Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»

Κι αυτούς, που, πίσω απ' τα χρυσά των «φαρμακωμένων» πρωταθλητών, προσπαθούν να «εξαφανίσουν» μια πραγματικότητα, που παραμένει σκληρή για τους πραγματικούς πρωταθλητές της ζωής.

Και τους άλλους, τα πραγματικά αφεντικά, που δεν ξεχνιούνται και δεν το κρύβουν πως πάντα οι εργαζόμενοι είναι τα μόνιμα υποζύγια, κι αυτοί πρέπει να πληρώνουν πάντα το μάρμαρο.

Δεκαπέντε μέρες μετά από το βράδυ της Κυριακής, που στο σκυλάδικο του Καλατράβα ο Πάουελ θα μοιράζει χαμόγελα, ακούγοντας το «ας κρατήσουν οι χοροί», στη ΔΕΘ θα ανακοινώνεται η πρώτη ορατή συνέπεια: Και τώρα πληρώστε!

Ολοι εσείς, που γεμίσατε τα στάδια. Ολοι εσείς, που κτίσατε τα στάδια.

Την ίδια ώρα, μακριά απ' τα φώτα της δημοσιότητας, «θάνατος παραμονεύει».

Θυμάται, άραγε, κανείς την Τσιαμήτα;

Σωστά, δεν είναι ώρα για τέτοια. Την ώρα που ο εθνικός προπονητής σπεύδει να δηλώσει «εγώ είμαι ο στόχος», απαντώντας στο ερώτημα «ποιος είναι ο δεύτερος;».

Την ώρα, που οι θεσμοί λειτουργούν. Και ο «Θεσμός» σπεύδει να προσφέρει τη βοήθειά του.

«Μην τα ισοπεδώσουμε όλα», μηνύει ο Μπόμπολας. Σωστά, στις μπίζνες δε χωράνε συναισθηματισμοί.

«Δεν καταλαβαίνω από ονόματα και αξίες», δηλώνει ο πιτσιρικάς που προωθείται στην αλλαγή της βάρδιας από την πράσινη στη γαλάζια ζώνη των πρωταθλητών. Σωστός και ο μικρός. Αμα δε μάθεις το μάθημα νωρίς, εφεδρίνη δεν έχει.

Κατά τ' άλλα, θα «αποκρατικοποιήσουν», λένε, τον αθλητισμό. Οταν ήδη στα λεξικά ο «αθλητισμός» τους σημαίνει, ήδη, μόνο «ντόπα».

Μια εξήγηση δίνει ο τίτλος στην «Αυριανή». Είναι πολλά τα λεφτά για να τα μοιράζονται μόνον όσοι μετέχουν στο κρατικό κορβανά.

Πώς γίνεται, άραγε, και οι υπέρμαχοι της ελεύθερης διακίνησης ναρκωτικών να εμφανίζονται και υπέρμαχοι στον πόλεμο της ντόπας;

Φτου κακά! Την ώρα που στο αγγελικό πρόσωπο της Αθανασίας η «Αντίντας» ανακαλύπτει πρότυπο πιο χρυσοφόρο κι απ' την ...Καλομοίρα.