Αμέσως μετά τη μεγάλη νίκη της στο δρόμο των 400 μέτρων μετ' εμποδίων, η χρυσή Ολυμπιονίκης, Φανή Χαλκιά, δήλωσε: «Οι Ελληνες είμαστε γεννημένοι για πρώτοι». Ασυγχώρητη είναι, έτσι κι αλλιώς, άσχετα αν μίλησε από απλή παρόρμηση της στιγμής είτε από άγνοια, πολύ περισσότερο δε, ασυγχώρητη αν μίλησε και εκ πεποιθήσεως! Ιδιαίτερα σοβαρό είναι το γεγονός αυτό, αφού, από τούδε και στο εξής, θα λειτουργεί και ως πρότυπο για τη νεολαία.

Αν η Λαρισαία αθλήτρια πιστεύει, πράγματι, ότι η ελληνική φυλή είναι, εκ γενετής, πρωταθλήτρια και «υπεράνω όλων», κάνει μεγάλο κι επικίνδυνο λάθος. Δεν είναι στο κύτταρο των Ελλήνων ο πρωταθλητισμός, ο πρωταθλητής δε γεννιέται, γίνεται. Αυτό έπρεπε να το γνωρίζει κι από την ενασχόλησή της με τον αθλητισμό κι ας πρόσεχε, ώστε «η γλώττα μη προτρεχέτω της διανοίας».

Μια μεγάλη «αθλητική φούσκα» έφτιαξαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, προωθώντας το «σχέδιο παραγωγής πρωταθλητών». Τα πολυδιαφημιζόμενα «προϊόντα» αυτής της «βιομηχανίας» θα «καταναλώνονταν» στην Ολυμπιάδα των Αθηνών, η οποία προβλήθηκε ως η νέα «μεγάλη ιδέα του έθνους». Μια «φούσκα» που, τώρα, σπάει, εκκρίοντας πύον κι αφόρητη δυσοσμία.

Το χειρότερο είναι ότι ο «μύθος» περί ισχυρής Ελλάδας του αθλητισμού, συνδυάστηκε με την καλλιέργεια ενός αθλητικού εθνικισμού, που είναι πιο δηλητηριώδης και πιο επικίνδυνος από το ντόπινγκ. Και μπορεί ο «εθνικιστικός ιός» να μην είναι ορατός διά «γυμνού οφθαλμού», αλλά την κάνει τη ζημιά του, όπως δείχνουν και οι δηλώσεις που έκανε η χρυσή ολυμπιονίκης.

Αυτός ο «άρρωστος εθνικός εγωισμός» ουδεμία σχέση έχει με την εθνική αξιοπρέπεια και την περηφάνια των Ελλήνων. Ο λαός μας έχει ένδοξη ιστορία στα βάθη των αιώνων, αλλά δεν είναι ο περιούσιος, ούτε διαθέτει τα γονίδια του νικητή. Είναι, βεβαίως, εκ παραδόσεως, αγωνιστής. Κι έχει μεγαλύτερη αξία η κατάκτηση της κορυφής, όταν είναι το αποτέλεσμα σκληρού και τίμιου αγώνα...