Το σχέδιο εκποίησης των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων που έχει εκπονηθεί από την εταιρία «Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ» είχε αποκαλύψει ο «Ρ» στις 25 Ιούλη. Ενα σχέδιο που, σύμφωνα με το νομοσχέδιο το οποίο κατέθεσε πρόσφατα στη Βουλή η κυβέρνηση, μπορεί να υλοποιηθεί άμεσα, αφού δίνεται πλέον η δυνατότητα, με συνοπτικές διαδικασίες, να προχωρήσει στην παραχώρηση των εγκαταστάσεων σε επιχειρηματικούς ομίλους.

Το συγκεκριμένο σχέδιο χρησιμοποιεί ως βασικό πρόσχημα τη μείωση των δαπανών συντήρησης και λειτουργίας των εγκαταστάσεων μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και έτσι προτείνει «την προσθήκη στις αθλητικές εγκαταστάσεις νέων χρήσεων εμπορικού χαρακτήρα (εμπορίου, αναψυχής και τουρισμού, κυρίως)», προκειμένου να υπάρξει «μια άλλη δυνατότητα αύξησης των ιδίων εσόδων».

Ακόμα, προτείνει - και μάλιστα αναφέρει ότι κάτι τέτοιο πρέπει να επιδιωχτεί - «η διεύρυνση προς μη αθλητικές χρήσεις των εγκαταστάσεων» και ότι επίσης «πρέπει να επιδιωχτεί η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στη διαχείριση των εγκαταστάσεων». Μάλιστα, για ορισμένες εγκαταστάσεις προτείνονται προγράμματα real estate, δηλαδή κατασκευή και πώληση κατοικιών.

Ετσι, οι εγκαταστάσεις που - όπως όλα δείχνουν - μπορούν να βγουν στο «σφυρί» είναι εκείνες στο Ελληνικό, στο Φάληρο, στην παραλία του Αγίου Κοσμά, στο Σχινιά, στα Ανω Λιόσια, στο Γαλάτσι, στη Νίκαια, στο Μαρκόπουλο, στο Γουδί, αλλά και το Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο στο Μαρούσι, το Κέντρο Τύπου και το Κέντρο Ραδιοτηλεόρασης και τα ποδοσφαιρικά γήπεδα του Καυτατζόγλειου στη Θεσσαλονίκη, του Ηρακλείου, της Πάτρας και του Βόλου. Γήπεδα και εγκαταστάσεις που όπως όλα δείχνουν μπορούν να βγουν «στο σφυρί». Και να σκεφτεί κανείς ότι οι εγκαταστάσεις αυτές όχι μόνο κατασκευάστηκαν εξ ολοκλήρου με χρήματα του ελληνικού λαού, αλλά ο λογαριασμός δε θα έχει καν εξοφληθεί ακόμα κι όταν το μεγάλο κεφάλαιο θα τις «αξιοποιεί» εμπορικά.

Στο σχέδιο αναφέρεται η στρατηγική που πρέπει να ακολουθηθεί μέσω της κατασκευής ακινήτων. Η διατύπωση είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική των προθέσεων:

«Οι νέες εγκαταστάσεις πρέπει, όπου και στο μέτρο που αυτό είναι δυνατόν, να αντιμετωπιστούν με όρους διαχείρισης ακινήτων. Ενα προφανές περαιτέρω βήμα προς την κατεύθυνση αυτή είναι η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στη διαχείριση των εγκαταστάσεων. Κάτι τέτοιο θα μηδενίσει το δημοσιονομικό κόστος της διαχείρισης των συγκεκριμένων εγκαταστάσεων, πιθανώς θα καλύψει και το κόστος της απόσβεσης, και ενδεχομένως θα δημιουργήσει πρόσθετους πόρους για τη στήριξη της λειτουργίας των εγκαταστάσεων, στις οποίες δεν είναι δυνατό ή σκόπιμο να υπάρξει ανάλογη τακτική.

Οπως αναφέρει το σχέδιο για τη μετα-Ολυμπιακή χρήση των εγκαταστάσεων, «βασική κατεύθυνση στα περισσότερα έργα ήταν η πρόταση ενός "μείγματος" χρήσεων με εμπορικό, πολιτιστικό και ψυχαγωγικό περιεχόμενο. Θα μπορούσε ενδεχομένως να επιλεχθεί ένα μέρος από τις χρήσεις αυτές, το οποίο θα ήταν περισσότερο επωφελές οικονομικά (σενάριο εκτεταμένης εμπορικής αξιοποίησης). Ωστόσο, ένας συνδυασμός χρήσεων είναι αυτός που θα μεγιστοποιούσε τα συνολικότερα οφέλη (κοινωνικά και οικονομικά) από τη λειτουργία των εγκαταστάσεων και θα τις έκανε ανοιχτές και ελκυστικές για μεγαλύτερο αριθμό χρηστών - επισκεπτών. Αυτό το συμπέρασμα προέκυψε και κατόπιν έρευνας σχετικά με τη μεταολυμπιακή αξιοποίηση των αθλητικών εγκαταστάσεων του Σίδνεϊ».

Η παραπάνω διατύπωση είναι ενδεικτική του τι ακριβώς σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση, «πατώντας», στα σχέδια της προηγούμενης. Το σχέδιο χωρίζει τα έργα σε διαφορετικές κατηγορίες, ανάλογα με το είδος τους.

Οπως αναφέρεται: «Με γνώμονα τη μεταολυμπιακή αξιοποίηση και τα ειδικότερα χαρακτηριστικά τους, τα αθλητικά έργα, αλλά και τα έργα επικοινωνιών, όπως τα Κέντρα Ραδιοτηλεόρασης και Τύπου, κατατάσσονται σε 4 κατηγορίες ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους και τις δυνατότητες που προσφέρουν:

• Τα έργα που παραμένουν στην άμεση εποπτεία του υπουργείου Πολιτισμού και συνεχίζουν να λειτουργούν με το νομικό καθεστώς του Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου (Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο Αθηνών - ΟΑΚΑ και Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας - ΣΕΦ).
• Τα έργα που δίνουν τη δυνατότητα για τη συνεργασία μεταξύ του υπουργείου Πολιτισμού, της ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ, των Δήμων και των αθλητικών ομοσπονδιών. Στη συνεργασία αυτή δίνεται η ευκαιρία για τη συμμετοχή και ιδιωτών, ώστε να περιορίζονται οι δαπάνες συντήρησης και λειτουργίας, αλλά και να εξασφαλίζεται η βέλτιστη δυνατή επιχειρηματική αξιοποίηση των μη αθλητικών χώρων».