7.30 το απόγευμα: Η δυνατή βροχή που έχει αρχίζει να πέφτει από νωρίς δημιουργεί έναν τεράστιο χείμαρρο που έρχεται από το ρέμα του Ποδονίφτη. Λίγα λεπτά αργότερα, οι κάτω όροφοι του κτιρίου στον Περισσό αρχίζουν να πλημμυρίζουν. Οι μηχανές της «Τυποεκδοτικής» σιγούν και μετά από λίγο «θάβονται» κάτω από τα ορμητικά νερά. Το σήμα του «902» βουβό, καθώς ο σταθμός χτυπήθηκε από ολοκληρωτική καταστροφή. Τελευταίο δελτίο ειδήσεων στις 7.00. Το αρχείο του Κόμματος γίνεται ένα με τη λάσπη. Το κτίριο βυθίζεται στο σκοτάδι.
Ομως, οι ανταποκρίσεις και τα ρεπορτάζ υπάρχουν. Παρά το μεγάλο χτύπημα, αρχίζει αμέσως - χωρίς δεύτερη σκέψη - η μάχη για την έκδοση του φύλλου. Λίγη ώρα πριν, όλο το έμψυχο δυναμικό ρίχνεται στη μάχη για να σωθεί μια τριμελής οικογένεια που έχει παρασυρθεί από τα ορμητικά νερά. Η οικογένεια σώζεται. Ομως, την ίδια στιγμή, αρκετοί άλλοι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας της πλημμύρας...
Εκείνη η εφιαλτική νύχτα δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό κανενός...
ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΟΚΤΩΒΡΗ 1994: Ομως, αυτό που θα μείνει αξέχαστο σε όλους είναι η θέα του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» στα περίπτερα την επόμενη μέρα. Εμοιαζε με ψέμα, μα η εφημερίδα μας κρεμόταν στα περίπτερα. Ενα από τα πιο ...όμορφα και συγκλονιστικά πρωτοσέλιδα. Γράφει: «Κυκλοφορούμε λοιπόν. Σήμερα, γιατί, για αύριο δε γνωρίζουμε ακόμα αν θα μπορέσουμε να φτάσουμε μέχρι το τυπογραφείο. Η καταστροφή είναι τεράστια. Θα επιμείνουμε όμως. Το έχουμε χρεωθεί. Από το Κόμμα, από την εργατική τάξη. Να συνεχίσουμε στην πρώτη γραμμή. Με όποιες συνθήκες. Οπως πάντα»...
Μια μέρα μετά την καταστροφική πλημμύρα... |