Στη σύγχρονη ελληνική ιστορία ένας κορυφαίος σταθμός στην πάλη του ελληνικού λαού είναι η 14 Μάη 1944. Μέρα που στις Κορυσχάδες της Ευρυτανίας, αρχίζει τη συνεδρίασή του Εθνικού Συμβουλίυ των αντιπροσώπων της μαχόμενης Ελλάδας, κορυφώνοντας, σε καιρό κατοχής, τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα κι επισφραγίζοντας, από τη σκοπιά της πολιτικής οργάνωσης, την εξουσία του λαού.

Χώρος της συνεδρίασης ήταν το ιστορικό σχολείο του χωριού. Και ο όρκος των Εθνοσύμβουλων δίνει το μέτρο: «Ορκίζομαι, ότι θα εχτελώ πιστά τα καθήκοντά μου, σαν μέλος του Εθνικού Συμβουλίου, έχοντας σαν γνώμονα το συμφέρον της Πατρίδας μου και του Ελληνικού λαού. Οτι θα αγωνιστώ με αυτοθυσία, για την απελευθέρωση της χώρας μου απ' το ζυγό των καταχτητών, ότι θα υπερασπιστώ παντού και πάντοτε τις λαϊκές ελευθερίες και θα είμαι παραστάτης και οδηγός του λαού στον αγώνα για τη λευτεριά του και για τα κυριαρχικά του δικαιώματα».

Όμως για να φθάσουμε εδώ ήταν μακρύς ο δρόμος... Η ανάπτυξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του ελληνικού λαού μέσα από το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και η δημιουργία απελευθερωμένης περιοχής, που άρχιζε από τα ελληνοαλβανικά σύνορα κι έφτανε ως την Πάρνηθα - ακόμα και μέσα στην Αθήνα, στις ηρωικές συνοικίες της - οδήγησε στη δημιουργία της Κυβέρνησης του Βουνού, της γνωστής Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ).

Στην ιδρυτική διακήρυξη της ΠΕΕΑ, προβλεπόταν η σύγκλιση, το πιο σύντομο χρονικό διάστημα, Εθνικού Συμβουλίου που θα συγκροτούνταν από αντιπροσώπους του Λαού εκλεγμένους ελεύθερα. Και όλες οι ενέργειες της Επιτροπής, καθώς και η ίδια σύστασή της θα τεθούν κάτω από την κρίση του Εθνικού Συμβουλίου που θα 'ναι και μόνο αρμόδιο ν' αποφασίσει για τη σύνθεσή της και για τον παραπέρα τρόπο της λειτουργίας και της δράσης της. Ετσι εκλέχτηκαν εθνοσύμβουλοι στις ελεύθερες και κατεχόμενες περιοχές της χώρας.

Για πρώτη φορά, δινόταν δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, καθώς και στους νέους που είχαν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους. Κάτω από τη μύτη του κατακτητή, περίπου, 1.800.000 ψηφοφόροι (απ' αυτούς, περίπου, 300.000 στην Αθήνα), παίρνουν μέρος στις εκλογές. Εκλογές έγιναν σ' όλη την Ελλάδα πλην των βουλγαροκρατούμενων (Αν. Μακεδονία -Θράκη εξαιτίας της μεγάλης τρομοκρατίας που επικρατούσε), καθώς και στην Κρήτη και στα νησιά - πλην της Εύβοιας και της Λευκάδας - γιατί δεν έφτασε έγκαιρα η εγκύκλιος της ΠΕΕΑ. Εκλέχτηκαν 184 Εθνοσύμβουλοι και προστέθηκαν 22 βουλευτές της βουλής του 36 με απόφαση της ΠΕΕΑ.

Στις εργασίες του Εθνικού Συμβούλιου που κράτησαν από τις 14 έως τις 27 Μάη 1944, συζητήθηκαν τα ζητήματα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και λήφθηκαν αποφάσεις που αφορούσαν και στην μεταπελευθερωτική οργάνωση της λαϊκής εξουσίας (στρατιωτικό, λαϊκή αυτοδιοίκηση, λαϊκή δικαιοσύνη, λαϊκή παιδεία, για το αγροτικό ζήτημα κλπ). Αποκορύφωμα, ίσως, ήταν η έγκριση από το Εθνικό Συμβούλιο του ιστορικού ψηφίσματος, του καταστατικού χάρτη της Ελεύθερης και λαοκρατούμενης Ελλάδας. Σε κείνο το ιστορικό ντοκουμέντο μπήκαν οι βάσεις για μια μεταπολεμική ελληνική λαϊκή δημοκρατία, με πραγματικό κυρίαρχο τον ελληνικό λαό, καθώς τονιζόταν: «Ολες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό και ασκούνται από το Λαό. Η Αυτοδιοίκηση και η Λαϊκή Δικαιοσύνη είναι θεμελιώδεις θεσμοί του δημοσίου βίου των Ελλήνων». Ενώ καθιερώνονταν η ουσιαστική ισότητα των δύο φύλων: «Ολοι οι Ελληνες, άνδρες και γυναίκες, έχουν ίσα πολιτικά και αστικά δικαιώματα» και «οι λαϊκές ελευθερίες είναι ιερές και απαραβίαστες» και «το αγωνιζόμενο έθνος θα τις προστατεύσει από κάθε απειλή, από οπουδήποτε κι αν προέρχεται».