«Εφυγε», ανήμερα του Πάσχα, στις 10 π.μ., στην Πλάκα, ο 79χρονος Βασίλης Γεωργιάδης , ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της γενιάς του.

Απλότητα, ήθος, τελειομανία, ήταν τα χαρακτηριστικά που του προσδίδουν όσοι τον γνώρισαν καλά. Στοιχεία που μετέφερε και στη δουλιά του, η οποία του απέφερε τη γενική αναγνώριση στην Ελλάδα και το εξωτερικό, συνοδευόμενη από βραβεία και υποψηφιότητες για βραβεία, αλλά που κυρίως του χάρισε την αποδοχή του κόσμου, του τελικού αποδέκτη και, ουσιαστικά, του «σκληρού» κριτή.

Ο Β. Γεωργιάδης ήταν σημαντικός, γιατί ανανέωσε τον ελληνικό κινηματογράφο, σε μια εποχή - δεκαετία του '60 - που τίποτα δε δήλωνε ότι χρειαζόταν ανανέωση, τουλάχιστον από εμπορικής πλευράς. Αλλά σκηνοθέτες σαν τον Γεωργιάδη απέδειξαν πως, ίσως, να είναι ψευτοδίλημμα η «αντιπαράθεση» της εμπορικότητας με την ποιότητα. Απόδειξη γι' αυτό είναι οι ίδιες οι ταινίες του. Οι οποίες, όχι μόνο αποτελούν πεδία επιτυχημένων πειραματισμών, πρωτόγνωρων μέχρι τότε για τα ελληνικά δεδομένα - θεματολογικά και τεχνικά - αλλά έγιναν και εμπορικές επιτυχίες στον καιρό τους και εξακολουθούν να είναι δημοφιλείς, ενώ δύο από αυτές, «Τα κόκκινα φανάρια» και «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο», προτάθηκαν για «Οσκαρ» καλύτερης ξένης ταινίας το 1963 και 1965, αντίστοιχα. Ενώ, το 1968, «Τα κορίτσια στον ήλιο» διεκδίκησαν τη «Χρυσή Σφαίρα» καλύτερης ξένης παραγωγής της Ενωσης Ξένων Ανταποκριτών του Χόλιγουντ και «Η κατάρα της μάνας » συμμετείχε στο Φεστιβάλ Βενετίας ( 1961). Ο Γεωργιάδης, όμως, πήρε και πολλά βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Οπωσδήποτε, δεν είναι τυχαίο που έχασε το «Οσκαρ» του '63, το οποίο απέσπασε το «8 1/2» του μεγάλου Φεντερίκο Φελίνι.

Ο Γεωργιάδης έδωσε πολύ καλά, έως υψηλά, δείγματα γραφής σε μια μεγάλη θεματολογική γκάμα, από το μελόδραμα μέχρι την ηθογραφία, με ταινίες όπως «Κρυστάλλω», «Ασοι των γηπέδων» - η πρώτη του το 1956 - «Γάμος αλά ελληνικά», «Η κατάρα της μάνας», «Η μάχη της Κρήτης» κ.ά. Τη δεκαετία του '70 εγκατέλειψε τον κινηματογράφο - τουλάχιστον σαν σκηνοθέτης - και στράφηκε στην τηλεόραση, γράφοντας «χρυσές» σελίδες στην ΕΡΤ, με τηλεοπτικές σειρές - «σταθμούς» για την εγχώρια παραγωγή, όπως «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», «Γιούγκερμαν» και «Οι Πανθέοι».

Εκτοτε θα εξαφανιστεί, ακολουθώντας την «πεπατημένη» και άλλων ταλαντούχων αυτής της χώρας, που δεν «εννοούν» να κάνουν εκπτώσεις στην αισθητική και τις αρχές τους χάριν μιας επιτυχίας που παραπέμπει στην «αρπαχτή». Σύμφωνα με τον Γιώργο Μυλωνά, πρόεδρο του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης Δημιουργών Οπτικοακουστικών και Θεατρικών Εργων και φίλου του σκηνοθέτη, ούτε το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ούτε τα τηλεοπτικά κανάλια έδωσαν δημιουργικές ευκαιρίες στον σκηνοθέτη. Οι πόρτες ήταν «απλά» κλειστές. Αυτή η αδιαφορία επιχειρήθηκε να «εξαργυρωθεί» στο περσινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου ήταν το τιμώμενο πρόσωπο. Αλλά ο «γερόλυκος» του ελληνικού κινηματογράφου φαίνεται πως δεν ήθελε να αποτελέσει «άλλοθι» για κανέναν και ...έφυγε από το Φεστιβάλ αθόρυβα, όπως και ζούσε, αφήνοντας ένα μάλλον πικρό σημείωμα, με το οποίο ευχαριστούσε για την αναγνώριση της δουλιάς του... Αναλόγως μπορεί να εκληφθεί - δηλαδή σαν άλλοθι μιας κυνικής εξουσίας - η θέση του συμβούλου Κινηματογράφου στο υπουργείο Πολιτισμού το 1991. «Εχω βαρεθεί να με φωνάζουν δάσκαλο και να μου δίνουν κύπελλα και κανείς να μη με φωνάζει για δουλιά», εκμυστηρεύτηκε στον Γ. Μυλωνά.

Ο Β. Γεωργιάδης γεννήθηκε το 1921 στα Δαρδανέλια της Μ. Ασίας. Με τη μικρασιατική καταστροφή του '22, έρχεται με την οικογένειά του στο Ξυλόκαστρο. Το 1951 αποφοίτησε από την Ακαδημία Κινηματογραφικών Σπουδών του Σταυράκου και ξεκίνησε αμέσως τη δημιουργική του πορεία του σαν βοηθός σκηνοθέτη.

Οι ταινίες του: «Οι άσοι του γηπέδου» (1956), «Ο Καραγκιόζης» (1958), «Περιπλανώμενοι Ιουδαίοι» (1959), «Διακοπές στην Κολοπετεινίτσα» (1959), «Κρυστάλλω» (1959), «Φλογέρα και αίμα» (1961), «Η κατάρα της μάνας» (1961), «Οργή» (1962), «Μην ερωτεύεσαι το Σάββατο» (1962), «Τα κόκκινα φανάρια» (1963), «Γάμος αλά ελληνικά» (1964), «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» (1965), «Η έβδομη μέρα της δημιουργίας» (1966), «Ραντεβού με μιαν άγνωστη» (1968), «Ο μπλοφατζής» (1969), «Κορίτσια στον ήλιο» (1969), «Αγάπη για πάντα» (1970), «Η μάχη της Κρήτης» (1970), «Εκείνο το καλοκαίρι» (1971), «Ομφαλός» (1979).

Οι τηλεοπτικές σειρές: «Μπολσόι Ιβάν και Μπιγκ Τζον», «Επικίνδυνα βήματα», «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» (1975), «Γιούγκερμαν (1976), «Ο συνταγματάρχης Λιάπκιν», «Οι τελευταίες μέρες της γης», «Μαρία Πάρνη», «Ουράνιο Τόξο». Εξάλλου εξέδωσε το τρίτομο «Αλμανάκ του ελληνικού και ξένου κινηματογράφου» (1968 - 1977).

Η κηδεία θα γίνει σήμερα στις 12 το μεσημέρι, από το Α` Νεκροταφείο και στη συνέχεια η ταφή του στο Ξυλόκαστρο. Σημειώνουμε ότι ο υπουργός Πολιτισμού Θ. Πάγκαλος, σε δήλωσή του για το θάνατο του Β. Γεωργιάδη, τόνισε ότι «Ο Β. Γεωργιάδης αφήνει μεγάλη κληρονομιά δημιουργίας και πληροφοριών».