Η πολιτική της λεγόμενης «ελεύθερης αγοράς», την οποία με ευλάβεια εφάρμοσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και ακολουθεί με απόλυτη προσήλωση και η σημερινή, είναι αυτή που, σε συνδυασμό με την πολιτική λιτότητας στα λαϊκά εισοδήματα, δημιουργεί τα καθημερινά αδιέξοδα για χιλιάδες νοικοκυριά. Την ακρίβεια και τις αλλεπάλληλες αυξήσεις στο κόστος των ανελαστικών οικογενειακών δαπανών. Ταυτόχρονα, είναι η πολιτική που διευκολύνει τη συσσώρευση όλο και περισσότερων κερδών στα ταμεία μιας χούφτας μεγάλων επιχειρήσεων, όπως υποδηλώνουν οι ισολογισμοί τους.

Τα τελευταία χρόνια και εξαιτίας των συνολικών μέτρων καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, τα λαϊκά εισοδήματα έχουν δεχτεί αλλεπάλληλα πλήγματα. Σ' αυτό το πλαίσιο, η ακρίβεια, που, έτσι κι αλλιώς, ήταν ένα το κρατούμενο, έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Τόσο τα επίσημα στοιχεία που δημοσιοποιούνται κατά καιρούς από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης, όποτε επιχειρεί να υποβαθμίσει την έκταση του προβλήματος ή εκείνα της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, όπως προκύπτουν από τον επίσημα καταγεγραμμένο τιμάριθμο, όσο και - πολύ περισσότερο - η καθημερινότητα των ίδιων των εργαζομένων, που έρχονται αντιμέτωποι με την εντεινόμενη αδυναμία τους να αντεπεξέλθουν σε βασικές καταναλωτικές ανάγκες, είναι αδιάψευστοι μάρτυρες ότι τα αδιέξοδα που γεννά η ανεξέλεγκτη ακρίβεια - γέννημα θρέμμα των ασκούμενων πολιτικών, συνεχώς οξύνονται.

Μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση και η σημερινή κυβέρνηση ορκίζεται πίστη και προσήλωση στις αρχές του «ανταγωνισμού» και της «ελεύθερης αγοράς». Πιστή στο δρόμο που χάραξαν οι προκάτοχοί της, η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους από το γεγονός ότι η πολιτική που ευαγγελίζεται και εφαρμόζει, η πολιτική της «ελεύθερης αγοράς» και του «ανταγωνισμού», βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα εκείνης που έχουν ανάγκη τα λαϊκά στρώματα και θα μπορούσε να οδηγήσει σε ουσιαστικό έλεγχο και συγκράτηση των τιμών και στη διάθεση προϊόντων ποιοτικών και σε προσιτές τιμές για το λαό. Επιχειρεί να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα ότι αυτή η πολιτική δεν έχει καμία σχέση με τη συγκράτηση των ανατιμήσεων. Κάθε άλλο: Είναι αυτή ακριβώς που διευκολύνει τη συσσώρευση κερδών για τα μονοπώλια και τις μεγάλες επιχειρήσεις της βιομηχανίας και του λιανεμπορίου. Κέρδη, που προκύπτουν από την υφαρπαγή και τη λεηλάτηση των λαϊκών εισοδημάτων και μέσα από τις συνεχείς ανατιμήσεις.

Είναι δεδομένο ότι ούτε οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ούτε η σημερινή έχουν την παραμικρή πρόθεση να αγγίξουν την ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου και να παρέμβουν στη διαμόρφωση των τιμών. Η ακρίβεια και οι ανατιμήσεις δεν αντιμετωπίζονται με τους θεατρινισμούς και τους λεονταρισμούς, στους οποίους επιδόθηκαν επί μακρόν οι προκάτοχοι της σημερινής πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Ανάπτυξης, ενώ, από την άλλη μεριά, έπαιρναν το ένα μετά το άλλο τα μέτρα ενίσχυσης της θέσης των επιχειρήσεων και των επιχειρηματιών που λυμαίνονται τα λαϊκά εισοδήματα. Ασφαλώς και δεν αντιμετωπίζονται με πολιτικές «ενίσχυσης» της «ελεύθερης αγοράς» και του «υγιούς ανταγωνισμού», όπως αυτή που ευαγγελίζεται η σημερινή κυβέρνηση, για να ...αντιδιαστείλει τη δική της πολιτική σε σχέση με της προηγούμενης. Για την ακρίβεια, «φταίει» η προηγούμενη κυβέρνηση, που δεν εξασφάλισε όρους «υγιούς» ανταγωνισμού και επαρκούς απελευθέρωσης των αγορών, είναι, με απλά λόγια, η βάση της νέας κυβερνητικής προπαγάνδας αποπροσανατολισμού.

Στην πραγματικότητα, η πολιτική, την οποία ευαγγελίζεται η ΝΔ, όχι μόνο δε διαφέρει σε τίποτα ως προς τους στόχους και το ουσιαστικό της περιεχόμενο από εκείνη που άσκησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, αλλά αποτελεί πιστή συνέχιση εκείνης που γνώρισαν οι εργαζόμενοι όλα τα προηγούμενα χρόνια. Το μόνο που αλλάζει είναι η προπαγάνδα που τη συνοδεύει. Εάν, δηλαδή, μέχρι πριν από μερικούς μήνες η επιχείρηση απροκάλυπτου εμπαιγμού στηνόταν γύρω από θεατρινισμούς, «μαγειρεμένες» τιμοληψίες και κορόνες για «πάταξη των κερδοσκόπων», η νέα κυβέρνηση «κρατάει» τους λεονταρισμούς («θα είμαστε αμείλικτοι απέναντι στους κερδοσκόπους», δήλωσε πρόσφατα ο υπουργός Ανάπτυξης Δ. Σιούφας) και ...αναβαθμίζει το επίπεδο, υποσχόμενη ότι σε αντιδιαστολή με τις προηγούμενες πολιτικές που εφαρμόστηκαν η δική της θα δώσει ...μεγαλύτερη έμφαση στην εξασφάλιση όρων «υγιούς ανταγωνισμού» και «απελευθέρωσης των αγορών». Τόσο οι τωρινοί, όσο και οι προηγούμενοι και οι διάφοροι θιασώτες της «ελεύθερης αγοράς» αποσιωπούν συνειδητά το γεγονός ότι αυτή η ...ελευθερία της απόσπασης όλο και μεγαλύτερων κερδών είναι που πυροδοτεί την ακρίβεια. Οτι σε όλες τις αγορές που απελευθερώθηκαν με το επιχείρημα ότι ο «ανταγωνισμός» θα συγκρατούσε τις τιμές προς όφελος των καταναλωτών οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών εκτινάχτηκαν στα ύψη. Τι πιο ενδεικτικό από τα είδη ευρείας κατανάλωσης; Τα τελευταία χρόνια, στο γάλα, στο ψωμί, στο λάδι, σε όλα τα είδη διατροφής και καθημερινής ανάγκης έχουν επιβληθεί αλλεπάλληλες ανατιμήσεις. Είναι χαρακτηριστική η κυνική ομολογία των ίδιων των εκπροσώπων των σούπερ μάρκετ ότι «εάν σταματούσαν οι ανατιμήσεις η αγορά δε θα λειτουργούσε»! Τα ασφάλιστρα των οχημάτων, από τη στιγμή που «απελευθερώθηκαν», νομιμοποιήθηκε η καταλήστευση των ασφαλισμένων. Τα καύσιμα έχουν φτάσει, ελέω απελευθέρωσης, να πωλούνται σε τριπλάσια τιμή σε σχέση με τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Τα δήθεν οφέλη για τους καταναλωτές ήταν μόνο το κάλπικο επιχείρημα για να προωθηθούν η απελευθέρωση και ο ανταγωνισμός, που ενίσχυσαν τη μονοπώληση της αγοράς από μια χούφτα επιχειρήσεις, οι οποίες στην πράξη λυμαίνονται την αγορά και τα λαϊκά εισοδήματα και συνθλίβουν χιλιάδες μικρές μονάδες και επιχειρήσεις. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά σε μεγάλους κλάδους. Για παράδειγμα, στο γάλα και στα γαλακτοκομικά προϊόντα για ποιο «ανταγωνισμό» κομπάζουν οι κυβερνώντες, όταν ουσιαστικά δύο μονάδες λυμαίνονται ολόκληρο τον κλάδο; Στα καύσιμα τρεις μεγάλες εταιρίες συνθέτουν το σκηνικό της μονοπώλησης του χώρου. `Η ποια ...οφέλη για τους καταναλωτές μπορεί κανείς να επικαλεστεί όσον αφορά στο χώρο των τραπεζικών υπηρεσιών;

Οι κυβερνήσεις σαν κι αυτές που ορκίζονται στο όνομα του «επιχειρηματικού ανταγωνισμού» και φροντίζουν για τη διεύρυνση των ανελέητων νόμων της «ελεύθερης αγοράς», θα ήταν παράδοξο να έρθουν σε αντιπαράθεση με εκείνους που είναι πασίγνωστο ότι εξυπηρετούν, αυτούς ακριβώς που διαμορφώνουν τις τιμές σε επίπεδα λεηλάτησης των λαϊκών εισοδημάτων, σαν έναν από τους άμεσους τρόπους να αυγατίζουν τα κέρδη τους. Αυτές οι κυβερνήσεις που με τις πολιτικές τους ρίχνουν με κάθε τρόπο νερό στο μύλο της ακρίβειας δεν είναι δυνατό να πάρουν μέτρα προστασίας των καταναλωτών από τους ευνοούμενούς τους. Οι πρώτες κιόλας δηλώσεις του σημερινού υφυπουργού Ανάπτυξης Γ. Παπαθανασίου - όταν έδινε τους βασικούς άξονες της πολιτικής που πρόκειται να εφαρμόσει η κυβέρνηση σε θέματα αγοράς - είναι ενδεικτικές. Μίλησε για προτεραιότητες, που στόχο έχουν να παρέχουν «ακόμα περισσότερες ελευθερίες στην αγορά» και για «αντιμετώπιση» της ακρίβειας μέσα από τη «μείωση του κόστους των επιχειρήσεων και ανταγωνισμό παντού». Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του, τόσο από τις κατά καιρούς ανάλογες δηλώσεις που ακολούθησαν στο ίδιο μήκος κύματος, όσο και από τα όσα έγιναν στο πεδίο της αγοράς. Από τότε μέχρι τώρα, η ακρίβεια δίνει καθημερινά το «παρών», οι ανατιμήσεις επιβάλλονται ...κανονικά και αδιάλειπτα και οι καταναλωτές έχουν χορτάσει από «νέου τύπου» λεονταρισμούς περί «σκληρής στάσης» απέναντι στους κερδοσκόπους.