Στο τρίπτυχο λιτότητα-ιδιωτικοποιήσεις-υποβάθμιση της Κοινωνικής Ασφάλισης συμπυκνώνεται η οικονομική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το επόμενο διάστημα.

Με εντυπωσιακό συγχρονισμό, βιομήχανοι, τραπεζίτες, αλλά και κυβερνητικά στελέχη, λίγες μέρες μετά τις ευρωεκλογές, συμφωνούν για τις προτεραιότητες της οικονομικής πολιτικής.

Την περασμένη Κυριακή ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ, σε άρθρο που δημοσιεύτηκε σε πολλές ευρωπαϊκές εφημερίδες, τόνιζε: «Ο πληθωρισμός θα διατηρηθεί υπό έλεγχο μόνο στην περίπτωση που δεν προβληθούν υψηλές απαιτήσεις για μισθολογικές αυξήσεις». Ηταν ένα σαφές μήνυμα προς τους εργαζόμενους, να μη διεκδικήσουν αυξήσεις, αλλά και προς τις κυβερνήσεις και τους εργοδότες, να μην ξεφύγουν από τα όρια του Συμφώνου Σταθερότητας.

Η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Βρυξέλλες, 17 και 18 του Ιούνη) ανακοίνωσε ότι «χαιρετίζει τη συμπερίληψη των μηνυμάτων πολιτικής που περιέχει η έκθεση της Ειδικής Ομάδας για την Απασχόληση, της οποίας προΐσταται ο κ. Βιμ Κοκ, στις συστάσεις για την απασχόληση» (παράγραφος 40 του κειμένου συμπερασμάτων).

Υπενθυμίζουμε ότι η «έκθεση Κοκ» περιλαμβάνει προτάσεις για αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης πέραν των 70 ετών, μείωση των συντάξεων, περικοπές, ή κατάργηση σειράς επιδομάτων, κ.ά.

Την αμέσως επόμενη μέρα, 19 του Ιούνη, ο υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας, Γκόρντον Μπράουν, διατυπώνει την πρόταση για «παράταση του εργασιακού βίου» έως τα 70 χρόνια, επικαλούμενος την κακή κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων.

Για την ανάγκη περικοπής των κοινωνικών δαπανών, αλλά και την κατάργηση του 35ωρου, μίλησε την Τετάρτη ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί. Σε συνέντευξή του στις εφημερίδες «Les Echos» και «Financial Times» τόνισε ότι «το 35ωρο αφαίρεσε κάθε ευελιξία από τις επιχειρήσεις μας» και ότι «ο κόσμος θα πρέπει να δεχτεί να πληρώνει περισσότερα για την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη».

Στο άλλο μεγάλο μέτωπο, των ιδιωτικοποιήσεων, έχουμε έναν αγώνα δρόμου των κυβερνήσεων Γερμανίας, Γαλλίας και Ιταλίας για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στο όνομα της μείωσης των ελλειμμάτων και της ανταγωνιστικότητας.

Ο «Economist» της περασμένης Παρασκευής έγραφε: «Το γαλλικό κράτος ετοιμάζεται να διαθέσει το 35% των μετοχών της "Snecma", της κατασκευάστριας μηχανών αεροσκαφών, της οποίας ελέγχει το 97%. H "Deutsche Post", της οποίας οι περισσότερες μετοχές ανήκουν στη γερμανική κυβέρνηση, αναμένεται να πουλήσει στις 21 Ιουνίου σχεδόν το 50% της θυγατρικής της, Postbank. H ιταλική κυβέρνηση ετοιμάζεται να πουλήσει μέσω της κρατικής εταιρίας ηλεκτρισμού, της "Enel", το 50% της "Terna"».

Πρόκειται για ένα σαρωτικό κύμα εκποιήσεων δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων, όχι μόνο για να τονωθούν τα δημόσια έσοδα, αλλά κυρίως για να ενισχυθούν οι πολυεθνικές εταιρίες, οι οποίες προσβλέπουν στα κερδοφόρα τμήματα του δημόσιου τομέα.