ΟΝΤΩΣ θα «γράψει ιστορία» η Ολυμπιακή Ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων όπως είπε χτες η Γιάννα Αγγελοπούλου. Το πρόβλημα όμως είναι ότι θα καταγραφεί στις «μαύρες» σελίδες της ιστορίας ως μια τερατώδης αντιδημοκρατική μεθόδευση. Σίγουρα δε θα είμαστε περήφανοι γι' αυτή την... ιστορία μας.

Αραγε στα «ιστορικά επιτεύγματα» που υπονόησε η πρόεδρος του 2004 θα συμπεριλαμβάνονται και οι πάνω από 1.000 συλληφθέντες και ταλαιπωρούμενοι επί ώρες στην ασφάλεια αλλοδαποί, για λόγους «ασφάλειας» και «αισθητικής της πόλης» ή μήπως δε θα βρεθεί χώρος γι' αυτούς;

ΠΑΝΤΩΣ Ο Μπους ο πρεσβύτερος δήλωσε:ι «αισθάνομαι πολύ ασφαλής στην Ελλάδα». Εμάς μας ρώτησε αν διατηρούμε τα ίδια αισθήματα με την παρουσία του; Γιατί βέβαια οι ΗΠΑ είναι ο Νο 1 λόγος στον πλανήτη για να νιώθει κανείς ανασφαλής.

ΑΦΑΝΤΟΙ οι μπασκετμπολίστες της αμερικανικής «Ντριμ Τιμ» αφού έφθασαν στη χώρα με άκρα μυστικότητα. Πολλοί πάντως φοβούνται ότι θα αποδειχτούν «άφαντοι» και στους αγωνιστικούς χώρους μια και αντιμετωπίζουν μάλλον υπεροπτικά τους αντιπάλους τους όπως λέγεται.

Σε κάθε περίπτωση πάντως ούτε καν μεταξύ των αθλητών στους Ολυμπιακούς - όπως θα έχετε διαπιστώσει - υπάρχει κάποια μορφής ισότητα. Αλλο οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί, άλλο οι υπόλοιποι. Αλλο οι πολυδιαφημισμένοι «εκπρόσωποι» αθλητικών εταιριών, άλλο οι «πτωχοί» των χωρών του λεγόμενου «3^ου Κόσμου».

ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ βεβαίως ότι οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα Κλωστήρια Νάουσας που απειλούνται με απόλυση δεν ταιριάζουν στο «πνεύμα» των ημερών και του γενικότερου «Ολυμπιακού Ενθουσιασμού»...

Είναι όμως δύσκολο - πώς να το κάνουμε - να αισθάνεσαι «εθνικά υπερήφανος» όταν η δουλιά σου χάνεται, το μέλλον σου είναι αβέβαιο και η περιοχή σου δέχεται ένα ισχυρό οικονομικό πλήγμα.