Οι προειδοποιήσεις πολλαπλασιάζονται κι η προπαγάνδα οργιάζει. Αυτό το καλοκαίρι δε θα έχουμε Ολυμπιάδα. Πόλεμο έχουμε. Μαθαίνουμε σιγά σιγά ποιες ακριβώς μονάδες εισβολέων θα υποδεχτούμε μετά βαΐων και κλάδων. «Ράμπο». Αστακούς φρουρούς. Νέα στρατόπεδα στήνονται στην Αττική, έτοιμα να φιλοξενήσουν «προστάτες» της μεγάλης ιδέας... Πιο χυδαία επιβεβαίωση του στίχου του ποιητή «...φαιό νταμάρι που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι» δεν ξανάγινε από το θέρος του 2004.

- Τι σόι κράτος είναι αυτό το μεγάλο ελληνικό κι ευρωπαϊκό που μετατρέπει τους φαντάρους του σε θεατές των εισβολέων και μοιράζει διαταγές και επιδόματα στους εργαζόμενους για να αισθάνονται περήφανοι οικοδεσπότες ενός εμπορικού τσίρκου, για το οποίο πρέπει γιαγιάδες, παππούδες και μωρά παιδιά να καταβάλουν ενοίκιο πατρίδας;

Για όλη αυτή την τεράστια και κερδοφόρα, για τις πολυεθνικές που πουλάνε ασφάλεια, επιχείρηση δε γίνεται, σύντροφοι, κανένας προεκλογικός ουσιαστικός λόγος. Ας το σκεφτούμε καλά πως στις 14 Ιουνίου θ' αποφασίσουμε αν θα ξυπνήσουμε εκτός από φτωχοί, άνεργοι, χρεωμένοι και φακελωμένοι, αιχμάλωτοι κι εξοικειωμένοι σε μια χώρα - στρατόπεδο.

Την ώρα που ο Μπους με τον Μπερλουσκόνι πολυδιαφημίζουν το νεκροταφείο της Δουνκέρκης ως νίκη όχι κατά του ναζισμού, αλλά του κομμουνισμού(!!!), ο Μίλερ έβγαινε στο βάθρο του Ολυμπιονίκη της νεοταξίτικης τρομοκρατίας να μας πουλάει προστασία από τον κακό μας εαυτό. Πόσα γκέτο χτίζονται αυτές τις μέρες και θεσμοθετούνται για να μείνουν, την ώρα που μας καλούν να πούμε «ναι» σε μια Ευρώπη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δήθεν ψηφίζοντας ως δουλοπάροικοι, ο καθένας στον τόπο του, υπέρ των αφεντικών στις Βρυξέλλες.

Θα πούμε ΟΧΙ. Θα προετοιμαστούμε κατάλληλα για όσα καλούδια μας περιμένουν το φθινόπωρο με το βλέμμα στραμμένο στην άνοιξη των λαών, ρίχνοντας στη σκοτεινή σχισμή της κάλπης τρία φωτεινά άλφα, αρχή αγώνων, συνέχεια αγώνων, Αντίσταση - Απειθαρχία - Ανυπακοή.