Ο,τι απόμεινε απ' τη μεγάλη σφαγή ή ό,τι προηγήθηκε αυτής; Δύσκολα δίνεις απάντηση στο ερώτημα, ο χρόνος ούτως ή άλλως δύσκολα προσδιορίζεται στην εξοχή, η απλότητα της φύσης είναι πάντα αυτή που κάνει τη διαφορά κι ας μην εισακούονται οι προσταγές της στα βαρήκοα απ' τον «πολιτισμό» αυτιά μας.

Εικόνες μιας άλλης ζωής, ξεχασμένης και εγκαταλειμμένης, που δε σβήνουν απ' τα μάτια αυτών που εξακολουθούν να αναζητούν τις ρίζες τους χωρίς ενδοιασμούς. «Ζάπινγκ» στην πραγματικότητα δεν μπορείς να κάνεις, μάλλον δεν το δικαιούσαι, οπότε μένεις μετέωρος μπροστά στο βλέμμα τους, σ' αυτό το βλέμμα της αθωότητας που και πάλι ο «πολιτισμός» μας το έχει χρησιμοποιήσει για τις δηκτικές του παρομοιώσεις. Κι όμως, ο καθένας μας είναι υποχρεωμένος αλλού να ψάξει κι αλλού να βρει τις στάνες και τα εγκλωβισμένα κοπάδια τους...