Τι κορίτσι, μια πορνοστάρ του κερατά είναι, η οποία προσπαθεί, δήθεν, να ανανήψει! Και την «πέφτει» σε έναν κολεγιόπαιδα, έναν πρόσκοπο της αμερικανικής βοήθειας στον τρίτο κόσμο, προσπαθώντας να εξαγνιστεί. Και εκεί που λες ότι ο έρωτας θα θριαμβεύσει και τα δυο παιδιά θα σταθούν στα ποδάρια τους, για να συνεχίσουν το αμερικάνικο όνειρο, κάνοντας παιδιά για να τα στείλουν στο ...Ιράκ, έρχονται οι κακοί, οι ακόμα χειρότεροι δηλαδή, και τους αποκαλύπτουν την, επίσης αμερικάνικη, σκληρή πραγματικότητα: Για να υπάρξει έρωτας και «προσκοπισμός» πρέπει να δώσεις κ... (κυριολεκτικά).

Ο μαθητής, όμως, και από κοντά η πορνοστάρ σε βοηθητικό ρόλο, δίνουν τη «μάχη» τους και κερδίζουν. Μόνο, που για να πάρει θάρρος, εκείνος, ρουφάει, από λάθος, ένα χαπάκι ecstasy. Με το ecstasy, λοιπόν, γίνεται άλλος άνθρωπος. Σώζει την κοπέλα από την πορνεία και τον εαυτό του από τα πορνοβίντεο και τα ...επακόλουθά του, που τα μοιραζόταν με τους φίλους του.

Η ταινία (;) είναι σχολική κωμωδία, λέει! Παιγμένη από όμορφα 16χρονα αγόρια και κορίτσια. Και δεν είναι τυχαία τέτοια. Με αυτά τα «οχήματα» και το σχολικό περιβάλλον, το ecstasy, και όχι μόνον, σερβίρεται πιο εύκολα! Δε με πιάνει η ηθικολογία, αλλά νιώθω την ανάγκη να φωνάξω: Αίσχος! Και για την ταινία και για το ecstasy! Και ύστερα κάποιοι απορούμε, πώς γέμισαν τα μπαράκια χαπάκια και τα πεζοδρόμια σύριγγες!