Γρηγοριάδης Κώστας

Και πώς αλλιώς να γίνει, όταν το κράτος και οι υπηρεσίες του «αγρόν ηγόραζον και ζεύγος βοών», παρά το γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ σοβαρό και επικίνδυνο πρόβλημα; Διότι, είναι γνωστό ότι η χώρα μας είναι ανοχύρωτη κι απροστάτευτη έναντι των «μεταλλαγμένων». Κι όχι μόνο γιατί οι «έλεγχοι» για τον εντοπισμό τους, όταν και εάν γίνονται, δεν είναι αποτελεσματικοί, αλλά και γιατί οι κυβερνήσεις και τα κόμματα - εκτός του ΚΚΕ - δεν έχουν ταχθεί σαφώς, κατηγορηματικώς και πρακτικώς κατά της εισόδου, της καλλιέργειας και της εμπορίας όλων των «μεταλλαγμένων», στη χώρα μας και παντού στον κόσμο...

Μπροστά σ' ένα νέο κύμα ανατιμήσεων σε μια σειρά προϊόντα πλατιάς κατανάλωσης θα βρεθούν οι εργαζόμενοι τις αμέσως επόμενες μέρες. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, τουλάχιστον 16 εταιρίες, πολυεθνικές και μη, έχουν ήδη γνωστοποιήσει στις αλυσίδες των σούπερ μάρκετ νέες αυξημένες τιμές πώλησης των δεκάδων προϊόντων τους, οι οποίες ήδη ισχύουν και, βέβαια, πολύ γρήγορα θα κάνουν την εμφάνισή τους στα ράφια των καταστημάτων. Οι ανατιμήσεις αυτές θα κυμαίνονται από 3% έως 9% και έρχονται να προστεθούν σε αυτές που πραγματοποιήθηκαν στο διάστημα Μάρτη - Ιούνη και κυμάνθηκαν από 2% έως 20% και αφορούσαν πάλι σε προϊόντα πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.

Κατά τ' άλλα, ο επίσημος πληθωρισμός παραμένει σταθερός. Οπως, σταθερά εξοργιστικές και γελοίες παραμένουν οι... αυξήσεις - ψίχουλα στις συντάξεις, στους μισθούς και τα μεροκάματα, σε αντίθεση με τα δυσθεώρητα και αμύθητα κέρδη της πλουτοκρατίας... Κι ενώ, όλα τα προαναφερόμενα είναι νόμιμα και ωραία, η κυβέρνηση εντατικοποιεί τους ελέγχους, μην τυχόν και δε λειτουργούν καλά οι νόμοι της αγοράς και κάποιοι «ψιλικατζήδες» προκαλούν παράσιτα με τους υπαίθριους πάγκους τους...

Το συνέδριο ήταν διεθνές και έγινε τις προάλλες στη Σόφια, πρωτεύουσα της Βουλγαρίας. Την ευθύνη της διοργάνωσης είχαν από κοινού το Αμερικάνικο, το Ελληνοαμερικανικό και το Βουλγαροαμερικανικό Επιμελητήριο και συμμετείχαν αρμόδιοι πολιτικοί παράγοντες, ανώτεροι αξιωματικοί της Βουλγαρίας, της Ελλάδας, της ΠΓΔΜ, της Ρουμανίας και της Τουρκίας, καθώς και διοικητικά στελέχη εξειδικευμένων στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς βουλγάρικων και ξένων επιχειρήσεων, ανάμεσα στις οποίες οι αμερικάνικες «Λόκχιντ», η «Νόρτροπ», η «Raytheon», η ελληνική «Ιντρακόμ» κ.ά. Το θέμα του συνεδρίου είχε ως εξής: Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ, ως προϋπόθεση για την αύξηση του εμπορίου και των ξένων επενδύσεων στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Και, βέβαια, το «ψητό» βρίσκονταν στην ανακοίνωση, που έγινε εκ μέρους του αντιπροέδρου της βουλγαρικής κυβέρνησης, ότι εγκρίθηκαν έντεκα προγράμματα, αξίας ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων, «για τον εκσυγχρονισμό των βουλγαρικών Ενόπλων Δυνάμεων, ώστε η Βουλγαρία να είναι σε θέση να ανταποκριθεί με επιτυχία στα καθήκοντά της ως μέλος του ΝΑΤΟ».

Οπως βλέπετε, σαν σιαμαία αδελφάκια βαδίζουν τα συμφέροντα των πολυεθνικών και το ΝΑΤΟ...

Οτι το ΝΑΤΟ... δε γνωρίζει τα ακριβή σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο, το γνωρίζαμε. Αλλωστε, όπως όλοι ξέρουν, οι χάρτες του ΝΑΤΟ δεν έχουν τα σύνορα μεταξύ των δυο χωρών και ποτέ μέχρι σήμερα η «λυκοσυμμαχία» δεν έχει πάρει θέση για τις όποιες εδαφικές διεκδικήσεις της Αγκυρας. Φαίνεται, όμως, πως η διεύρυνση του ΝΑΤΟ δημιουργεί ανάλογα προβλήματα και στα βόρεια σύνορά μας.

Στο αναφερόμενο στο διπλανό σχόλιο διεθνές συνέδριο της Σόφιας, η επίσημη αντιπροσωπεία των Σκοπίων μοίραζε στους συμμετέχοντες ένα φυλλάδιο με τίτλο «Η Μακεδονία στο δρόμο του ΝΑΤΟ», στο οποίο συμπεριλαμβανόταν κι ένας χάρτης της ΠΓΔΜ, που... έφτανε μέχρι την Καβάλα, τη Θάσο, τη Χαλκιδική και την Καρδίτσα. Μάλιστα, ο χάρτης εικονιζόταν σε φωτογραφία στα χέρια του υπουργού Αμυνας της ΠΓΔΜ, Βλάντο Μπουχκόφσκι, αλλά και του Αλβανού ομολόγου του Παντελή Μίκο. Το γεγονός προκάλεσε την αντίδραση του Ελληνα υφυπουργού Αμυνας, Β. Μιχαλολιάκου. Η φιλοξενούσα βουλγαρική πλευρά καταδίκασε δημόσια την ενέργεια και μάζεψε όλα τα σχετικά έντυπα, δηλώνοντας ότι δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης των υπαρχόντων συνόρων, ενώ ο υπουργός Αμυνας της ΠΓΔΜ ζήτησε κατ' ιδίαν συγνώμη από τον Ελληνα υφυπουργό για το περιστατικό.

Ως ευρωβουλευτής του ΣΥΝ, είχε μιλήσει με τα πλέον κολακευτικά λόγια για την Ελληνική Προεδρία της ΕΕ και για τον προεδρεύοντα τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας, Κώστα Σημίτη. Ως βουλευτής του Συνασπισμού σήμερα, ένιωσε την ανάγκη προχτές να δηλώσει ότι «είναι οπωσδήποτε σημαντικό για τη χώρα μας (σ.σ. γιατί, άραγε;) ένας εξέχων πολιτικός, όπως ο κ. Σημίτης, να καταλαμβάνει μια σημαντική θέση στην ΕΕ»! Βέβαια, είναι δικαίωμα και πρόβλημα του ίδιου - του Αλέκου Αλαβάνου εν προκειμένω - να δηλώνει ό,τι θέλει και για όποιον θέλει. Το δικό μας πρόβλημα είναι η κοροϊδία. Γιατί τι άλλο συνιστά η «ανησυχία» του Αλ. Αλαβάνου για το ότι «δυστυχώς η θέση αυτή έχει σχέση με τη δημιουργία μιας υψηλής ομάδας προπαγάνδισης του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, για το οποίο υπάρχει δικαιολογημένη αντίθεση από μεγάλα τμήματα των ευρωπαϊκών κοινωνιών» και οι απορίες του, για το αν ο Κ. Σημίτης θα υπερασπιστεί το αίτημα για δημοψήφισμα του ΠΑΣΟΚ ή θα αρνηθεί, αφού το αρνείται η ΝΔ που τον στηρίζει γι' αυτήν τη θέση»; Κακή, λοιπόν, η θέση, κάκιστη η προπαγάνδιση του «ευρωσυντάγματος», αλλά, κατά τα άλλα, εξέχων πολιτικός ο Κ. Σημίτης και ιδιαιτέρως σημαντική για τη χώρα η προαγωγή του. Αν, μάλιστα, αποδεχτεί και τη διενέργεια δημοψηφίσματος, τότε να δείτε εγκώμια από τον Αλαβάνο!

Το αλληγορικά τιτλοδοτημένο μυθιστόρημα «γεφυρώνει» πραγματικά γεγονότα, με σκέψεις, αναμνήσεις και συναισθήματα του συγγραφέα. Με ανθρώπων έργα, βιώματα, αγώνες, πάθη και θυσίες που διάβασε, άκουσε, συναισθάνθηκε ο Ν. Αντωνάκος, παρότι συνέβησαν σε διαφορετικούς τόπους, ηπείρους και χρόνους. Λ.χ., των Ελλήνων αγωνιστών στα βουνά, στις πόλεις, στα στρατοδικεία, στα κολαστήρια, στα εκτελεστικά αποσπάσματα των εμφυλιακών και μετεμφυλιακών χρόνων. Του λαού της Χιλής, του οποίου την ειρηνική επανάσταση καταμάτωσαν τα αμερικανοκίνητα πινοτσετικά ανδρείκελα. Των μαρτυρικών - σ' όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα και ακόμα και σήμερα - αγωνιστών και διανοουμένων της Τουρκίας. Εργα, βιώματα, πάθη κι αγώνες, που παρά τη γεωγραφική και τη χρονική τους απόσταση, «δέθηκαν» άρρηκτα με το ίδιο ακριβώς «όνειρο», το τραγουδισμένο από τον Μαγιακόφσκι. Την κοσμογονική «έφοδο στους ουρανούς», την Οκτωβριανή Επανάσταση, που, με «οδηγητή» τον Λένιν, αποτόλμησαν οι συνειδητοποιημένοι ταπεινοί και καταφρονεμένοι Ρώσοι προλετάριοι. Την πίστη ότι ο κόσμος πρέπει και μπορεί να αλλάξει, αν κάθε λαός και όλοι οι λαοί συνειδητοποιήσουν το δικαίωμά τους να ζήσουν και να «ποιήσουν», με έργα των χεριών, και του πνεύματος, τη δική τους κοινωνία του Ανθρώπου. Την κοινωνία του πανανθρώπινου, καθολικού, του τέλειου πολιτισμού, που σημαίνει την πλήρη εξάλειψη κάθε μορφής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Αν και το «όνειρο» αυτό το ονειρεύτηκαν απροσμέτρητα μιλιούνια ανθρώπων σε όλη τη Γη, λυσσαλέα το μίσησαν, συκοφάντησαν, ύπουλα και φανερά πολέμησαν και ανέτρεψαν στα τέλη του 20ού αιώνα τα «κοράκια» του καπιταλισμού, τώρα επιχειρούν με στάχτη να σβήσουν τα ίχνη του στο «χάρτη» της ιστορικής και ανθρώπινης μνήμης. Ομως, τα «όνειρα» μέσα στη στάχτη ξαναγεννιούνται, ξυπνούν και παίρνουν εκδίκηση...

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι ενδονατοϊκές διαφορές και η διαρκής κλιμάκωση των επιθέσεων και των συγκρούσεων στο Αφγανιστάν - κάπου 900 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στον «πόλεμο χαμηλής έντασης» από τον περασμένο Αύγουστο, και οι προσπάθειες «ανοικοδόμησης» και «παροχής βοήθειας» όσο και εγγραφής των ψηφοφόρων στους εκλογικούς καταλόγους έχουν ουσιαστικά παγώσει εδώ και μήνες - οδήγησαν και σε δεύτερη αναβολή της ημερομηνίας των «εκλογών», που αρχικά προβλεπόταν να γίνουν τον περασμένο Μάη, κατόπιν μετατέθηκαν για το Σεπτέμβρη και αυτή τη βδομάδα έγινε γνωστό πως ίσως γίνουν τον Οκτώβρη.

Το πολύπαθο Αφγανιστάν συνεχίζει να περιδινείται στην άβυσσο του εμφυλίου ανάμεσα στις κατοχικές δυνάμεις, στους Ταλιμπάν, στον Χεκματιάρ και τους πολεμάρχους, και παρ' όλους τους ισχυρισμούς περί «απελευθέρωσης» του λαού του, η πραγματικότητα παραμένει τραγική. Μέσα σ' αυτό τον ατέλειωτο εφιάλτη, η άσκηση νομιμοποίησης της εξουσίας του Καρζάι και των λυκοσυμμάχων του, πολεμάρχων, που επιχειρούν οι ΗΠΑ με την πλήρη συνενοχή του ΟΗΕ, εξακολουθεί να φαντάζει σαν ένα πολύ κακόγουστο αστείο...